Το «100902.Crucero.IMG_1813» από τον Ricardo SB διαθέτει άδεια CC BY-NC-SA 2.0
Σε όλη την ιστορία της τέχνης υπήρχαν μεγάλοι γλύπτες που έχουν κάνει μαγεία με τα χέρια τους. Επιβλητικά αγάλματα, υπερ-ρεαλιστικά, που σχετίζονται με μια μεγάλη ιστορία ή μυθικά λόγω των επιπτώσεών τους.
Σε αυτή τη θέση ας δούμε μερικές περιέργειες για τον David του Michelangelo, μας μεταφέρει στον χρόνο που δημιουργήθηκε. Ας ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο!
Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Αγγέλου είναι ίσως το πιο διάσημο γλυπτό στην ιστορία της τέχνης. Αυτό το γλυπτό σκαλισμένο σε μάρμαρο, ύψους 5,17 μέτρων και βάρος 5572 κιλά, Κατασκευάστηκε από τον Miguel Ángel Buonarroti μεταξύ 1501 και 1504. Το άγαλμα ανατέθηκε από το Duomo Opera του καθεδρικού ναού Santa Maria del Fiore, Φλωρεντία. ο Duomo Opera ήταν υπεύθυνος για τη συντήρηση και τη συντήρηση των ιερών τόπων. Επίσης, από το γραφείο εργασίας του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας και από το συντεχνία των εμπόρων μαλλιού. Αυτές οι ομάδες ήθελαν να χτίσουν δώδεκα μεγάλα γλυπτά βιβλικών χαρακτήρων για τη Santa María del Fiore. Ο Δαβίδ ήταν ο τρίτος που ήταν γλυπτός.
Αντιπροσωπεύει τη βιβλική νίκη του Δαβίδ στην αντιμετώπιση του Γολιάθ. Γιατί όμως δημιουργήθηκε αυτή η προμήθεια; Ως σύμβολο της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας, της ήττας του θρησκευτικού Girolamo Savonarola πριν από την υπεροχή των Medici και την απειλή των παπικών κρατών. Σε αυτή την περίπτωση τα μικρά ψάρια έφαγαν το μεγάλο.
Και από πού προήλθε ένα τέτοιο κομμάτι μαρμάρου; Λοιπόν, από το λατομείο Fantiscritti, στην Καρράρα, μεταφέρεται δια θαλάσσης στη Φλωρεντία από τον ποταμό Άρνο.
Πώς αντιμετώπισε μια τέτοια δουλειά ο Miguel Ángel; Λοιπόν, με βάση σκίτσα και μοντέλα μικρής κλίμακας από κερί ή τερακότα. Σε αντίθεση με το αναμενόμενο, Ο Μιχαήλ Άγγελος δεν έφτιαξε ένα μοντέλο σοβά σε μέγεθος ζωής, όπως γινόταν τότε, αλλά έγινε απευθείας στο μάρμαρο, χρησιμοποιώντας τη σμίλη.
Ένα από τα χαρακτηριστικά που το κάνει ξεχωριστό είναι ότι μπορεί να θαυμάσει από οποιαδήποτε οπτική γωνία, όχι μόνο από το μέτωπο, όπως συνέβη με τα μεσαιωνικά γλυπτά. Ο Ντέιβιντ μπορεί να θαυμάσει από όλα τα προφίλ του, κάτι που ο Μιχαήλ Άγγελος μελέτησε λεπτομερώς όταν το σκαλίζει.
«David de Miguel Angel, Galleria dell'Accaedemia» από το gemma.grau έχει άδεια σύμφωνα με το CC BY-NC-SA 2.0
Πιστεύεται ότι, σε αυτήν την αναπαράσταση του Δαβίδ, ο Γολιάθ δεν έχει ακόμη νικήσει, αφού, από τη θέση του, φαίνεται προετοιμασμένος για μάχη, σε ένταση, με το σώμα ελαφρώς στραμμένο (μια διάσημη στάση εκείνη την εποχή, που ονομάζεται contrapposto. Με την ευκαιρία αυτή, πιστεύεται ότι οφείλεται σε μια τρύπα στο αρχικό καλούπι, στο οποίο ο Μιχαήλ Άγγελος έπρεπε να προσαρμοστεί), το συνοφρύωμα και τα ελαφρώς ανοιχτά ρουθούνια, σε εξοργισμένη κατάσταση, πρόκειται να επιτεθούν. Άλλες μελέτες πιστεύουν ότι το άγαλμα αντιπροσωπεύει τη στιγμή που ο Δαβίδ σκότωσε τον Γολιάθ και τον κοιτάζει με θυμό αλλά ήρεμο.
Μια άλλη αξιοσημείωτη περιέργεια είναι ότι ο Δαβίδ δεν πληροί τις κλασικές αναλογίες που εκπλήρωσε τα γλυπτά της εποχής. Πιστεύεται ότι οφείλεται στη θέση που το άγαλμα επρόκειτο να καταλάβει, σε ένα από τα στηρίγματα της Santa María del Fiore, με τέτοιο τρόπο ώστε στο βάθος να πληρούνται αυτές οι αναλογίες.
Τονίζει επίσης ότι πρέπει να περιτομηθείΕπειδή ο Δαβίδ ήταν Εβραίος, κάτι που δεν συμβαίνει στη γλυπτική. Διάφορες εξηγήσεις έχουν δοθεί σε αυτό το γεγονός, καμία δεν είναι πειστική.
Τέλος, αυτό το σπουδαίο έργο τέχνης Τοποθετήθηκε στην Plaza de la Signoria, όπου σήμερα υπάρχει ένα αντίγραφο ύψους 3 μέτρων, όταν αντικαταστάθηκε το 1873. Η αλλαγή συνέβη λόγω των συνεχών επιθέσεων από τους υπερασπιστές των Μεδίκων (λιθοβολήθηκε, ένας βραχίονας ακρωτηριάστηκε κ.λπ.). Προς το παρόν προστατεύεται στην Πινακοθήκη της Ακαδημίας από τη Φλωρεντία, όπου σχηματίζονται μεγάλες ουρές με τουρίστες που θέλουν να δουν αυτό το υπέροχο έργο τέχνης.
Και εσείς, τι περιμένετε να μάθετε περισσότερα για τη συναρπαστική ζωή των αναγεννησιακών γλύπτες;