Τι είναι το φαινόμενο παράλλαξης

Υπάρχουν εφέ μέσα στο σχέδιο, που μας βοηθούν να δημιουργήσουμε οπτικά κινούμενα σχέδια. Θα μπορούσε να είναι μέρος αυτού που γνωρίζουμε ως θεωρία εικόνας ή αντίληψη εικόνας. Στον σχεδιασμό, όταν μιλάμε για αυτή τη θεωρία, είναι επειδή πρέπει να κατανοήσουμε και να συσχετίσουμε, μέσω μιας σύνθεσης, πώς συμπεριφέρεται μια συγκεκριμένη εικόνα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.

Γι' αυτό σε αυτήν την ανάρτηση, ήρθαμε να σας μιλήσουμε για το φαινόμενο της παράλλαξης. Ένα εκπληκτικό εφέ που είναι μέρος του σχεδιασμού και που πολλές φορές δεν μπορούμε να το συλλάβουμε ως ανθρώπινα όντα, αλλά παρόλα αυτά, μερικές φορές, παραμένει γύρω μας.

Το φαινόμενο Parallax

Όπως προσδιορίζεται παραπάνω, το φαινόμενο Parallax ή γνωστό και ως εφέ κύλισης, είναι γνωστό ως μια επίδραση που είναι πολύ παρούσα στο πεδίο της ανθρώπινης αντίληψης. Όπως κάθε εφέ, διατηρεί αυτό που καταλαβαίνουμε ως οπτικές ψευδαισθήσεις, λοιπόν, αυτό το εφέ δημιουργεί ένα είδος οπτικής ψευδαίσθησης και κατά συνέπεια, ήταν πολύ παρόν και ήταν μέρος του χώρου του σχεδιασμού.

Αλλά, τι αποτέλεσμα προκαλούν πραγματικά όλα αυτά που σας λέμε;Λοιπόν, η αλήθεια είναι αυτή επηρεάζει τον τρόπο που βλέπουμε και τοποθετούμε τα αντικείμενα στο οπτικό μας πεδίο. Για παράδειγμα, αν τοποθετήσουμε ένα μήλο σε ένα τραπέζι και το δούμε με το δεξί ή το αριστερό μάτι καλυμμένο, ενώ κρατάμε το άλλο ανοιχτό και ούτω καθεξής, το οπτικό μας πεδίο θα αλλάξει στη συνέχεια από την πρώτη φορά που το είδαμε.

Με αυτόν τον τρόπο, το μήλο θα μοιάζει σαν να έχει μετακινηθεί για κάποιο λόγο. Η λύση σε αυτό το αίνιγμα είναι η απόσταση που υπάρχει στα μάτια μας, η οποία επιτρέπει στο αντικείμενο που βλέπουμε να δημιουργήσει ένα κινούμενο ή άλμα εφέ.

χαρακτηριστικά

Το φαινόμενο παράλλαξης είναι επίσης μέρος αυτού που γνωρίζουμε ως χωρική αντίληψη. Ο χώρος είναι το μέσο στο οποίο βρίσκονται τα αντικείμενα, που λέγεται επίσης σωστά ως περιβάλλον. Αν κάνουμε την απλή άσκηση της κίνησης ενός δακτύλου ή του κεφαλιού, μπορούμε να δούμε πόσα αντικείμενα γύρω μας κινούνται ταυτόχρονα με την κίνησή μας.

Αυτή η επίδραση επίσης Είναι πολύ ενσωματωμένο σε τρισδιάστατο χώρο,  για παράδειγμα, ορισμένες υφές ή σκιές παίζουν εδώ. Στη θεωρία εικόνας, όταν μιλάμε για την ψυχολογία της εικόνας, μιλάμε επίσης για το πώς το μάτι μας είναι ικανό να συσχετίσει έννοιες από μόνο του και πώς μπορεί να δει ένα αντικείμενο που έχει οραματιστεί μόνο μία φορά με έως και τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Εν ολίγοις, αυτό το αποτέλεσμα έχει ρυθμιστεί σε μεγάλο βαθμό στον κόσμο του σχεδιασμού. Αλλά θα ξέρετε πραγματικά πώς να μας πείτε σε ποιες χρήσεις έχει εξαρτηθεί; Λοιπόν, αν μέχρι τώρα σας φαινόταν αίνιγμα, ετοιμαστείτε γιατί τότε θα εξηγήσουμε σε ποιες χρήσεις βασίστηκαν για να το εφαρμόσετε αποτέλεσμα και γιατί το έχουν κάνει. Η απάντηση μπορεί να φαίνεται απλή, αλλά για να την κατανοήσουμε πρέπει να ανοίξουμε το νοητικό μας πεδίο και να χρησιμοποιήσουμε ένα περιφερειακό και επιστημονικό όραμα αυτού του αποτελέσματος που φαίνεται τόσο παράξενο.

Κύριες χρήσεις του φαινομένου Parallax

Βίντεο

Πολλοί σχεδιαστές έχουν χρησιμοποιήσει αυτό το εφέ ή παρόμοια λόγω του τι παράγει και γενικά σε όσους το βλέπουν. Για παράδειγμα, είναι η περίπτωση των βιντεοπαιχνιδιών. Και δεν είναι αναμενόμενο, αφού πάντα προσπαθούσαν να τραβήξουν την προσοχή με τέτοιο τρόπο ώστε το μάτι μας να μπορεί να παρακολουθεί την κίνηση μιας συγκεκριμένης σκηνής ή κατάστασης μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Στα βιντεοπαιχνίδια, αυτό το εφέ έχει ρυθμιστεί πολύ στην κίνηση των αντικειμένων, γνωστό και ως πλευρική κύλιση. Μέχρι σήμερα, είναι άγνωστο ότι ορισμένα από αυτά τα βιντεοπαιχνίδια διατηρούν ακόμη αυτά τα εφέ, αλλά αν πάμε πίσω στη δεκαετία του '90, ναι. Ας θυμηθούμε ότι, στην αρχή της εποχής των βιντεοπαιχνιδιών, άρχισε να παίζεται με την τρισδιάστατη ή τη δισδιάστατη. Παιχνίδια όπως το Mario Bros, όπου ο χαρακτήρας χρησιμοποιούσε αυτό το είδος κίνησης, έκαναν τον θεατή να διαχωρίσει το φόντο του χαρακτήρα και τα αντικείμενα που τον ρυθμίζουν. Με αυτόν τον τρόπο φαινόταν ότι το τηλεπαιχνίδι εκτυλίχθηκε σε τρία ή τέσσερα μέρη.

Όντας μια πολύ πιο γρήγορη κίνηση, το μάτι του θεατή δημιουργεί μια αίσθηση βάθους στην οποία φαίνεται ότι το παιχνίδι θα σας απορροφήσει κάποια στιγμή.

Γραφικά ή web design

Αν μιλάμε για design και απομακρυνόμαστε από τον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, το βρίσκουμε και στο web design. Ο σχεδιασμός ιστοσελίδων, όπως υποδηλώνει η λέξη του, είναι αφιερωμένος στη δημιουργία και προσαρμογή ιστοσελίδων. Είναι ένας από τους κλάδους της γραφιστικής και μέχρι σήμερα, έχει γίνει μια από τις πιο απαιτητικές εργασίες. Αλλά καλά, ποια είναι η σχέση μεταξύ του εφέ παράλλαξης και του σχεδιασμού ιστοσελίδων;, πολλές μάρκες όπως η Adidas, ξεκίνησαν στα μέσα του 2002, να δημιουργούν ιστοσελίδες, με τη χρήση αυτών των εφέ.

Ο κύριος στόχος αυτής της χρήσης ήταν να τραβήξει την προσοχή του κοινού, δημιουργώντας έναν δισδιάστατο χώρο και εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η ιστοσελίδα είναι ένα στοιχείο στο οποίο μπορεί να πλοηγηθεί, θέλησαν να την προσαρμόσουν με τρόπο που να θα μπορούσε να αυξήσει την τρισδιάστατη πτυχή. Είναι αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως η κίνηση του δρομέα πάνω από τη σελίδα και ότι μια εικόνα ή ένα συγκεκριμένο στοιχείο μπορεί να μας ακολουθήσει με την κίνησή του.

Εν ολίγοις, αυτό το εφέ είναι επίσης πολύ χρήσιμο εάν σκέφτεστε να δημιουργήσετε ένα σχέδιο για μια συγκεκριμένη ιστοσελίδα ή σημείο.

Με λίγα λόγια, αυτές οι επιπτώσεις ήταν πολύ παρούσες στην καθημερινότητά μας και συνεχίζουν να υπάρχουν, αφού το περιβάλλον μας θα είναι πάντα παρόν. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, αν μιλάμε για μάρκετινγκ, πολλές εταιρείες χρησιμοποιούν αυτούς τους πόρους όπου είναι δυνατό να τους εφαρμόσουν σε διαφημιστικές καμπάνιες. Το φαινόμενο parallax δεν είναι κάτι καινούργιο, καθώς ήταν παρόν σε οποιονδήποτε τομέα του σχεδιασμού. Στη συνέχεια, θα μιλήσουμε για άλλα οπτικά εφέ που έχουν εφαρμοστεί στο σχέδιο και που μπορεί να σας ενδιαφέρουν να τα εφαρμόσετε στα έργα σας. Λάβετε υπόψη ότι μιλάμε για περισσότερο ψυχολογικές παρά τεχνικές πτυχές.

Άλλα εφέ

Οι νόμοι της Gestalt

Αν μιλάμε για επιπτώσεις στην ανθρώπινη αντίληψη, Μιλάμε επίσης για τους νόμους της Gestalt. Αυτοί οι νόμοι είναι μια σειρά από θεωρίες, που δημιουργήθηκαν στις αρχές του XNUMXου αιώνα από τον ψυχολόγο Max Wertheimer. Ο κύριος στόχος αυτών των νόμων ήταν η μελέτη του πώς το άτομο είναι ικανό να μετατρέπει μορφές και αντικείμενα και να τα ενώνει ή να τα διαχωρίζει μέσω του οπτικού μας πεδίου και αργότερα, ό,τι δημιουργείται στο μυαλό μας μέσω του οπτικού πεδίου.

Υπάρχουν συνολικά περισσότεροι από 7 νόμοι, ο καθένας από αυτούς διατηρεί διαφορετικές αντιλήψεις, γεγονός που δημιουργεί νέες αλλαγές σε εμάς.

Αρχή Ομοιότητας

Η αρχή της ομοιότητας είναι ένας από τους νόμους που απαρτίζουν τους νόμους Gestalt. Αυτό που σημαίνει για εμάς αυτός ο νόμος είναι ότι, εάν ένα σχέδιο ή μια εικόνα αποτελείται από μια σειρά στοιχείων που είναι ίδια, όσον αφορά το χρώμα ή τη φυσική μορφή, το άτομο που οπτικοποιεί την εν λόγω σκηνή, θα δημιουργήσει μια τακτική και συνεκτική σκηνή στο μυαλό του για κάθε ένα από αυτά τα αντικείμενα ή στοιχεία.

Είναι αυτό που γνωρίζουμε ως το φαινόμενο ανωμαλίας, ένα εφέ που προσπαθεί να σπάσει και να δείξει κάποια από τα στοιχεία ως βασικά στοιχεία.

Αρχή συνέχειας

Σύμφωνα με την ψυχολογία της εικόνας, αν τοποθετήσουμε πολλά στοιχεία σε μια σκηνή έτσι ώστε να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, το ανθρώπινο μάτι θα έχει την τάση να τα ακολουθεί με βλέμμα. Αυτό συμβαίνει αν οραματιστούμε έναν αγώνα αυτοκινήτων, όπου υπάρχουν περισσότερα από πέντε στοιχεία τοποθετημένα το ένα μετά το άλλο.

Όταν κινούνται και τα δύο αυτοκίνητα, το μάτι μας ακολουθεί την ίδια κίνηση γιατί τείνει να προσέχει το συγκεκριμένο στοιχείο. Κανονικά, στη σχεδίαση, αυτός ο νόμος χρησιμοποιείται όταν ένα αντικείμενο πρόκειται να επισημανθεί και ο στόχος του θεατή είναι να εστιάσει αποκλειστικά σε αυτό.

αρχή του κλεισίματος

Η αρχή του κλεισίματος είναι ένας άλλος από τους νόμους που αποτελούν μέρος της θεωρίας Gestalt. Προσπαθεί να βάλει μπροστά στα μάτια μας μια φιγούρα που λόγω των μορφών της δεν κλείνει τελείως, άρα υπάρχουν κενά λευκά κενά που ο εγκέφαλός μας έχει ως κύριο στόχο, να τα ενοποιήσει και να δημιουργήσει έτσι μια μοναδική φιγούρα.

Στον σχεδιασμό, χρησιμοποιούμε αυτόν τον νόμο όποτε επιδιώκουμε σταθερότητα, με αυτόν τον τρόπο, Οι κλειστές φόρμες θεωρούνταν πάντα πολύ πιο σταθερές από τις ανοιχτές, παράγοντας μια αίσθηση ισορροπίας.

Συμπέρασμα

Όπως καταφέραμε να επαληθεύσουμε, ο σχεδιασμός δεν αφορά μόνο τεχνικές πτυχές: επίπεδα, εικόνες, διανύσματα, μελάνια Pantone, γραμματοσειρές, εταιρική ταυτότητα, αφίσες, εργαλεία σχεδίασης κ.λπ. Είναι επίσης μια φάση όπου η ψυχολογία μπαίνει στο παιχνίδι. Με αυτόν τον τρόπο, ένας καλός σχεδιαστής πρέπει να είναι σε θέση τόσο να ξέρει πώς να εκτελέσει κάθε ένα από τα κομμάτια που έχουν ονομαστεί παραπάνω, όσο και να ξέρει πώς να τα αποκρυπτογραφήσει και να έχει πάντα έναν λόγο ακριβώς τη στιγμή για να το κάνει.

Αν σας άρεσε αυτή η κάπως πιο επιστημονική ανάρτηση, μπορείτε να συνεχίσετε να διερευνάτε περισσότερο τους νόμους της Gestalt ή το φαινόμενο παράλλαξης.