Shin-hanga był ruch artystyczny w Japonii na początku XX wieku który zrewitalizował tradycyjną sztukę ukiyo-e zakorzenioną w okresach Edo i Meji (od XVII do XIX wieku). Charakteryzował się tradycyjnym systemem współpracy ukiyo-e, w którym artysta, rzeźbiarz, drukarz i wydawca dzielą dzieło, w przeciwieństwie do sosaku-hanga, ruchu broniącego zasad „autopracowania”, w którym artysta był jedynym twórcą sztuki.
Hasui Kawase był jeden z czołowych projektantów i zwolenników tej sztuki, którą dziś zbieramy z tych linii, aby pokazać ich piękne prace w Shin-hanga. Ruch, który rozkwitł w latach 1915 i 1942 i skupiał się na ściśle tradycyjnej tematyce krajobrazów, znanych miejsc, pięknych kobiet, aktorów kabuki, ptaków i kwiatów.
Głównie Kawase koncentruje się na odbitkach krajobrazowych, czy to z otoczenia naturalnego, czy miejskiego, na podstawie szkiców wykonanych w Tokio i podczas podróży po Japonii.
Jego wrażenia to nie tylko „meisho” (znane miejsca) typowe dla mistrzów ukiyo-e, takich jak Hiroshige i Katsushika Hokusai. Charakteryzuje się również pokaż mieszkańców które zwykle mają ciemniejszy ton w tej Japonii, która się urbanizuje.
Został uznany za obrońca realizmu w swoich kompozycjach wykorzystywał studium malarstwa zachodniego. Robił wrażenia ze wszystkich swoich podróży, mimo że jego bohaterowie pochodzili z mniej znanych miejsc, choć z naturalną fakturą, cieniem i światłem.
Kawase pozostawił wiele różnych wrażeń w drewnie i akwarelach, ale nie zaniedbując obrazów olejnych i innych tradycyjnych japońskich formatów.
40 lat kariery artystycznej, podczas której blisko współpracował z Shozaburo Watanabe, wydawcą i zwolennikiem ruchu shin-hanga. Ich praca została wykonana szalenie popularne na zachodzie dzięki Robertowi O. Mullerowi, aw 1956 roku został nazwany Narodowym Żywym Skarbem w Japonii.
Zostawiamy cię z wielki Yoshitoshi.