Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που πέρασα ένα άρθρο για τον κόσμο της έβδομης τέχνης, οπότε σήμερα θα αναδημιουργήσω πολλά. Όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, είμαι οπαδός του έργου του Τιμ Μπάρτον και δεν μπορούσα να συνεχίσω να καθυστερώω άλλο ένα άρθρο αφιερωμένο στην ανάλυση (αρκετά απλή για λόγους χώρου, ναι) της αισθητικής του και των θεμελίων της τεχνικής του. Συγκεκριμένα σήμερα, θα επικεντρωθώ σε μία από τις πολλές επιρροές που έχει λάβει ο καλλιτέχνης μας, πιο συγκεκριμένα την επιρροή της Γερμανικής σχολής εξπρεσιονιστών.
Σας θυμίζω ότι Εξπρεσιονισμός Είναι μια καλλιτεχνική τάση της οποίας ο ακρογωνιαίος λίθος και η βασική ιδέα είναι η έκφραση υπερβολικών, καθαρών, ανθρώπινων συναισθημάτων και μακριά από αντικειμενική και ορθολογική αναπαράσταση. Ίσως αυτό είναι που το καθιστά τόσο ελκυστικό, τον ανθρώπινο, ζεστό και πρωτόγονο χαρακτήρα που περιέχει. Η πραγματικότητα (ή αυτό που μας λένε είναι πραγματικότητα) δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η εσωτερική και η εσωτερική διάσταση των ανθρώπων και των χαρακτήρων που αντιπροσωπεύονται. Θα επιδιώξετε το συναίσθημα με κάθε κόστος και χρησιμοποιώντας τις πιο καλλιτεχνικές στρατηγικές και στοιχεία. Παρακάτω παρουσιάζω μια σειρά καθοριστικών χαρακτηριστικών αυτού του ρεύματος. Εάν βλέπω ότι αυτά τα είδη άρθρων προκαλούν ενδιαφέρον για εσάς, θα γράφω πιο συχνά για την ανάλυση ταινιών και αφηγήσεων. Σε τελική ανάλυση, ο κινηματογράφος είναι μια μορφή σχεδιασμού και η σύνδεσή του με γραφικά είναι εντελώς άμεση.
Σκηνογραφία
Η μεταχείριση που δίνει ο εξπρεσιονισμός στη σκηνογραφία είναι πιθανώς ένας από τους σημαντικότερους πυρήνες της εκφραστικής στρατηγικής του λόγου της. Γενικά, οι ταινίες γυρίστηκαν σε σκηνικά και οι χώροι δεν αντιμετωπίστηκαν με πραγματικό βάθος, αλλά μάλλον το ζωγραφισμένο σκηνικό χρησιμοποιήθηκε στο φόντο. Οι πλάγιες γραμμές περιγράφουν αδύνατα σενάρια, σχεδόν λαβυρινθίνη. Οι άξονες έσπασαν κάθετα με σπειροειδή σχήματα, επιτυγχάνοντας ένα ασταθές περιβάλλον, στα πρόθυρα του σπασίματος. Τα σενάρια απέκτησαν έναν ψυχολογικό χαρακτήρα, μια συναισθηματική αναπαράσταση των χαρακτήρων και την απόχρωση της ίδιας της ιστορίας. Με αυτόν τον τρόπο εκπροσωπήθηκε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής και τα διαφορετικά εσωτερικά επίπεδα του ατόμου. Τα καλά παραδείγματα ήταν γνήσια ή από την αυγή έως τα μεσάνυχτα. Υπήρχαν επίσης εξαιρέσεις, όπως η Lang's Metropolis, η οποία γυρίστηκε σε φυσικό περιβάλλον. Σήμερα, με τη χρήση ψηφιακών και υπολογιστικών τεχνικών, η ικανότητα δημιουργίας έχει αυξηθεί σημαντικά.
φωτισμός
Το chiaroscuro κατανοήθηκε ως η τεχνική για να τονίσει την αντίθεση μεταξύ των φώτων και των σκιών που παρείχε μια υπογράμμιση των ανάγλυφων και το περίγραμμα των αντικειμένων, των φυσικών χαρακτηριστικών και των σκηνών. Το προηγούμενο του φωτισμού του εξπρεσιονισμού είναι στον φωτισμό των θεάτρων του Mac Reinhardt. Ο φωτισμός επικεντρώθηκε στη βάση της σκηνής για να υπογραμμίσει τις φόρμες και να τον ενισχύσει ζαλιστική, ανεξέλεγκτη και ανθρώπινη αίσθηση Την ίδια στιγμή. Η χρήση μεγάλων προβολέων στις πλευρές των σταδίων και ο σχεδιασμός των σετ με μεγάλες προβολές διευκόλυνε την εργασία. Καλά παραδείγματα θα ήταν η Metropolis ή η La Muerte Tired, και οι δύο από τον F. Lang. Αυτό το χαρακτηριστικό εμφανίζεται στις περισσότερες ταινίες του Tim Burton.
Το φυσικό τοπίο και η μελέτη
Η εξπρεσιονιστική αντίληψη του χώρου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Για τους καλλιτέχνες μας, δεν ήταν παρά μια επέκταση των χαρακτήρων. Ο χώρος ήταν μια άλλη διάσταση των όντων που αντιπροσώπευαν και και οι δύο αποτελούσαν μια αδιαίρετη ενότητα. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές και τους χώρους που κατείχαν υπήρχαν πολύ πρωτόγονοι, βαθιές, οικείες σχέσεις; ότι ο θεατής είχε την περιουσία να μελετήσει και ακόμη και να κατοικήσει. Η τέλεια επικοινωνία μεταξύ των δύο στοιχείων δημιουργήθηκε μέσω της κατασκευής τεχνητών τοπίων που φαινόταν να αντικατοπτρίζουν το εσωτερικό σύμπαν των ατόμων. Αυτό λειτουργεί όπως έχουμε ήδη πει προηγουμένως ως ένα εξαιρετικά χαρακτηριστικό στοιχείο, ζωτικής δύναμης και εκφραστικής δύναμης που δεν πρέπει ποτέ να παραβλέψουμε. Χάρη σε αυτές τις κατασκευές μπορούμε κυριολεκτικά να εισέλθουμε στο συναισθηματικό σύμπαν, στο πιο αιθερικό ή αφηρημένο θέμα των μορφών μας, μπορούμε πραγματικά να τα καταλάβουμε, ή καλύτερα ακόμα, μπορούμε να νιώσουμε αυτό που νιώθουν, να βιώσουμε τα πιο οικεία συναισθήματά τους με απόλυτη σαφήνεια. Γενικά, υπήρχε η τάση να αναπτύσσονται οι κατασκευές και οι ρυθμίσεις υπό μελέτη λογικά λόγω της πιθανότητας κατασκευής και καλλιτεχνικού χειρισμού, αλλά υπάρχουν επίσης ορισμένες εξαιρέσεις.
Χαρακτήρες
Η διαμόρφωση των χαρακτήρων έχει άμεση σχέση με την πιο ρομαντική βιβλιογραφία. Η ασάφεια, ο διπλασιασμός και η ευελιξία θα είναι βασικά χαρακτηριστικά αυτής της κατασκευής. Η αγάπη θα είναι ο κύριος άξονας επιρροής και το υπόβαθρο των πλοκών. Αυτό που θα μετακινήσει τους χαρακτήρες και θα τους κάνει να εξελιχθούν ως αιτία του πόνου τους (που θα αντιμετωπιστεί φυσικά και χονδροειδώς). Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό στην ανάπτυξη αυτής της εξέλιξης θα είναι η αντιμετώπιση ενός καταστροφικού αποτελέσματος ή τουλάχιστον ενός που τείνει προς ένα πικρό τέλος. Το ψυχολογικό και ακόμη και φυσικό σκοτάδι των χαρακτήρων θα είναι επαναλαμβανόμενο, αν και αυτή η απαίσια όψη θα συνοδεύεται συχνά από μια ήπια, επιθετική προσωπικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, θα εμφανιστούν εμφανίσεις και ασυνέπειες μεταξύ της τυπικής ή φυσικής διαμόρφωσης των χαρακτήρων και του εσωτερικού τους σύμπαντος. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι χαρακτήρες που είναι προφανώς ακίνδυνοι θα έχουν ένα επικίνδυνο, μακάβριο φόντο. Οι αναφορές στο κακό και στο διάβολο θα χρησιμοποιηθούν επίσης ευρέως για να παίξουν σε μια διπλή διαλεκτική. Καλό και κακό, αγάπη και φόβο, θα είναι βασικά συστατικά. Το γραφείο του Δρ Caligari είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού.
Κοστούμια
Μαζί με τη σκηνογραφία, θα αποτελέσει έναν από τους κατ 'εξοχήν εκφραστικούς πυλώνες. Τα καπέλα, τα καπέλα, τα κύπελλα, το λευκό μακιγιάζ και τα περίεργα αντικείμενα θα χρησιμεύσουν ως το σωστό όχημα για τη μεταφορά ανθρώπινων εννοιών, συναισθημάτων και διαστάσεων. Η υφή θα είναι σημαντική και με τον ίδιο τρόπο που τα σετ έχουν προεξοχές και εσοχές, το δέρμα των χαρακτήρων μας θα το κάνει επίσης.
Ερμηνεία
Βρήκαμε μια αρκετά θεατρική παράσταση και σκηνοθεσία. Η ένταση των κινήσεων των χαρακτήρων, η υπερβολική ζιζανιοκτόνηση, η χορογραφική θεραπεία καθώς και τα παιχνίδια με proxemics και κινητικά θα φτάσουν στο ακραίο επίπεδο. Η σκληρότητα, η δύναμη και τα καθαρά συναισθήματα που βγαίνουν χωρίς κανένα είδος καταστολής θα είναι η κάρτα ατού που θα οδηγήσει τους πιο ζοφερούς ήρωές μας μέσα από τα όρια του συναισθήματος και της αφήγησης.
Οι σκιές
Η Symbology υιοθετεί κλασικές έννοιες όπως το φως και το σκοτάδι. Το σκοτάδι, ο μαύρος και ο θλιβερός θα μιλήσουν στο στόμα του απειλητικού, ως οιωνός του κινδύνου, της πυκνότητας του τρόμου ή ακόμα και της μελαγχολίας. Το φως θα εμφανιστεί σε σπάνιες περιπτώσεις για τη θεραπεία αγνών συναισθημάτων όπως η αγάπη ή ηρεμία. Οι σκιές των χαρακτήρων θα εκδηλωθούν στην ακμή τους, γεμάτο τείχη, γίγαντες, γεμάτοι δύναμη και γνώση για την ιστορία. Παραδείγματα; Specters του 1916 ή το Υπουργικό Συμβούλιο του Δρ Caligari.
Τιμ Μπέρτον και εξπρεσιονισμός
Αφού αναλύσουμε τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του γερμανικού εξπρεσιονισμού, δεν θα έχουμε καμία αμφιβολία για την αυστηρή επιρροή του στον μεγάλο Tim Burton. Φώτα και σκιές, σιλουέτες, καθαρά παραληρητική σκηνογραφία, χρήση λήψεων χαμηλής γωνίας, σκοτεινούς χαρακτήρες ... Εδώ είναι μια απόδειξη όλων αυτών σε μορφή βίντεο!