Jasna linia jest styl komiksowy lub komiksowy pochodzenia francusko-belgijskiego, z kilkoma wyraźnymi cechami, które go definiują. Ma dobre grono autorów, którzy mają go do swoich graficznych narracji. Ci autorzy tworzą ją własną i rozwijają ją wraz ze swoimi historiami i postaciami, dzięki czemu ma przeszłość, teraźniejszość i przyszłość od momentu powstania i zapomnianych korzeni do dnia dzisiejszego.
Jasna linia stała się popularna i przyjęła swoją nazwę w ostatniej ćwierci XX wieku, kiedy to znany Hergé, Georges Remi, ojciec Tintinastał się znany jako prekursor tego ruchu lub graficznego stylu narracji. Dzięki surowym nakazom, poleceniom stylistycznym i kluczom w sposobie narracji i rysowania, wyraźna linia wyznaczała styl od lat 80-tych do przełomu stulecia i jego wpływ dociera dziś do wielu artystów i rysowników.
Główne cechy wskazujące na to, że praca jest objęta parasolem wyraźnej linii, są następujące:
Wyznaczenie postaci bohaterów winiety ciągłą i wyrafinowaną linią.
Brak pośrednich tonów przejściowych, czarnych punktów lub efektów cienia i podświetlenia.
Wzmocnienie efektu maski, czyli łączenie postaci graficznie oznaczonych jako kreskówkowe z realistycznym otoczeniem, aby skupić uwagę bohatera na tych kluczowych bohaterach opowieści.
Rygorystyczne kontynuowanie klasycznej narracji, z winietami lub lekko załadowanymi ujęciami.
Wierność historii gatunku, zwłaszcza opowieści przygodowej.
Wszystkie te cechy pozwalają na bardzo wyraźne zrozumienie opowieści bez zbyt wielu ukrytych motywów ukrytych w rysunku, gdzie czytelnik może skupić się na swobodnej narracji, scenariuszu i ujęciach, nie przytłaczając go sprzecznymi doznaniami literackimi.
The Clear Line pod wpływem George'a McManusa, twórcy wychowania Ojca
Bardzo często nadaje się tytuł twórcy tego stylu Hergému i chociaż to on był odpowiedzialny za jego popularyzację poprzez Tinín i rozszerzenie go na całe pokolenie francusko-belgijskich rysowników i artystów, nadając silnej tożsamości i założenie bastionu w tak zwanym komiksie europejskim byłoby całkowicie niesprawiedliwe, o tym nie wspominając George McManus, słynny autor Wychowując ojca, który swoim codziennym rozbieraniem zachwycał czytelników amerykańskiej prasy na początku XX wieku.
George McManus miał bezpośredni wpływ swoim stylem na Alaina de Saint Hogana, możemy to zaobserwować w jego pracy Zig et Puce, a aby zakończyć łańcuch wydarzeń i wpływów powiemy, że Hergé był ulubionym uczniem Alaina.
Dzięki tej prostej relacji artystów mamy prostoliniową linię, która łączy klasyczną amerykańską kreskówkę z początku ubiegłego wieku ze słynną wyraźną linią, która zapuszcza korzenie i nadaje tożsamość komiksowi europejskiemu. Stwierdzenie to budziło wiele kontrowersji wśród artystów, którzy przyjęli ten styl rysowania i narracji w latach 80., ale wobec takich dowodów trudno wątpić w te wpływy.
Czysta linia, choć w poprzedniej koncepcji, narodziła się w tym pokoleniu lat 80. w wyniku windykacji artystów, z którymi Hergé dzielił się dziełami i u których wzbudzał podziw, zdali sobie sprawę, że Clear Line była ewidentnie stylem i miała pewne przykazania, których warto było bronić, więc zachęcono ich do uzyskania francusko-belgijskiego europejskiego autorstwa.
Chociaż jest to fakt akceptowany przez wszystkich i należy im uczciwie przypisać, nie możemy zapominać o pionierskich wpływach, które stworzyły ten styl, jak już powiedzieliśmy.