Το έργο του Καντίνσκι
Η σύγχρονη τέχνη, ή αυτή που λαμβάνει χώρα από τα τέλη του 70ου αιώνα έως περίπου τη δεκαετία του 'XNUMX, αποτελείται από μια σειρά κινήσεων, πολλές από τις οποίες σίγουρα θα αναγνωρίσετε.
Σε αυτήν την ανάρτηση θα μιλήσουμε για μερικά από αυτά, συγκεκριμένα αυτά που προέκυψαν αρχικά (από τον Ιμπρεσιονισμό στον Δαδαισμό). Θα δούμε επίσης τους κύριους καλλιτέχνες του. Ας ξεκινήσουμε αυτήν τη συναρπαστική περιοδεία καθενός από αυτούς!
Ο ιμπρεσιονισμός
Ο ιμπρεσιονισμός είναι το πρώτο μεγάλο κίνημα στη σύγχρονη τέχνη. Χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση φωτός, τη ζωγραφική στο ύπαιθρο. Με αυτόν τον τρόπο, οι πίνακες αποκτούν ζωηρούς και ενεργητικούς τόνους, με θολές και θολές μορφές που αποτυπώνουν την αίσθηση της στιγμής. Αυτή η κίνηση έρχεται σε αντίθεση με την αναπαράσταση που είχε φτιαχτεί στο παρελθόν από τις φιγούρες, πολύ καθορισμένες και γεμάτες ταυτότητα, ζωγραφισμένες στα στούντιο. Ξεχωρίστε σε αυτήν την περίοδο Κλοντ Μονέ.
Μετα-ιμπρεσιονισμός
Τέσσερις σπουδαίοι καλλιτέχνες ξεχωρίζουν εδώ: Van Gogh (μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την περίεργη ζωή του σε αυτήν την προηγούμενη ανάρτηση), Gauguin, Seurat και Cézanne. Εξακολουθεί να έχει μια «πινελιά ιμπρεσιονιστή» αλλά οι πίνακες αποκτούν μεγαλύτερη εκφραστικότητα και είναι πιο υποκειμενικά, παύουν να εκπροσωπούν πιστά τη φύση.
Πρωτογονισμός
Πριν από τη μεγάλη επιρροή της ιμπρεσιονιστικής τέχνης, προκύπτει μια πιο πρωτόγονη τέχνη. Ο καλλιτέχνης θέλει να επιστρέψει στην καταγωγή, εμπνευσμένο από την κουλτούρα των αγροτών (ζωγραφισμένα πιάτα, αντικείμενα με τυπικά χρώματα ...), αφρικανικές μάσκες, αντικείμενα από προϊστορικούς λαούς ... Klimt τονίζει.
Πουτιλαλισμός
Εδώ το χρώμα αποκτά ιδιαίτερη σημασία, εφαρμόζεται στους καμβάδες εκατομμύρια χρωματικές κουκκίδες χωρισμένες μεταξύ τους, είναι το ανθρώπινο μάτι εκείνο που τα υπερθέτει και τα αναμιγνύει.
Fauvism ή fovism
Ο Fauvism προσπαθεί να σπάσει με προηγούμενες αισθητικές αξίες, δημιουργώντας, με μη συμμορφωτικό τρόπο, πολύχρωμοι πίνακες όπου το σχήμα των φιγούρων δεν έχει σημασίααλλά τα συναισθήματα που μεταφέρουν. Ο Henri Matisse ξεχωρίζει.
The Dance, από τον Henri Matisse
Στη Γερμανία, εμπνευσμένη από τον Fauvism, τον Expressionism και τον Primitivism ο Blue Rider ανεβαίνει. Είναι η αρχή της αφαίρεσης, του διαχωρισμού από τον πραγματικό κόσμο. Ο καλλιτέχνης Kandinsky ξεχωρίζει ιδιαίτερα.
Εξπρεσιονισμός
Οι πίνακες κερδίζουν στην εκφραστικότητα, με τέτοιο τρόπο που αυτό που βλέπουμε δεν είναι ζωγραφισμένο, αλλά αυτό που γίνεται αισθητό απέναντι σε αυτό που φαίνεται. Ο Van Gogh ξεχωρίζει επίσης σε αυτό το κίνημα, όπως και ο Edvard Munch, με τη διάσημη ζωγραφική του The Scream.
The Scream, του Munch
Κυβισμός και κονστρουκτιβισμός
Ο Κυβισμός ανοίγει με τις Νέες Κυρίες της Αβινιόν, από τον Πάμπλο Πικάσο (μάθετε περισσότερα για την περίεργη ζωή της σε αυτήν την προηγούμενη ανάρτηση). Σε αυτό το κίνημα όλα τα στοιχεία της εργασίας προβάλλονται, προκλητική προοπτική και χρήση γεωμετρικών σχημάτων.
Στον κονστρουκτιβισμό, τα γεωμετρικά σχήματα ξεχωρίζουν, εκτός από τα υλικά, την αρχιτεκτονική και την τεχνολογία, δίνοντας έμφαση στο σχεδιασμό όλων των ειδών αντικειμένων.
Φουτουρισμό
Αυτή η κίνηση, από το χέρι της Μαρινέτι, απορρίπτει την παραδοσιακή αισθητική, τα εξωφρενικά μηχανήματα και την κίνησή τους που σχετίζονται. Έτσι, μας φαίνεται μια δυναμική πραγματικότητα γεμάτη δράση.
Στροβιλισμός
Είναι ένας συνδυασμός μεταξύ κυβισμού και φουτουρισμού, επαινώντας τις στροφές ως σημεία μέγιστης ενέργειας, σύμφωνα με τον Ezra Pound.
Υπερματισμός
Αυτή η κίνηση έχει σκοπό να κάνει τον θεατή να αισθανθεί με το έργο, εξαλείφοντας οποιοδήποτε πραγματικό γνωστό αντικείμενο σε αυτό. Γι 'αυτό, η σειρά δημιουργείται, οι σιλουέτες απλοποιούνται και τα χρώματα μειώνονται σε μερικά. Ο Μάλεβιτς ξεχωρίζει.
Νεοπλασματισμός
Οι πίνακες συνεχίζουν να απλοποιούνται, να απεικονίζονται μόνο με τρία κύρια χρώματα: κόκκινο, μπλε και κίτρινο. Τα γεωμετρικά σχήματα είναι επίσης μόνο δύο: τετράγωνο και ορθογώνιο. Επίσης, ζωγραφίζονται μόνο οριζόντιες και κάθετες γραμμές. Οι καλλιτέχνες απομακρύνονται εντελώς από τη ρεαλιστική αναπαράσταση της τέχνης. Ο Mondrian ξεχωρίζει.
Dadaism
Πρόκειται για πνευματικούς αναρχικούς, καλλιτέχνες που ήθελαν να καταστρέψουν την τέχνη, σε μια αντίδραση ενάντια στις καθιερωμένες δυνάμεις και μετά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς να επιτύχουν το σκοπό τους, προκάλεσαν την ανάπτυξη του pop art, πανκ, εννοιολογική τέχνη, σουρεαλισμός ... Οι Dadaists διασκεδάζουν τον αστικό καλλιτέχνη και την ομορφιά όπως ήταν γνωστό, δημιουργώντας έργα με ασυνήθιστα υλικά, καταφεύγοντας σε σάτιρα και πρόκληση. Το Tristan Tzara ξεχωρίζει.
Και εσείς, με ποιο κίνημα μοντέρνας τέχνης ταυτίζεστε περισσότερο;