Όπως γνωρίζετε, το χρώμα που αντιλαμβανόμαστε είναι μια αντανάκλαση του φωτός. Εάν δεν υπήρχε φως δεν θα υπήρχε χρώμα. Ανάλογα με την ποσότητα φωτός που μπορεί να απορροφήσει και να ανακλά το σώμα, θα αντιληφθούμε το ένα ή το άλλο χρώμα. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ιδέα που πρέπει να θυμάστε όταν εργάζεστε στην εκτύπωση σχεδιασμού.
Δύο πανομοιότυπα χρώματα μπορούν να παράγουν μια διαφορετική οπτική αίσθηση εάν παρατηρούνται υπό διαφορετική πηγή φωτός ή εάν το περιβάλλον τους είναι διαφορετικό. Αυτά τα χρώματα ονομάζονται μεταμερική. Για να αποφευχθεί αυτό το φαινόμενο, τα τυπωμένα στοιχεία ή οποιαδήποτε δοκιμή προεκτύπωσης πρέπει να τηρούνται υπό τυποποιημένες συνθήκες χρησιμοποιώντας τυποποιημένες λάμπες και που μας παρέχουν τις ίδιες συνθήκες φωτισμού για όλους τους παρατηρητές και τα στοιχεία που πρέπει να αναλυθούν. Υπάρχουν διάφοροι τύποι μεταμερισμού που δεν περιορίζονται στον φωτισμό και αυτό μπορεί να επηρεάσει τα έντυπα σχέδια μας.
- Μεταμερισμός φωτισμού: Είναι το πιο κοινό. Εμφανίζεται όταν δύο δείγματα συμπίπτουν όταν φαίνονται κάτω από έναν συγκεκριμένο τύπο φωτός, αλλά όταν τροποποιείται η πηγή φωτός, εμφανίζονται σημαντικές διαφορές στο χρώμα μεταξύ των δύο δειγμάτων.
- Γεωμετρικός μεταμερισμός: Δύο ίσα δείγματα χρώματος μπορούν να θεωρηθούν διαφορετικά εάν αλλάξει η γωνία θέασης του αντικειμένου. Αυτό συμβαίνει αφού η ανάκλαση ορισμένων υλικών αλλάζει ανάλογα με τη γωνία θέασης.
- Ο μεταμερισμός του παρατηρητή: Αυτό οφείλεται σε υποκειμενικές διαφορές στην εκτίμηση του χρώματος μεταξύ των διαφόρων παρατηρητών. Φυσικά, το άτομο που λαμβάνει τις πληροφορίες είναι ένα καθοριστικό στοιχείο στη διαδικασία. Αυτό οφείλεται γενικά σε βιολογικές ή φυσιολογικές αιτίες, όπως η διαφορά των ευαίσθητων κώνων (κανάλι για τη λήψη χρώματος στο ανθρώπινο μάτι). Αυτό προφανώς σημαίνει ότι δύο άτομα μπορούν να αντιληφθούν το ίδιο δείγμα χρώματος διαφορετικά.
- Μεταμερισμός πεδίου: Σε αυτήν την περίπτωση, οι διαφορές στην αντίληψη χρώματος μπορούν να παρουσιαστούν με έναν μόνο παρατηρητή. Αυτό συμβαίνει από θέσεις του παρατηρούμενου αντικειμένου, σε σχέση με τον παρατηρητή. Δηλαδή, ένα μικρό αντικείμενο μπορεί να φωτίσει μόνο το κεντρικό τμήμα του αμφιβληστροειδούς, όπου οι κώνοι που είναι ευαίσθητοι σε ακτινοβολία μήκους κύματος (ή μεσαίου ή μικρού μήκους) θα μπορούσαν να απουσιάζουν, ενώ εάν το μέγεθος αυξάνεται, το τμήμα αυξάνεται επίσης. και αντίστοιχα τον αριθμό των ευαίσθητων κώνων.