Urodzony na przedmieściach Modeny, w północnych Włoszech, był synem Adela Venturi, pracownik w fabryce papierosów i Fernando Pavarottiego, piekarz i tenor amator, co skłoniło Luciano do rozpoczęcia studiów w świecie liryczna piosenka. Chociaż ciepło opowiadał o swoim dzieciństwie, jego rodzina dysponowała niewielkimi środkami finansowymi; jego czterech członków stłoczyło się razem w dwupokojowym mieszkaniu. Według Luciano, jego ojciec miał dobry głos tenorowy, ale ze względu na kruche nerwy odrzucił możliwość kontynuowania kariery wokalnej. Plik WWII zmusił rodzinę do opuszczenia miasta 1943W następnym roku musieli wynająć pokój farmerowi z pobliskiej wsi, gdzie młody Luciano zainteresował się rolnictwem.
Jego pierwsze muzyczne inspiracje pochodziły z nagrań jego ojca, większości popularnych tenorów tamtych czasów - Beniamino Gigli, Giovanni martinelli, Tytus Schipa y Enrico Caruso. W wieku około dziewięciu lat zaczął śpiewać z ojcem w chórze małego lokalnego kościoła. Również w młodości brał udział w lekcjach wokalizacji u profesora Dondiego i jego żony, ale zawsze przywiązywał do nich małą wagę.
Po pozornie normalnym dzieciństwie z typowym zainteresowaniem sportem - w przypadku Luciano piłka nożna w stosunku do innych - ukończył Szkoła magisterskai stanął przed dylematem wyboru kariery. Był zainteresowany zawodową karierą piłkarską na pozycji bramkarza, ale jego matka przekonała go, by został nauczycielem. Następnie przez dwa lata praktykował w szkole podstawowej, ale ostatecznie pozwolił, by jego zainteresowanie muzyką przeważyło. Uznając związane z tym ryzyko, jego ojciec niechętnie się zgodził, zgadzając się, że Luciano otrzyma pokój i wyżywienie do 30 roku życia, a jeśli mu się to nie uda w tym wieku, będzie zarabiał na własne życie. Jego mentorzy w sztuce bel canto były Arrigo Pola y Ettore Campogallianiego.
Jego pierwsze publiczne występy jako śpiewak miały miejsce w chórze Teatro de la Comuna w Modenie, a później w La Coral de Gioacchino Rossinigdzie pokazał swój talent. Zadebiutował w dniu Kwiecień 29 de 1961, jak Rodolfo w operze Czechy de Puccini, w Pałacu Opery Reggio Emilia. Jeśli dzięki temu zyskał dużą popularność, to więcej zyskał śpiewając rolę Tonio z opery Córka pułku de Gaetano donizetti z jego trudną dziewięciodźwiękową arią klatka piersiowa zrobić. To uczyniło go godnym pojawienia się na okładce wydania amerykańskiej gazety The New York Times.
Brązowe popiersie Luciano Pavarottiego wykonane w r 1987 przez Serge mangin
W swoim podejściu do muzyki popularnej nagrywał w duetach Eros Ramazzotti, Żądło, Andrea Bocelli, Frank Sinatra, Michael Jackson i bezprecedensowo z Brazylijczykiem Caetano Veloso, Argentyna Mercedes sosa i irlandzka grupa rockowa U2. Wraz z kolegami i przyjaciółmi, hiszpańskimi tenorami Placido Domingo y José Carreras, utworzyli trio Trzech Tenorów (Trzy Tenory). Na dysku nagrał wiele oper, z których wyróżnia się jego twórczość Joan Sutherland i indyjski dyrygent Zubin Mehta.
W życiu osobistym Luciano Pavarotti był wielkim fanem piłki nożnej, malarstwa i koni. Do swojego przeznaczenia dołączył przez 34 lata z Urząd Celny Verona, z którym spłodził trzy dziewczynki - Lorenzę, Cristinę i Giulianę - ale Grudzień 13 de 2003 ponownie poślubił swojego asystenta, nicoletta mantovani, 30 lat młodszy od niego, a wraz z nią miał swoją czwartą córkę - Alice -.
Od kilku lat z rzędu 1991, Pavarotti odpowiedział na wezwanie organizacji Dziecko wojny, pozyskanie środków na budowę ośrodka muzykoterapii w Mostar. W ten sposób corocznie organizowano koncerty pod tytułem w Modenie „Luciano Pavarotti i przyjaciele”, w którym uczestniczyły również inne osobistości muzyki międzynarodowej, np Anastacia, gdzie zbierane są fundusze na różne cele i świadczenia dla chłopców i mężczyzn z całego świata.
W październiku 2003 Pavarotti oświadczył, że peruwiański Juan Diego Florez będzie jego następcą jako śpiewak operowy[1].
Pavarotti był bardzo poszukiwany w teatrach na całym świecie, aż do przejścia na emeryturę w New York Metropolitan Opera, w marcu 2004, gdzie grał rolę malarza Mario Cavaradossiego w Toscaz Giacomo Puccini.
W maju 2004- oznajmił tenor w przeddzień swoich 70. urodzin „Wycieczka pożegnalna” składa się z 40 koncertów na całym świecie, aby pożegnać wiernych zwolenników jego piosenki. Pomimo tego wycofania, w lutym 2006 zinterpretował powietrze Nessun dormaz Turandot, jako zamknięcie ceremonii inauguracji Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006 na Stadionie Olimpijskim w Turyn.
Ostatnie dni
Niestety, "The Goodbye Tour" została zawieszona z powodu operacji kręgosłupa na początku r 2006 i kiedy przygotowywał się do wyjazdu NY Po wznowieniu pożegnalnej światowej trasy w jego trzustce wykryto złośliwego guza. Był operowany w szpitalu NY, lipiec 7 de 2006 a wszystkie jego koncerty zostały odwołane z powodu bardzo delikatnego stanu zdrowia, spowodowanego przez A. zapalenie płuc po operacji.
Początek końca ogłoszono 8 sierpnia de 2007, kiedy był hospitalizowanym ofiarą "stan gorączkowy", a powikłania oddechowe, jednak nadzieja powróciła, gdy opuścił klinikę tego dnia 25 sierpnia de 2007, aby kontynuować rekonwalescencję w domu.
El Wrzesień 6 del 2007, zmarł w domu z powodu raka trzustki.[2]
Ceremonia pogrzebowa odbyła się w jego rodzinnym mieście w obecności premiera Włoch. Romano Prodi, Minister Kultury Franciszek Rutelli, włoski reżyser filmowy Franco Zeffirelli i były sekretarz generalny Narodów Zjednoczonych, Kofi Annan. W uroczystości uczestniczył także lider U2, Bono, jak śpiewacy Zucchero Fornaciari y Laura Pausini.
Wejściu na mszę towarzyszył sopran bułgarski Raina Kabaivanska, który śpiewał Ave Maria del Otello de Zielony. Podczas offertorium flecista André Griminelli poruszył temat Orfeusz i Eurydykaz Gluck. Komunii towarzyszył głos Andrea Bocelli, który grał Ave verum corpus de Mozart.
Tenor został pochowany na cmentarzu Góra Rangote w pobliżu jej willi, na obrzeżach miasta, gdzie pochowani są jej rodzice i syn Riccardo, który zmarł na krótko przed porodem w 2003 roku.
źródło: wikipedia