Szaleństwo jest ściśle związane ze sztuką i manifestacją przepełnione i nadmierne emocje. Wielu wielkich artystów świata obrazu miało różnego rodzaju problemy, co bardzo dobrze znalazło odzwierciedlenie w ich twórczości.
Następnie przypomnimy sobie pięciu prawdziwych artystów ze świata malarstwa, u których w pewnym momencie życia zdiagnozowano problemy psychiczne. Niektórzy mieli wykształcenie akademickie, a inni obaj należeli do art brut lub marginalni, zaczynając rozwijać swoją pracę jako malarze z ośrodków klinicznych.
Vincent Van Gogh
Mimo, że dziś jest jednym z najbardziej rozchwytywanych artystów na świecie, w życiu swoimi pracami nie zarobił ani grosza, był też w pewien sposób piętnowany przez społeczeństwo swoich czasów. Na naszego autora dotknęła jedna z najbardziej złożonych chorób psychiatrycznych - schizofrenia. Ta dolegliwość spowodowała, że doświadczył wszelkiego rodzaju halucynacji i doprowadziła do ostrych stanów dezorientacji, a nawet amnezji. Jednak to właśnie ta okoliczność sprawiła, że rozwinął swoje artystyczne walory na wykładniczy poziom. Wiele z jego najbardziej akceptowanych i chwalonych dzieł powstało w najostrzejszych okresach psychozy, nawet gdy był samotnikiem w przytułku w Saint-Rémy.
Seraphine louis
Pomimo tego, że jego twórczość jest porównywana z dziełem Van Gogha, dla wielu pozostaje nieznana. Sierota od 7 roku życia, zawsze była nieśmiała, zamknięta w sobie. Z nikim nie rozmawiał, w świat malarstwa został wprowadzony w wieku 42 lat. Naukowcy zwracają uwagę, że choć tworzył dzieła najwyższej jakości, nie wydaje się, aby wpłynął na niego jakikolwiek inny malarz, co czyni go wyjątkowym w wypracowanym przez siebie stylu. Chociaż został znaleziony około 1912 roku przez tego samego kolekcjonera, który odkrył Picassa lub Braque i stał się naiwną artystką swoich czasów, wkrótce popadł w zapomnienie, gdy Uhde przestał kupować swoje prace, szukając go przez gestapo. Owinięta w biedzie i przez wszystkich zapomniana, stała się ofiarą szaleństwa, aż trafiła do szpitala psychiatrycznego we Francji z powodu psychozy. Jego praca była spowita mrokiem i bardzo dobrze odbijała się w jego pracach, ale wkrótce przestał malować. Około 1942 roku zmarła z głodu w tym szpitalu i została pochowana w zbiorowym grobie pośród tysięcy anonimowych ludzi.
Edvard Munch
Artysta zdefiniował szaleństwo, chorobę i śmierć jako czarne anioły, które nawiedzały go przez całe życie. Chociaż mówi się, że chorował na schizofrenię, nigdy nie został zdiagnozowany, chociaż wiadomo, że cierpiał na depresję. Był osobą introwertyczną, uzależnioną od alkoholu być może z powodu śmierci swoich sióstr i matki. Najbardziej znanym na świecie dziełem naszego autora jest El grito. O niej opisał: Szedłem drogą z obojgiem przyjaciół. Słońce zaszło. Poczułem przypływ melancholii. Nagle niebo stało się krwistoczerwone. Zatrzymałem się, oparłem o balustradę śmiertelnie zmęczony i spojrzałem na płonące chmury, które wisiały jak krew, jak miecz nad błękitno-czarnym fiordem i miastem. Moi przyjaciele szli dalej. Stałem tam, drżąc ze strachu i czułem, jak niekończący się wysoki krzyk przenika naturę.
Adolf Wolfli
Jest największym na świecie przedstawicielem sztuki art brut czy marginalnej, nurtu, w którym prace tworzą chorzy psychicznie, bez znajomości malarstwa, przyjmowani do szpitali psychiatrycznych. Miał trudne dzieciństwo i musiał żyć z molestowaniem seksualnym od najmłodszych lat, aby zostać sierotą w wieku dziesięciu lat. Jednocześnie trafił do więzienia za wykorzystywanie dzieci, a po odzyskaniu wolności trafił do azylu, w którym miał umrzeć. W tym momencie swojego życia zaczął malować. Geometria jest narzucona i czasami wydaje się przemawiać ustami sztuki plemiennej. Horror vacui, czyli lęk przed pustką, jest stałym elementem jego kompozycji. Wreszcie historyk sztuki Hans Prinzhorn zainteresował się sztuką rozwijaną przez umysł z zaburzeniami, stworzył nawet Muzeum Sztuki Patologicznej i poświęcił swoje życie badaniu twórczości osadzonych z perspektywy psychologicznej i artystycznej.
Louis wain
To przykład osób chorych psychicznie, które miały wykształcenie akademickie i artystyczne. Znany jest jako malarz kotów psychodelicznych. W swojej karierze uczynił ze zwierzęcia centrum swojej pracy i swojego szczególnego wszechświata, uosabiając je nawet i wyposażając w ludzkie zachowania. W wieku dojrzałym zdiagnozowano u niego schizofrenię i autyzm. W ostatniej dekadzie swojego życia przebywał w szpitalu psychiatrycznym, choć nie oznaczało to końca jego życia jako artysty. W jego pracach zaobserwowano bardzo interesującą ewolucję, w której zwierzęta nabierały wyrazu niepokoju i stopniowo deformowały się jasnymi i imponującymi kolorami.