Jedną z pierwszych rzeczy, których się uczysz, gdy zaczynasz interesować się animacją, jest 12 zasad animacji. Zostały one wykorzystane jako standardy, odkąd zostały zebrane w książce The Illusion of Life, napisanej przez Franka Thomasa i Ollie Johnstona w 1981 roku.
Ale jakie to zasady? Jeśli chcesz je poznać, a także zrozumieć powód, dla którego warto je zastosować, ujawnimy wszystkie Twoje wątpliwości.
12 zasad animacji
Jak już wam powiedzieliśmy, 12 zasad animacji pochodzi z książki The Illusion of Life. Ci dwaj autorzy, Frank i Ollie, byli pionierami animacji w latach 30. i 50. XX wieku. W rzeczywistości pracowali w Disneyu i zdali sobie sprawę, że istnieje dwanaście zasad, których musi przestrzegać cała animacja.
Być może teraz myślisz, że minęło zbyt wiele czasu i że są one przestarzałe. Ale naprawdę tak nie jest. W rzeczywistości, są ważne do animacji 3, animacji cyfrowej itp.
Należy pamiętać, że mówimy o zasadach, które są podstawą, ale w rzeczywistości zawsze mogą ewoluować.
A jakie są te 12 zasad? Powiemy Ci o nich wszystko, aby były dla Ciebie jasne.
rozciągać i kurczyć
Wyobraź sobie animację kojota. On goni Roadrunnera i droga się kończy. Roadrunner przechodzi bez problemu i widzi, że kojot zdaje sobie sprawę, że nie ma podłoża. Spogląda w dół, widzi upadek, a jego ciało rozciąga się, by zgodnie z prawem grawitacji upaść. To tworzy ruch, a także efekt komiczny, ponieważ wygląda tak, jakby nie chciał, ale rozciągał się, by upaść na ziemię.
Oczywiście musi upaść na ziemię, a kiedy się rozciąga, kiedy dociera do ziemi, całe jego ciało się kurczy. Pod koniec dnia zostaje zmiażdżony przez ziemię.
Cóż, to jest podstawa jednej z zasad. Służy do deformacji przedmiotu, ciała itp. dając mu ruch. I jest używany nie tylko do upadków, ale także do skoków lub do komicznych lub dramatycznych efektów.
Przewidywanie
Zasada przewidywania opiera się na kierowaniu społeczeństwem. Oznacza to, że jest to przewodnik, dzięki któremu osoba, która widzi tę animację, wie, że coś się wydarzy i nie przegapi tego.
Ale jest to jedna z 12 zasad animacji, że musisz być bardziej ostrożny, ponieważ im więcej dajesz przewidywania, tym łatwiej ta osoba będzie wiedziała, co się wydarzy. Wyobraź sobie przerażające szorty. Bohater wchodzi do pokoju mając tylko latarkę. I jest szafa. Na początku patrzy gdzie indziej, ale ta szafa jest zawsze pod kątem widzenia. Możliwe nawet, że robi się ciemniej, albo są w nim bity.
A potem bohater idzie tam i widzowie już mogą myśleć, że coś się wydarzy. To część napięcia, które musi stworzyć animacja. Nigdy bez ujawnienia, co się wydarzy, ale sposób na zwrócenie uwagi widza.
Inscenizacja
Znany również jako inscenizacja, odnosi się do tego, co powinno się wydarzyć w tej konkretnej scenie animacji. Nie chodzi o to, żeby dokładnie wiedzieć, co ma być opowiedziane, a więc rysować, ale iść dalej, do intencji bohaterów, do emocji, nastrojów…
Dajemy ci przykład. Wyobraź sobie, że jest to historia, w której bohaterka znalazła skarb i wraca do swojego biura, aby pokazać go szefowi. Ale kiedy przybywa, odkrywa, że wszystko jest pomieszane i nie ma śladu po tym skarbie. Jaki nastrój będą mieli bohaterowie?
W tym przypadku w grę wchodzą samoloty, animatyka, a przede wszystkim nawiązanie uczuć do tych postaci. Innymi słowy, musisz postawić się w sytuacji tej postaci, aby wiedzieć, jak zareaguje. Taka jest inscenizacja.
Bezpośrednia akcja i poza do pozowania
W tym przypadku mówimy o dwóch różnych rzeczach.
Z jednej strony akcja bezpośrednia, czyli tworzenie animacji sekwencja po sekwencji, pozostawiając w taki sposób, że od początku do końca ewoluujesz ruchy, klatki...
Zamiast tego, pose to pose koncentruje się przede wszystkim na tym, co chcesz osiągnąć. Na przykład przejście z trójkąta do kwadratu. Te dwie główne pozy są ustalane, a następnie przejścia są przeplatane, aby ruch był bardziej naturalny.
Ciągłe i nakładające się działanie
To też dwie różne rzeczy, ale zazwyczaj wykonywane są w tym samym czasie. I ma to związek z wykonywanym ruchem. Na przykład, kiedy potrząsasz głową, to normalne, że twoje włosy (jeśli są wystarczająco długie) poruszają się jeszcze przez kilka sekund. No właśnie o tę zasadę chodzi.
Wyjechał aby nadać temu rysunkowi naturalność, ponieważ dzięki ruchowi, który jest tworzony i pozwala na jego kontynuację przez kilka sekund, osiąga się większy realizm.
Powolne wejścia i powolne wyjścia
Jest to również rozumiane jako przyspieszanie i zwalnianie. I to jest to, kiedy zaczynamy ruch, pojawia się lekki opór, tak jak wtedy, gdy chcemy się zatrzymać. Cóż, tego właśnie szukasz.
Dajemy Ci przykład. Wyobraź sobie, że w Twojej animacji osoba chce wstać z fotela. Wkłada siłę, aby wstać, ale jeśli nie zwolni, zostanie zrzucony. Czy teraz rozumiesz?
Arcos
Jest to jedna z 12 zasad animacji, która ma najwięcej wspólnego z człowiekiem. Właściwie z każdą żywą istotą. Ponieważ, Czy zauważyłeś, że Twój pupil nie chodzi w linii prostej? Albo siebie? Zwykle robimy mały zakręt na ścieżce, którą idziemy.
I na tym opiera się ta zasada, bo gdyby wszystko było idealne, wydawałoby się to nierealne.
Akcja drugorzędna
W tym przypadku zasada opiera się na zwracaj uwagę na szczegóły, które towarzyszą głównej akcji i że trzeba im dać życie. Na przykład sposób, w jaki poruszają się twoje włosy, zmarszczki na ubraniach, jak odbijać piłkę podczas rozmowy z kimś…
Chronometraż
Timing należy rozumieć jako „rytm”. I to Należy go przestrzegać w zależności od sceny, w której się znajdujemy. Na przykład, jeśli w animacji jedna postać przestraszy inną postać, to nie będzie reagował powoli, prawda? Zrobi to szybko i ze zdziwioną miną.
Timing jest związany przede wszystkim z mową ciała, w taki sposób, że prędkość wraz z ruchem stają się sposobem na uczynienie rzeczy zrozumiałymi dla widza.
Przesada
Ruch, zgniatanie, rozciąganie, zjadanie kogoś lub czegoś… Mówimy o animacji, a przesada nie oznacza, że jest nienaturalna, ale raczej, że czasami ma to na celu przyciągnięcie większej uwagi widza, a nawet sprawienie, by zapamiętał te sceny (ponieważ są zabawne, dramatyczne, robiące wrażenie). .).
Solidność
Solidność należy rozumieć jako utrzymywanie pozy w naturalny i wiarygodny sposób, czyli solidność.
Np. jeśli postać ma być smutna, to nie może być tak, że ma załzawione oczy, opuszczone brwi i uśmiech na ustach. To nie jest normalne i nie byłoby naturalne. Inna sprawa, że scena już na to pozwala. Ale zasadniczo opiera się na równowadze między scenami a tym, co w nich „przeżyte”.
osobowość i atrakcyjność
Innymi słowy, animacja, postacie, fabuła muszą być żywe. Jeśli nie, to choćby nie wiem jak dobre, nie zrobi na widzu wrażenia i szybko o tym zapomni albo się znudzi.
Oznacza to, że musisz zbudować dobre postacie, z solidnymi osobowościami i wyglądem, wraz z historiami i fabułą, które będą „przeżyć”.
Czy 12 zasad animacji jest dla Ciebie jasnych? Czy kierujesz się nimi w swoich projektach?