Ang advertising ay palaging nauugnay sa pagmamanipula ng impormasyon para sa mga layuning pangkalakalan upang makamit ang higit na pagtanggap at tagumpay sa gitna ng masa. Sa industriya na ito, ito ay tungkol sa paglikha ng mga pangangailangan sa consumer at pagkatapos ay masiyahan ang mga ito at ito ay isang diskarte sa komunikasyon. Ito ay tungkol sa pagpapahusay ng mga positibong halaga at birtud ng isang produkto o tatak at pagliit ng mga pagkakamali o depekto nito. Ito ay may perpektong kahulugan, ngunit paano kung sa isang araw ay mahahanap natin ang mga kabiguan ng kanilang mga produkto sa mga islogan ng aming mga paboritong tatak? Ano ang magiging epekto nito sa katanyagan at sa aming desisyon sa pagbili? Ang mga mashup na ito ay nagsasalita para sa kanilang sarili!
Ito ang tanong na tinanong mula noong viral recess at sinagot nila sa pamamagitan ng ilang mga kahanga-hangang mashup na may mga tatak tulad ng Netflix, Activia, Crayola, Lego, Monopoly, Linkedin o Victoria's Secret. Higit pa sa sangkap ng komiks na mayroon ang mga panukalang ito, inaanyayahan din nila ang pagmuni-muni at sinasamantala ko ang pagkakataong maglunsad ng medyo kontrobersyal na tanong: Sa palagay mo posible bang mag-advertise nang hindi gumagamit ng pagmamanipula? Personal kong naniniwala na hindi ito posible. Ang anumang kilos ng komunikasyon ay nagsasangkot ng isang pagpipilian ng impormasyon, kaya ang pagmamanipula ay implicit sa komunikasyon at syempre mas higit pa sa mga mapanghimok na pananalita. Kung susubukan naming kumbinsihin ang manonood kung bakit kailangan nilang sumali sa aming koponan o kung bakit kailangan nilang ubusin ang aming mga produkto, mula sa minutong zero ay gumawa kami ng isang pagpipilian ng impormasyon na malinaw na batay sa mga positibong halaga at mga pakinabang (madalas na kamag-anak ) na makukuha ng potensyal na mamimili sa amin.
