Ngayon ay may napakahusay na mga diskarte upang manipulahin at mag-edit ng mga imahe, subalit, kung pag-aaralan namin ang graphic na dokumento na nauna sa atin, madali nating matutukoy kung ito ay digital na na-manipulate o na-edit. Bagaman maraming mga tagapagpahiwatig na ginagamit upang pag-aralan ang mga imahe, ngayon ibinabahagi ko sa iyo ang tatlo hindi nagkakamali na mga trick upang makilala ang mga pekeng imahe.
Sa kabutihang palad, may ilang mga detalye na maaaring hindi matugunan, o kung maaari, sa pangkalahatan ay hindi napapansin dahil sa pag-iingat o kamangmangan. Ang mga salik na kadahilanan na ito ay ang pantukoy na ilaw, sulyap at pag-aaral ng mga pattern.
Pag-iilaw: Mga specular na ilaw bilang isang salik na kadahilanan
Ang pag-iilaw ay ang pinaka-nagsasabi na kadahilanan na mayroon dahil sa maraming mga kaso imposibleng manipulahin ito at sa iba ay hindi ito pinapansin ng taga-disenyo. Maraming mga lugar kung saan ang ilaw na iyon ay maaaring masasalamin o mga sumasalamin na mahirap gamutin tulad ng buhok o mga mata na lumitaw. Sa katunayan, ang titig ay isa sa mga pinaka-tapat na tagapagpahiwatig na umiiral upang mapatunayan ang katotohanan o hindi ng isang imahe at ito ay napaka kapaki-pakinabang lalo na kapag nahaharap tayo sa mga komposisyon ng pangkat at madaling kapitan sa pag-retouch. Pinag-uusapan natin ang tungkol sa mga specular na ilaw, na kung saan ay ang makikita sa mga mata, na nagbibigay sa amin ng eksaktong impormasyon tungkol sa lokasyon at pinagmulan ng light source. May isang bagay na malinaw na mahihinuha natin mula sa mga ilaw na ito: Kung ang aming kalaban ay lumipat na may kaugnayan sa pinagmumulan ng ilaw ay gagawin din ito ng pagmuni-muni at halimbawa kung ang aming karakter ay lumipat sa kanan ang pagsasalamin ng kanyang titig ay gagawin ito sa kabaligtaran ng direksyon, iyon ay upang sabihin sa kaliwa. Narito ang isang napakalinaw na halimbawa (isang imaheng nai-publish sa isang magazine) kung saan sa pamamagitan ng simpleng pagsusuri sa tingin ng aming mga character madali naming mapaghihinuhaan na ito ay isang monteids ng larawan at maaari din nating kumpirmahing ito nang may buong kumpiyansa.
Tulad ng nakikita mo, ang mga pagsasalamin ay lilitaw na naiiba na nakatuon hinggil sa camera. Upang magkaroon ng graphic coherence, ang lahat ng mga specular na ilaw ay dapat na lumitaw sa parehong lugar ng bawat mata dahil nasa isang magkatulad na sitwasyon ang mga ito patungkol sa light source. (Para magkaroon ng pagkakaiba sa mga specular na ilaw ng bawat isa sa kanila, dapat mayroong isang malaking distansya sa pagitan nilang lahat). Sa kasong ito, habang ang mga titig ng gitnang tauhan at ang matatagpuan sa tamang lugar ay may isang maliit na ilaw na katulad ng sa tauhang nasa kaliwang lugar, hindi nito isiwalat na ang huli ay artipisyal na isinama kasama ng pareho.
Ang mga pagsasalamin sa mga bagay at tao ay nagbibigay sa amin ng isang malaking halaga ng impormasyon at higit na nakasalalay ito sa oryentasyon at pati na rin sa distansya. Kapag ang lahat ng mga object at character ay may mga repleksyon na may parehong oryentasyon, mayroong isang mas malaking pagkakataon na hindi ito nai-retouch, subalit kapag hindi ito iginagalang nahaharap kami sa digital na pagmamanipula. Sa pangalawang halimbawang ito nakita namin ang isang mahusay na pagkabulok sa antas ng ilaw sa bawat isa sa mga character. Kung pinagmamasdan natin ang ilaw mula sa ilawan makikita natin na ito ay makikita sa bintana at sa sofa din, ngunit gayunpaman hindi ito ginagawa sa buhok ng mga bata (maliban sa isa sa gitnang lugar). Ni hahanapin namin ang mga sumasalamin ng mga hari sa bintana at nakikita din namin kung paano ang kamay ni Juan, na humahawak sa kanyang kapatid na babae, mahiwagang nawala.
Ang hitsura at orientation ng camera
Ang isa pang mahusay na pahiwatig upang makilala ang isang retouched na imahe ay ang iris. Ang bahaging ito ng mata ay lilitaw na bilog kapag ito ay matatagpuan sa gitna ng mata, ngunit sa paggalaw nito palabas ay nagsisimula itong lumitaw sa hugis ng isang ellipse. Kapag ang isang mata ay tumingin patungo sa camera at wala ito sa sentro ng komposisyon, dapat itong magpakita ng isang hugis na ellipse na istraktura, sa mga kaso kung saan hindi ito nangyari makakaharap tayo sa isang imaheng na-manipulate.
Mga pattern at inuulit
Minsan sapat na upang pag-aralan nang detalyado ang lahat ng mga elemento na bumubuo sa komposisyon. Lalo na sa mga larawan ng mga pangyayaring masa o kung saan lumilitaw ang isang malaking bilang ng mga tao o mga elemento, karaniwang ginagamit ang pag-clone bilang isang mapagkukunang massification. Ang diskarteng ito ay binubuo ng mga duplicate na lugar ng aming imahe upang lumikha ng isang pang-amoy ng density at sa kasamaang palad ay ginagamit para sa mga layuning pampulitika upang manipulahin ang pang-unawa na mayroon ng ilang mga kilos. Narito ang isang halimbawa: Sa isang pampulitikang rally sa India na dinaluhan ng ilang tao, ang pamamaraan ay ginamit upang "ibenta" ang isang tagumpay sa kaganapan sa opinyon ng publiko at sa gayon ay bigyan ng higit na puwersa ang pinag-uusapang politiko. Ito ay tila lubos na maliwanag sa atin ngayon, sa maraming mga okasyon ay hindi ito napapansin. Pagkatapos ay iiwan ko kayo ng halimbawa kung saan ang mga lugar na na-clone ay minarkahan ng mga kulay.
