Χθες ήταν το Διεθνής Ημέρα Τέχνης και θα ήθελα να αποτίσω ένα μικρό αφιέρωμα στη δημιουργικότητα που είναι αναμφίβολα μέσα στην έννοια της ίδιας της τέχνης. Από το χέρι πολλών από τις πιο γοητευτικές προσωπικότητες του δημιουργικού κόσμου, θα ήθελα να παρουσιάσω μερικά πολύ ενδιαφέροντα ανέκδοτα από εκείνα τα δημιουργικά μυαλά που έχουν εμπνεύσει τόσους πολλούς ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια.
Και τι ήταν ιδιαίτερο για αυτούς που σκέφτονται (σίγουρα τα πιο δημιουργικά μυαλά) που έχτισαν έργα και έδωσαν ζωή στις πιο καινοτόμες και επαναστατικές ιδέες της εποχής τους;
Άντι Γουόρχολ
Ίσως ένας από τους πιο περίεργους και περίεργους χαρακτήρες στον κόσμο της τέχνης, ξεκινώντας από το όνομά του. Ο νεαρός Ανδρέας, ο οποίος ονομαζόταν πραγματικά Warhola, δημιούργησε το καλλιτεχνικό του όνομα γύρω στο 1949, όταν ένα σχέδιο του εμφανίστηκε δημοσιευμένο σε εφημερίδα και, ως αποτέλεσμα σφάλματος, ο τελικός α παραλείφθηκε από την υπογραφή. Από τότε ήταν γνωστός ως Warhol. Είχε επίσης μια ειδική εμμονή με τις γάτες που αντανακλάται πολύ καλά σε πολλές από τις δημιουργίες του (συμπεριλαμβανομένων των χριστουγεννιάτικων καρτών). Μόνο μέχρι το θάνατό του ένα από τα πιο κρυμμένα μυστικά του μπορούσε να ανακαλυφθεί από όλους, συγκεκριμένα ένα σύνολο περισσότερων από εξακόσιων κουτιών από χαρτόνι που καλούσε ο ίδιος κάψουλες του χρόνου. Σε αυτά αποθηκεύει όλα τα είδη αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων περιοδικών, εφημερίδων ή δώρων που κυκλοφόρησαν γύρω στο 1987. Ήταν κάποιος δελεαστικός και ενδιαφέρων ακόμη και όταν έλεγε αντίο. Ο σύντροφός του, Glenn O'Brien, επέλεξε ως επιτάφιο του «Ο Andy πέθανε χθες. Δεν θα σταματήσει ποτέ να μας εκπλήσσει », δεν λείπει ο λόγος.
Σαλβαντόρ Νταλί
Το όνομα της ιδιοφυΐας είχε επίσης το σημαντικό φορτίο και την ιστορία του πίσω. Το Σαλβαδόρ ήταν το όνομα του αδερφού του καλλιτέχνη, ο οποίος πέθανε εννέα μήνες πριν γεννηθεί. Από τότε δεν άλλαξε το όνομά του και αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει ως καλλιτεχνικό όνομα κατά τη διάρκεια σχεδόν 85 ετών ζωής του, καθώς το πλήρες όνομά του ήταν ο Σαλβαδόρ Felipe Jacinto Dalí i Domènech. Όπως και άλλες περιέργειες μπορούμε να μιλήσουμε για την ιδιαίτερη φοβία του με ακρίδες, ότι έκανε ένα ταξίδι στο Παρίσι σε ένα Rolls Royce γεμάτο κουνουπίδια, το λευκό άλογο που ανέβηκε στο δωμάτιό του σε ένα ξενοδοχείο ή την ανεξήγητη περιέργεια και αγάπη που ένιωθε προς πετά, αν και διευκρίνισε ότι: "Μόνο για τους καθαρούς, όχι για εκείνους που περπατούν γύρω από τα φαλακρά σημεία γραφειοκρατών, τα οποία είναι αηδιαστικά." Σίγουρα, αυτός ο άνθρωπος ήταν σουρεαλισμός.
Pablo Picasso
Ο μεγάλος πατέρας της Γκέρνικα είχε ορισμένα πολύ προσωπικά και καθόλου συνήθη έθιμα και τελετές. Για παράδειγμα, είχε τη συνήθεια να ξαπλώνει στο κρεβάτι για μεγάλο χρονικό διάστημα κάθε πρωί, ενώ απαριθμεί τις ασθένειες που είχε ένα προς ένα, ένα είδος λιτανείας που επανέλαβε καθημερινά, περισσότερο ή λιγότερο επίμονα. Μεταξύ των πιο συγκεκριμένων δεδομένων που περιβάλλουν τη ζωή του καλλιτέχνη, μπορούμε να επισημάνουμε, για παράδειγμα, ότι ζούσε με ένα σκύλο, τρεις σιαμέζες γάτες και μια μαϊμού με το όνομα Monina, της οποίας η ρουτίνα είχε χόμπι, όπως να πίνει τίποτα, εκτός από μεταλλικό νερό ή γάλα και να τρώει αποκλειστικά λαχανικά , ψάρια, πουτίγκα ρυζιού και σταφύλια.
Joan Miró
Ο μεγάλος ζωγράφος είχε ίσως μία από τις δυσκολότερες ασθένειες που μπορεί να υποφέρει ένας άνθρωπος, κατάθλιψη. Ίσως για αυτόν τον λόγο αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει ένα είδος τελετουργίας για να εγγυηθεί την καλή του κατάσταση: Ο αθλητισμός ήταν ένα θεμελιώδες στοιχείο στη ζωή του. Συνήθιζε να ασκεί την πυγμαχία, να τρέχει στην παραλία ή να πηδάει σχοινί, αν και τα απογεύματα πέρασε ένα χρονικό διάστημα (όχι περισσότερο από πέντε λεπτά σύμφωνα με τον ίδιο) για να πάρει έναν υπνάκο.
Γιοσίρο Νακαμάτσου
Ο εφευρέτης διαθέτει ήδη περισσότερες από τρεις χιλιάδες διπλώματα ευρεσιτεχνίας, συμπεριλαμβανομένων των κλασικών δισκετών. Το μυστικό σας για την ανάπτυξη τόσων καινοτόμων ιδεών; Πλησιάζοντας το θάνατο. Ναι, όπως ακούτε, αυτός ο χαρακτήρας έχει επανειλημμένα βρεθεί στα πρόθυρα του θανάτου για να βρει μια πρωτοποριακή ιδέα. Η τεχνική του; Κατάδυση υποβρύχια και μέχρι να πάρετε μια εμπνευσμένη, φρέσκια ιδέα, δεν εμφανίζεται. Όπως λέει, σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η στιγμή έφτασε μόνο δευτερόλεπτα πριν χάσει τη συνείδησή της, κάτι σαν λίγα δευτερόλεπτα πριν πεθάνει. Διαβεβαιώνει ότι όταν ο εγκέφαλος δεν λαμβάνει οξυγόνο, η εγκεφαλική του δραστηριότητα αυξάνεται στο μέγιστο εκθέτη του. (Μην προσπαθήσετε να το κάνετε αυτό στο σπίτι, παρακαλώ, ήδη βλέπω τις προθέσεις περισσότερων από ενός).
Τόμας Άλβα Έντισον
Ο Έντισον δεν ήθελε να κοιμηθεί καθώς το θεωρούσε τεράστιο χάσιμο χρόνου, οπότε όταν ένιωθε ότι είχε μια έμπνευση, αποφάσισε να το κάνει χωρίς αυτό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ξύπνησε για περισσότερες από 72 ώρες. Χάρη σε αυτή τη μανία, κατάφερε να εφεύρει την αλκαλική μπαταρία ή τον φωνογράφο, ισχυρίστηκε. Συνήθιζε να εξουδετερώνει αυτήν την έλλειψη ύπνου με σύντομους ύπνους από τους οποίους ισχυρίστηκε ότι ξύπνησε άγρυπνος και ενεργητικός.
Πιότρ Ιλίχ Τσαϊκόφσκι
Ο μεγάλος συνθέτης και συγγραφέας του The Nutcracker ή του Swan Lake είχε μια τρομερή εμμονή με μια από τις ρουτίνες του, και αυτό ήταν ότι έπρεπε να περπατά κάθε μέρα για δύο ώρες χωρίς καμία εξαίρεση, γιατί αλλιώς θα επιτίθεται από την ιδέα ότι θα υποφέρετε από ένα φοβερό ατύχημα ή η κακή τύχη θα τον στοιχειώνει απελπιστικά.
Agatha Christie
Είναι μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές Βρετανούς συγγραφείς των τελευταίων χρόνων, αν και είχε επίσης αρκετά περίεργα χόμπι, ένα από αυτά ήταν η ρουτίνα της όταν ήρθε στο γράψιμο. Σε αμέτρητες περιπτώσεις, φωτογράφοι και δημοσιογράφοι επέμεναν να τραβήξουν φωτογράφηση στο χώρο εργασίας του, δηλαδή στο γραφείο του. Ωστόσο, το δημιουργικό ισχυρίστηκε ότι γράφει στον εαυτό της, στο κρεβάτι ή απλά σε μια καρέκλα. Στην πραγματικότητα, δεν είχε καν γραφείο.
Τσάρλς Ντίκενς
Ο συγγραφέας Charles Dickens δεν μπορούσε να αντέξει ότι μια τρίχα στο κεφάλι του ήταν εκτός τόπου, έτσι λένε ότι πάντα κουβαλούσε μια χτένα, ότι μπορούσε να το περάσει από το κεφάλι του εκατοντάδες φορές την ημέρα.
Paul Cézanne
Η πίντα είχε μια ιδιαιτερότητα. Και ήταν πεπεισμένος ότι τα μοντέλα του ήθελαν πάντα να φλερτάρουν μαζί του. Επιπλέον, δεν μπορούσε να το αγγίξει κανένας. Σύμφωνα με τον φίλο του Émile Bernard, η εξήγηση για αυτήν την αποστροφή στη φυσική επαφή βρίσκεται στην παιδική του ηλικία. Προφανώς, όταν ήταν πολύ νέος, ένα παιδί του έδωσε ένα τέτοιο λάκτισμα στο πίσω μέρος, καθώς γλίστρησε ένα κιγκλίδωμα που ο Cézanne έπεσε στο έδαφος. "Το απρόβλεπτο και απροσδόκητο χτύπημα με επηρέασε τόσο έντονα που, μετά από τόσα χρόνια, είμαι εμμονή με αυτό που συμβαίνει ξανά", είπε ο ίδιος ο ζωγράφος. Αν και αυτό δεν ήταν η μοναδική του περίεργη.
Ένα άλλο από τα πιο περίεργα ανέκδοτα του καλλιτέχνη είναι η περίεργη συνήθεια του να αφήνει τα μαχαιροπίρουνα στο τραπέζι στη μέση ενός γεύματος για να μελετήσει τα πρόσωπα των άλλων εστιατορίων υπό την επίδραση του φωτός της λάμπας ή επίσης να πάει κάτω στο κήπος για να καθίσει και, να ενεργήσει ακολουθώντας έσπευσε στη μελέτη του. Απουσίαζε ακόμη και από την κηδεία της μητέρας του επειδή βυθίστηκε σε μια θέα μιας κοιλάδας στους πρόποδες του Sainte Victoire που ζωγράφισε με ακουαρέλα.