Τα λογότυπα που θα βρείτε σε αυτήν την ανάρτηση είναι μέρος ενός βιβλίου σχεδιασμού του 1970. Σίγουρα μπορεί να έχετε μπερδευτεί με τα δύο στην εικόνα κεφαλίδας, τα οποία θυμίζουν το Flipboard, μια εφαρμογή ανάγνωσης ειδήσεων και το Beats, μια επωνυμία γνωστή για τα υπέροχα ακουστικά της.
Όταν σχεδιάζουμε ένα μινιμαλιστικό λογότυπο μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι, αφού σχεδιάσουμε την ιδέα και τη μεταφέρουμε σε ένα πρόγραμμα σχεδίασης, συνειδητοποιούμε ότι μοιάζει πολύ με αυτό το λογότυπο συγκεκριμένης μάρκας. Έτσι μπορούμε να φτάσουμε ένα όριο στη φαντασία ή τη δημιουργικότητα για να βρούμε ένα λογότυπο που δίνει έμφαση στον μινιμαλισμό.
Αν κοιτάξουμε την τέχνη ή ακόμα και στον κόσμο του animation, ιδιοφυίες όπως ο Chuck Jones, εμψυχωτής στην Warner και αναγνωρισμένοι για τη σχεδίαση σαν κανένας άλλος τα κόμικς του Tweety και άλλων χαρακτήρων αντιγράφηκε ο Χάρολντ Λόιντ, θεωρείται ένας από τους σπουδαίους κωμικούς στην ιστορία. Ίσως το αντίγραφο δεν είναι το σωστό ρήμα, αλλά εμπνεύστηκε από το πλήθος των σκίτσων αυτού του μεγάλου κωμικού, για να του δώσει τελικά το δικό του στυλ, κάτι που έκανε τον μεγάλο εμψυχωτή της Warner, από μόνος του να γίνει κάτι μοναδικό.
Εξετάζουμε τώρα τον μινιμαλισμό στο σχεδιασμό ενός λογότυπου και μπορούμε να επιστρέψουμε στο βρείτε τι ενέπνευσε τους σχεδιαστές της δεκαετίας του 70. Και περισσότερο σε αυτόν τον τομέα στον οποίο υπάρχει η τάση να μειωθούν στα βασικά και να αφαιρεθούν τα υπερβολικά στοιχεία, όπως καταγράφει η Wikipedia όταν ορίζει αυτό το στυλ τόσο στη μόδα.
Έτσι βρίσκουμε μερικά περιορίζει την υποτιθέμενη άπειρη φαντασία που πρέπει να διαθέτει ένας σχεδιαστής λογότυπων και ότι πρέπει να προσδώσει για να δημιουργήσει αυτό το ειδικό σχέδιο. Πιθανότατα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν πεπερασμένο αριθμό λύσεων, αλλά σε αυτήν την ιδιαίτερη πινελιά και λεπτομέρεια, βρίσκουμε αυτό που μας διαφοροποιεί όπως συνέβη με τους Loyd και Jones.
Όπως πάντα, σας αφήνω με μια άλλη συνεισφορά από άλλη είσοδο σχετίζονται με λογότυπα.