Oczywiście, można pogłębić sporo w każdej z tych koncepcji i tak naprawdę zrobimy to w późniejszych artykułach:
- Tempo: Termin pierwotnie gniazduje w muzycznym uniwersum. Znaczenie, jakie ma, jest absolutnie takie samo w świecie obrazów. Rytm muzyki byłby postacią w naszych kompozycjach, a cisza byłaby przestrzenią wokół tej postaci. Rytm wyraża ruch poprzez niezbędne powtarzanie się elementów podążających za strukturą. Artyści kontrolują ten ruch wokół dzieła sztuki, wprawiając w ruch wzrok widza, a nie fizycznie poruszając kompozycję. Wzór jest wizualnym powtórzeniem. Wszystkie rytmy mają wzory, ale nie wszystkie wzory mają rytmy. W projektowaniu możemy znaleźć dwa rodzaje rytmów. Z jednej strony odnajdujemy rytm regularny, czyli ten uzyskany z powtarzania wzoru. Z drugiej strony istnieje rytm progresywny, który reprezentuje organiczny lub naturalny ruch, który jest używany do tworzenia ruchu wizualnego.
- Modulacja lub ramka: Moduł to element przyjęty jako jednostka miary do określenia proporcji między różnymi częściami kompozycji, który jest systematycznie powtarzany w przestrzeni. Są to identyczne lub podobne kształty, które pojawiają się więcej niż raz w projekcie. Obecność tych elementów pomaga ujednolicić kompozycję.
- Saldo lub saldo: Chodzi o takie uporządkowanie elementów, aby nic nie dominowało nad częścią kompozycji, to znaczy wydawało się gęstsze, cięższe lub jakoś bardziej narzucało tej części. Znajdujemy trzy rodzaje równowagi: symetryczną (jest podzielona na pół i obie części są równe, na przykład yin i yan), asymetryczną (nie waży to samo po obu stronach) i radialną (jest równej długości od środka, na przykład słońca).
- Kierunkowość: Należy jasno zdefiniować kierunki działania, które determinują kształt kompozycji. Nazywa się to wytycznymi i możemy je rozumieć jako linię. Rodzą się z relacji, które definiują wszechświat lub obszar działania iw strategiczny sposób determinują dominującą wizję. Jego dobre wykorzystanie pomoże nam wprowadzić harmonię do naszej kompozycji, odzwierciedloną w strukturze przestrzennej.
- Hierarchia: Oczywiście jedność kompozycji wymaga, aby napięcie między siłami a realizowanymi bodźcami było zintegrowane przez element dominujący. Element dominujący jest wspierany i uzupełniany przez inne elementy w stanie podrzędnym. Będziemy mieć hierarchię spowodowaną kolejnością czytania, rozmiarem, kolorem, ułożeniem, położeniem lub ułożeniem elementów.