10 rzeczy, których nauczyłem się podczas projektowania (Milton Glaser)

Milton Glaser to ikona w świecie designu i postać, którą wszyscy profesjonaliści w tej dziedzinie traktują jako punkt odniesienia. Urodzony w 1929 roku, pracował przy wielu projektach, w tym przy słynnym plakacie Boba Dylana, który stał się symbolem lat sześćdziesiątych. Przede wszystkim poświęcił się projektowaniu redakcyjnemu i identyfikacji wizualnej, chociaż w swojej długiej karierze potrafi znaleźć wszelkiego rodzaju projekty.

W dzisiejszym artykule przedstawię Wam dziesięć morałów, czyli lekcji wyciągniętych z tego wspaniałego profesjonalisty, który czerpał ze świata projektowania graficznego. Prawda jest taka, że ​​otrzymywanie porad od kogoś, kto poświęcił się naszej dziedzinie od ponad pięćdziesięciu lat, jest przywilejem. Zostawiam cię tutaj, uważaj!

1. Możesz pracować tylko dla osób, które lubisz

Projekty naprawdę okazują się skuteczne, gdy jest miejsce na relacje międzyludzkie. To dość osobliwe stwierdzenie, biorąc pod uwagę, że nieco koliduje z tradycyjnym pojęciem profesjonalizmu. Uważamy, że bycie profesjonalistą jest synonimem osoby, która jest w stanie rozwijać swoją działalność w każdym środowisku społecznym. W pewnym sensie tak jest, chociaż jest to połowa rzeczywistości. Składnik zaufania i chemia, która może istnieć między nami a naszymi klientami, nieuchronnie ulegną odwróceniu w trakcie całego procesu. Czujemy się komfortowo, pijąc kawę, rozmawiając i dyskutując o pewnych rzeczach, to punkt na naszą korzyść. Krótko mówiąc, w ten sposób będziemy mogli nawiązać silniejsze więzi z naszymi klientami, a tym samym bardziej bezpośredni związek z ostatecznym wynikiem. Słowami samego Miltona Glasera: Odkryłem, że cała cenna i znacząca praca, którą wykonałem, pochodziła z troskliwych relacji z klientami. Nie mówię o profesjonalizmie; Mówię o uczuciu.

2. Jeśli możesz wybrać, nie masz pracy

Cel naszych działań ma ogromne znaczenie. Wiele razy mamy tendencję do podążania w określonym kierunku, nie wiedząc naprawdę, dlaczego to robimy lub po co. Czasami zapominamy, dokąd chcemy się udać i to sprawia, że ​​jesteśmy ludźmi, którzy nie są przygotowani na stawienie czoła przyszłości. Glaser nawiązuje do słów filozofa i kompozytora Johna Cage'a: Nigdy nie miałem pracy, bo jak masz pracę to kiedyś ktoś ci ją odbierze i wtedy nie będziesz gotowy na starość. Tak samo było ze mną każdego dnia, odkąd skończyłem dwanaście lat. Wstaję rano i próbuję sobie wyobrazić, jak dzisiaj położyć chleb na stole. Tak samo jest w wieku siedemdziesięciu pięciu lat: wstaję każdego ranka i myślę o tym, jak położę dzisiaj chleb na stole. Jestem świetnie przygotowany na starość.

3. Niektórzy ludzie są toksyczni, lepiej tego unikać

W zawodach i gałęziach sztuki, w których podstawą jest zaufanie do własnych kryteriów i osobistej wizji rzeczy, środowisko, w którym działamy, może stać się czymś, co nas wzmacnia lub czymś, co łamie naszą koncepcję rzeczy. Istnieją środowiska, które dosłownie osłabiają i okaleczają najbardziej kreatywne propozycje. Musimy nauczyć się ich unikać. Musimy nauczyć się dbać o nasze relacje i dbać o te środowiska, które mają na nas zły wpływ. Milton oferuje nam sztuczkę do zidentyfikowania tego typu środowiska i ludzi, które mogą być całkiem przydatne. Oto test: musisz spędzić trochę czasu z osobą, napić się drinka, iść na obiad itp. Nie ma to większego znaczenia, ale na koniec sprawdź, czy czujesz się mniej lub bardziej energiczny, czy jesteś zmęczony lub wzmocniony. Jeśli jesteś bardziej zmęczony, to cię otruło. Jeśli masz więcej energii, to cię wzbogaciło. Test jest prawie niezawodny i sugeruję używanie go przez całe życie.

4. Profesjonalizm to za mało

Jedną z naszych największych aspiracji jest bycie profesjonalistą, jednak ta koncepcja i ten sposób rozumienia pracy są również narażone na szereg ograniczeń samej kreatywności. Nasz autor mówi nam, że w swojej karierze odkrył, co kryje się za profesjonalizmem. Właściwie to przeciąganie. Celem, do którego dąży zawodowiec, jest odniesienie sukcesu w wymiarze ekonomicznym, dlatego jeśli znajdzie formułę, która przynosi mu korzyści, nie zawaha się przyjąć jej jako zasady niepodważalnej, a to nie przełoży się ani bardziej, ani mniej na rezygnację z innych formuł. , możliwości i formy działania. W ten sposób profesjonalizm staje się bardziej ograniczeniem. W końcu to, co jest wymagane w naszej dziedzinie, bardziej niż czegokolwiek innego, to ciągłe przekraczanie granic. Profesjonalizm nie prowadzi do wykroczeń, ponieważ zawiera w sobie możliwość popełnienia błędu, a jeśli jesteś profesjonalistą, instynkt podpowiada Ci, aby nie zawieść, ale powtórzyć sukces. Tak więc profesjonalizm jako aspiracja życiowa jest celem ograniczonym. 

5. Mniej niekoniecznie oznacza więcej

Z drugiej strony Milton mówi o mantrze mniej znaczy więcej i zastępuje ją zasadą wystarczy to więcej. Jeśli trzymamy się wizualnej historii świata, odkrywamy takie przejawy, jak sztuka noveau które pokazują nam mniej, czasami nie znaczy więcej. W niektórych przypadkach barok jest konieczny i synonimem jakości.

6. Styl nie jest niezawodny

Bycie wiernym stylowi jest absurdalne, nie zasługuje na naszą bezwarunkową lojalność. Nieznane arcydzieło Pablo Picasso jest tego dowodem. Żyjemy w dynamicznej, zmieniającej się sferze. Marks powiedział już, że zmiana stylu jest całkowicie związana z czynnikami ekonomicznymi. Występuje pewne zużycie, gdy publiczność jest regularnie narażona na ten sam styl. Z tego powodu mniej więcej co dziesięć lat następuje przerwa, zmiana i nowe odrodzenie. Kroje pojawiają się i znikają, a system wizualny ulega modyfikacjom. To decydujący czynnik, który zaznaczy i określi całą naszą trajektorię. Uznani projektanci mają własne słownictwo, a sposób komunikowania się i robienia tego należy do nich. Jest to bardzo przydatna strategia, aby odróżnić się od naszych konkurentów i stworzyć własną, solidną tożsamość. Utrzymanie naszego stylu lub jego modyfikacja to trudna kwestia, nie wiemy dokładnie, kiedy powinniśmy wprowadzić zmianę w naszej pracy. Wszyscy znamy przypadki artystów, którzy przemierzali niebo, aby później pozostać zakotwiczonymi w przeszłości, wymarłej, przestarzałej i niemodnej. Istnieją smutne historie, takie jak Cassandre, prawdopodobnie największy grafik początku XX wieku, który nie był w stanie zarobić na życie w późniejszych latach i popełnił samobójstwo.

7. W miarę życia Twój mózg się zmienia

Mózg jest najbardziej aktywnym organem w organizmie, w rzeczywistości jest to organ najbardziej podatny na zmiany i regenerację. Mam przyjaciela imieniem Gerard Edelman, który jest wybitnym naukowcem w dziedzinie badań nad mózgiem i dla którego analogia mózgu do komputera jest niefortunna. Mózg bardziej przypomina dziki ogród, który stale rośnie i rozsiewa nasiona, regeneruje się itp. I wierzy, że mózg jest podatny - w sposób, którego nie jesteśmy w pełni świadomi - na każde doświadczenie i spotkanie, jakie mamy w życiu.

Zafascynowała mnie historia z gazety kilka lat temu o poszukiwaniu absolutnej wysokości. Grupa naukowców zdecydowała, że ​​dowiedzą się, dlaczego niektórzy ludzie mają doskonały ton. To oni potrafią dokładnie usłyszeć nutę i odtworzyć ją dokładnie we właściwej tonacji. Niektórzy ludzie mają bardzo dobry słuch, ale absolutny ton jest rzadkością nawet wśród muzyków. Naukowcy odkryli - nie wiem jak - że u ludzi z absolutnym tonem mózg był inny. Niektóre płaty mózgu przeszły jakąś nawracającą zmianę lub deformację u osób z absolutnym tonem. To było dość interesujące samo w sobie, ale potem odkryli coś jeszcze bardziej fascynującego: jeśli weźmiesz grupę cztero- lub pięcioletnich dzieci i nauczysz je gry na skrzypcach, po kilku latach niektóre z nich osiągną absolutny ton, i we wszystkich tych przypadkach struktura twojego mózgu ulegnie zmianie. Cóż ... co to może znaczyć dla reszty z nas? Mamy skłonność do wierzenia, że ​​umysł wpływa na ciało, a ciało na umysł, ale generalnie nie wierzymy, że wszystko, co robimy, wpływa na mózg. Jestem przekonany, że gdyby ktoś krzyczał na mnie z drugiej strony ulicy, może to wpłynąć na mój mózg i zmienić moje życie, dlatego mama zawsze powtarzała: „Nie zadawaj się z tymi złymi chłopcami”, a mama miała rację myśl zmienia nasze życie i zachowanie.

Myślę też, że rysunek działa w ten sam sposób. Jestem wielkim zwolennikiem rysowania nie dlatego, że zostałem ilustratorem, ale dlatego, że wierzę, że rysowanie zmienia mózg, tak samo jak znalezienie odpowiedniej nuty zmienia życie skrzypka. Rysowanie sprawia, że ​​jesteś uważny, zwracasz uwagę na to, co widzisz, co nie jest takie łatwe.

8. Wątpliwość jest lepsza niż pewność

Najważniejsza jest umiejętność krytyczna. Kwestionowanie wszelkiego rodzaju ugruntowanych przekonań daje nam znacznie szerszy repertuar możliwości. Linie zainteresowania i metody rozwoju. Sceptycyzm daje nam większą swobodę, która staje się otwartym kanałem dla dużych dawek inspiracji oraz równoległych i sugestywnych podejść. Mając szeroką i czystą wizję, będziemy mieli okazję do głębszych powiązań między koncepcjami, zejścia głębiej na większą skalę i ocalenia wielkich zabytków z głębi naszej inwencji. Szkoły zachęcają do tego, aby nie iść na kompromis i bronić swojej pracy za wszelką cenę. Cóż, chodzi o to, że każda praca wiąże się bardziej niż cokolwiek z naturą zaangażowania. Musisz tylko wiedzieć, w co się zobowiązać. Ślepa pogoń za własnym celem kosztem wykluczenia możliwości, że inni mogą mieć rację, nie uwzględnia tego, że w projektowaniu zawsze mamy do czynienia z triadą: klientem, odbiorcą i sobą. W idealnym przypadku wszystkie strony wygrywają w drodze negocjacji, ale wrogiem jest często samodzielność.

Kilka lat temu przeczytałem bardzo niezwykłą rzecz o miłości, która odnosi się również do natury relacji z innymi, był to cytat z nekrologu Iris Murdoch, który brzmiał: „Miłość jest niezwykle trudnym faktem do zrozumienia. inny, który nie jest jednym, jest prawdziwy ”. Czy to nie jest fantastyczne? Najlepszy wniosek na temat miłości, jaki możesz sobie wyobrazić.

9. O wieku

W zeszłym roku ktoś podarował mi na urodziny cudowną książkę Rogera Rosenblatta zatytułowaną Aging Gracefully. Nie zdawałem sobie wtedy sprawy z tytułu, ale zawiera zbiór zasad, które pozwalają na wdzięczne starzenie się. Pierwsza zasada jest najlepsza: „To nie ma znaczenia. Nie ma znaczenia, co myślisz. Postępuj zgodnie z tą zasadą, a dodasz dziesięciolecia do swojego życia. Nie ma znaczenia, czy wcześniej czy później, czy jesteś tu czy tam, czy to powiedziałeś, czy nie, czy jesteś bystry czy głupi. Jeśli wyszedłeś potargany lub łysy, lub jeśli twój szef patrzy na ciebie podrapanego lub gdy twój chłopak lub dziewczyna patrzy na ciebie podrapanego, jeśli jesteś podrapany. Czy dostaniesz awans, nagrodę lub nagrodę: to nie ma znaczenia ”. Wielka mądrość. Wtedy usłyszałem wspaniałą historię, która wydawała się związana z zasadą numer 10:

Pewnego ranka rzeźnik otwierał swoją firmę i kiedy to robił, przez drzwi wetknął głowę królik. Rzeźnik był zaskoczony, gdy królik zapytał: „Czy masz kapustę?” na co rzeźnik odpowiedział: „To jest sklep mięsny, sprzedajemy mięso, a nie warzywa”. Królik odskoczył i następnego dnia, kiedy rzeźnik otwierał swój interes, ponownie wystawił głowę i zapytał: „Masz kapustę?”. Rzeźnik już rozgniewany odpowiedział: „Posłuchaj mnie mały gryzoni, powiedziałem ci wczoraj, że sprzedajemy mięso, a nie warzywa, a następnym razem, gdy tu przyjdziesz, złapię cię za szyję i wbiję te uszy w ziemię. Królik zniknął i przez tydzień nic się nie działo. Pewnego ranka królik wystawił głowę z kąta i zapytał: „Czy masz gwoździe?” na co rzeźnik powiedział: „Nie”, a następnie królik powiedział: „Czy masz kapustę?”

10. Powiedz prawdę

Historia królika jest ważna, ponieważ przyszło mi do głowy, że szukanie kapusty w sklepie mięsnym to jak szukanie etyki w dziedzinie projektowania. To nie wydaje się być najlepszym miejscem, aby go znaleźć.

Warto zauważyć, że w nowym kodeksie etycznym Amerykańskiego Instytutu Grafiki jest sporo informacji na temat zachowań wobec klientów i innych projektantów, ale ani słowa o relacji projektanta z publicznością. Oczekuje się od rzeźnika, że ​​sprzedaje jadalne mięso i nie wprowadza w błąd towarów. Pamiętam, jak czytałem, że w latach stalinowskich w Rosji wszystko, co nazywano „wołowiną”, było tak naprawdę kurczakiem. Nie chcę sobie wyobrazić, co można by nazwać „kurczakiem”.

Możemy zaakceptować pewien minimalny poziom oszustwa, na przykład okłamywanie nas co do wskaźnika tłuszczu w hamburgerach, ale kiedy rzeźnik sprzedaje nam zgniłe mięso, idziemy gdzie indziej. Czy jako projektanci ponosimy mniejszą odpowiedzialność wobec naszych odbiorców niż rzeźnik? Każdy zainteresowany rekrutacją grafików powinien pamiętać, że racją bytu oficjalnej uczelni jest ochrona opinii publicznej, a nie projektantów czy klientów. „Nie szkodzić” to ostrzeżenie dla lekarzy, które ma związek z ich relacjami z pacjentami, a nie z kolegami czy laboratoriami. Gdybyśmy byli kolegiatami, mówienie prawdy stałoby się najważniejszą rzeczą w naszej działalności.