Myślenie lateralne lub myślenie lateralne to procedura umysłowa polegająca na kreatywnym rozwiązywaniu problemów lub trudności. Jest to sposób organizowania myśli według wzorców, które tradycyjnie były ignorowane przez logiczne myślenie. Istnieje wiele formalnych technik myślenia lateralnego. Jego skuteczność została wykazana w różnych okolicznościach i testach z różnymi osobami o różnych cechach. W dzisiejszym poście zobaczymy niektóre z najczęściej używanych technik inspirowanych książką Rozwój kreatywnego myślenia z University of London.
- Skupiać: Ogólnie rzecz biorąc, punkty zainteresowania i kreacji są bardzo dobrze zdefiniowane w naszym sektorze. Ujmując to w pewnym sensie, istnieje spora liczba twórców o bardzo podobnych pomysłach lub koncepcjach. Może to być jednak przydatne, jeśli chcemy rozwinąć kreatywny pomysł. Pomoże nam to, ponieważ daje nam możliwość skupienia naszej uwagi na czymś, o czym inni wcześniej nie zadali sobie trudu. Daje nam to wielką przewagę, a mianowicie, że pozbywamy się konkurencyjności, w jakiś sposób stajemy w obliczu dziewiczego terytorium. Wierzymy, że kreatywność dotyczy tylko poważnych problemów i trudności, które wydają się nie mieć rozwiązania bez kreatywnego ujścia. W takich przypadkach często wymagany jest wysoki stopień kreatywności. Są wynalazcy, którym udało się zmierzyć z naprawdę trudnymi problemami i znaleźć rozwiązanie, którego wszyscy szukali. Ale inni wybierają dziedziny, których nikt nie zauważył, i po niewielkiej poprawie prowadzą do poważnego wynalazku. Znajdowanie tych niezwykłych i przeoczonych punktów uwagi to twórcza technika. Zasadniczo jest to technika skupienia się przy wyborze nowego skupienia uwagi.
- Kreatywny kwestionariusz: Różni się od kwestionariusza naukowego tym, że ten ostatni obejmuje ocenę. Z drugiej strony, twórcze kwestionowanie nie krytykuje, nie osądza ani nie szuka wad. Kreatywne kwestionowanie działa bez zamiaru oceniania. To zachęta do osiągnięcia „niepowtarzalności”. Zwykła sekwencja myśli Zachodu to: atak i krytyka, a następnie szukanie alternatywy. Niezachodnia sekwencja to: rozpoznanie tego, co istnieje, poszukiwanie możliwych alternatyw, a następnie porównanie z obecną metodą. Poniższe ćwiczenie może być bardzo przydatne w naszym procesie twórczym. Aby zrobić to skutecznie, cofniemy się, ustalając kierunki, które musimy podążać, aby osiągnąć ten cel, określając te kierunki w koncepcje i wreszcie odkrywając z nich szereg kreatywnych pomysłów.
- Prowokacja: Einstein przeprowadzał to, co nazywał „eksperymentami myślowymi”. Podstawową ideą prowokacji jest to, że możemy chwilowo „zwariować”, nawet na trzydzieści sekund. Jest to procedura bardzo podobna do tej stosowanej przez dzieci podczas zabawy. Sposób na łączenie się i odłączanie od szaleństwa z całkowitą swobodą. Osiągniemy to, wychodząc z rutyny, robiąc lub myśląc o rzeczach, które nie mają sensu, wykraczają poza prawa rozumu. Przełamanie naszej rutyny małymi „szalonymi rzeczami”, które chcemy robić, stworzy nowe perspektywy i przełamie sztywne formy, które ograniczają naszą twórczą duszę. Prowokacja to podstawowy aspekt kreatywności.
- Ruch: To jest coś podstawowego. Bez ruchu nie byłoby kreatywności. To bardzo ważny krok, który musi nastąpić po kroku prowokacji. Polega na poruszaniu się w pytający sposób, zamiast osądzania, czy coś jest dobre, czy złe. Nie jesteśmy zainteresowani praktycznymi i użytecznymi pomysłami. Zabawne jest to, że kreatywność akceptuje wiele sposobów osiągnięcia tego celu.