Dicken Castro, διάσημη Κολομβιανός αρχιτέκτονας και γραφίστας που πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 2016 σε ηλικία 95 ετών, αφήνοντας πίσω του μια σημαντική κληρονομιά και στους δύο τομείς.
Ο Dicken Castro και η επαγγελματική του ζωή
Αυτός ο σημαντικός κολομβιανός καλλιτέχνης, γεννημένος στο Μεντεγίν στις 23 Σεπτεμβρίου 1922 ξεκίνησε την επαγγελματική του κατάρτιση ως αρχιτέκτονας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της ΚολομβίαςΟλοκλήρωσε μεταπτυχιακά πτυχία στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον όπου ανήκε στο διδακτικό προσωπικό και στο Bowcentrum στο Ρότερνταμ σπούδασε πολεοδομία και αργότερα επέστρεψε στη χώρα του ως καθηγητής στις Σχολές Καλών Τεχνών και Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Πανεπιστημίου.
Στη διαδικασία της εκπαίδευσής του είχε πολύ αναγνωρισμένους δασκάλους όπως Leopoldo Rother, Bruno Violi και Karl Brunner, καθώς και συναδέλφους καθηγητές όπως ο διάσημος αρχιτέκτονας Germán Samper και Pablo Solano επίσης διάσημος ζωγράφος και αρχιτέκτονας, και οι δύο Κολομβίας
Αργότερα και το 1968 ίδρυσε "Dicken Castro και Cía., Αρχιτεκτονική και ΓραφιστικήΑπό εκεί, έγιναν μεγάλες σχέσεις στον τομέα της γραφιστικής, στην πραγματικότητα περισσότερα από 400 σχέδια λογότυπων αποδίδονται στον καλλιτέχνη, όπως εκείνο του Camacho Roldán y Compañía, Επισκοπικό Συνέδριο Λατινικής Αμερικής του 1979, Sidelpa, Εμπορικό Επιμελητήριο Μπογκοτά, Κοινωνική Ασφάλιση, Colsubsidio, XXXIX Διεθνές Ευχαριστικό Συνέδριο και πολλά άλλα, που είναι ένας από τους πρώτους αρχιτέκτονες που με επαρκείς βασικές γνώσεις μπήκαν στον κόσμο της γραφιστικής, αξίζει να το πούμε ότι με μεγάλη επιτυχία από τότε έγινε μια ιστορική αναφορά Κολομβιανή αρχιτεκτονική και γραφιστική.
Dicken castro Κάνω το σχέδιο δύο νομισμάτων για εθνική κυκλοφορία, ένα από τα 200 πέσο του οποίου η εμπρόσθια όψη δείχνει ένα τιμόνι ατράκτου που ανήκει στην κουλτούρα της Quimbaya και ένα από τα 1.000 πέσα που έχουν ήδη αχρηστευτεί, όπου μπορεί να φανεί ένα φιλιγκράν αυτί που απεικονίζει μια από τις πλευρές του.
Μερικά από τα δείγματα της αρχιτεκτονικής του είναι το Πλατεία Αγοράς Paloquemao αναπτύχθηκε σε συνεργασία με τον Jacques Mosseri το 1967 και του οποίου η στρατηγική τοποθεσία και ο σχεδιασμός επιτρέπουν τη συνύπαρξη διαφορετικών δραστηριοτήτων και λειτουργιών, προσκαλώντας τους αγοραστές να εισέλθουν μέσα από μια μεγάλη και ελκυστική πρόσοψη που δεν δείχνει καμιά επιχείρηση προς το δρόμο, με σκοπό να επιτρέψει στην πόλη να εισέλθει και όχι το αντίστροφο.
Άλλα από τα έργα του, το Θέατρο και καταφύγιο για παιδιά του Los Lagartos Club, Alpopular Winery and Exhibition Center, Paipa Hotel and Convention Center, Los Eucaliptos Building, το τελευταίο είναι άξιο Βραβείο Αρχιτεκτονικής Λατινικής Αμερικής και δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφέρουμε την Casita, ένα αρχιτεκτονικό έργο που θεωρούσε ο γιος του Lorenzo ως αριστούργημα του πατέρα του, το οποίο σχεδιάστηκε όταν μόλις ξεκίνησε τη ζωή του ως ζευγάρι με τη Λία και όταν αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα μικρό σπίτι που είχε μόλις 20 μέτρα και αποτελείται από ένα μπάνιο, κουζίνα και διαμονή για 5 άτομα.
Θεωρείται ένα μαγικό σπίτι λόγω της χωρητικότητας των χώρων του όταν ασκεί έως και δύο και τρεις λειτουργίες, καθιστώντας έναν τόσο μικρό χώρο πολύ χρήσιμο, κρεβάτια που είναι επίσης καναπέδες, πόρτες που διπλώνουν για εξοικονόμηση χώρου κ.λπ. φρόντισε κάθε λεπτομέρεια για λόγους λειτουργικότητας και πρακτικότητας.
Ένα σημαντικό γεγονός είναι ότι ο Ντίκενς Ήταν ένας από τους πρώτους αρχιτέκτονες που χρησιμοποίησαν τούβλα, εκθέτοντάς το να βλέπει μέσα στα σχέδιά του και στους τοίχους των διαφόρων κτιρίων που χτίστηκαν κάτω από τη δημιουργία του, ίσως αυτή η μορφή έκφρασης της τέχνης του προέρχεται από αυτή τη γεύση και θαυμασμό που ανέπτυξε στην παιδική του ηλικία για Μητροπολιτικός καθεδρικός ναός της ΜεντεγίνΜια αρκετά μεγάλη εκκλησία που επισκέφτηκε συχνά με τη μητέρα του και όπου τα τούβλα της κατασκευής παρατηρούνταν τόσο εντός όσο και εκτός.
Ήταν ο νεότερος από τα επτά αδέλφια, ο πατέρας του ήταν γιατρός, καθώς και συγγραφέας και πολιτικός, ενώ η μητέρα του ήταν ένα άτομο με μεγάλη εκτίμηση για την καθημερινή ζωή και την αρχιτεκτονική.