Zwykle nie rozmawiamy ani nie komentujemy dużo o architekturze, chociaż jest ona ściśle związana ze sztuką i tym, co to znaczy być kreatywnym. Są architekci, którym się to udało wymyślić inne sposoby z najprostszego i prostopadłego, aby przejść bardziej do zakrzywionego. Aby to zrealizować, wystarczy obejść Barcelonę.
Oprócz zakrzywionego i prostoliniowego istnieje również ruch zwany dekonstruktywizmem który narodził się pod koniec lat 1980. Charakteryzuje się fragmentacją, nieliniowym procesem projektowania, zainteresowaniem manipulowaniem ideą powierzchni konstrukcji i geometrią nieeuklidesową (nieprostoliniowe kształty). Ten drapacz chmur jest najlepszym przykładem, który można wziąć pod uwagę, aby wyjaśnić ten ruch architektoniczny.
Ten wieżowiec w Tajlandii wcale nie jest nazywany dekonstruktywizmem, ale pomaga nam lepiej zrozumieć ten ruch architektoniczny. Koncepcja „de-con” była reakcją lub obaleniem modernizmu i sprzeciwem wobec powstania postmodernizmu.
Jesteśmy przed wieżą MahaNakhon w Bangkoku w Tajlandii. To ma 313 metry wysokości i 77 pięter. Budynki, które często zaliczają się do kategorii dekonstruktywizmu, wyrażają ostateczny wykończony wygląd, który charakteryzuje się kontrolowanym i nieprzewidywalnym chaosem.
Jeśli ktoś użył wyobraźni i wyobraził sobie wszystko dzielnica miasta z zabudową podobnie jak MahaNakhon, z pewnością może być bliżej ogromnej przestrzeni związanej z apokaliptycznym klimatem niż bardziej normalne miasto, do którego przyzwyczailiśmy się, odkąd drapacze chmur podbijały centra miejskie. Jedynym problemem, jaki mogą mieć, są dodatkowe koszty czyszczenia okien, chociaż czynsze za niektóre z tych biur i mieszkań muszą być stratosferyczne.
To znaczy budynek zmienić krajobraz miasta takiego jak Bangkok. Aby wykończyć architekturę, a fuzja ze złotnictwem.