Tiyak na narinig mo ito nang higit sa isang beses, at tiyak na nakita mo rin ito nang maraming beses sa telebisyon, video o potograpiya. Ang epekto ng Moirè ay nangyayari kapag nakita namin ang pagkagambala ng dalawang gratings ng mga linya na nakaayos sa iba't ibang mga anggulo o ng iba't ibang laki. Sa madaling salita, nangyayari ito kapag dalawang magkakaibang mga pattern ng linya o hugis ay nagsasapawan sa bawat isa na bumubuo ng isang hindi ginustong visual effects na sa kasamaang palad imposibleng matanggal. Kung sa analog photography ay marahil ay hindi gaanong kapansin-pansin, ang epekto ng Moirè ay lalong kapansin-pansin sa mga digital na litrato. Ito ay dahil sa likas na katangian ng sensor ng isang digital camera, dahil ito ay karaniwang binubuo ng isang grid ng mga pixel.
Maaari mong makita ito nang mas malinaw sa ang animasyon ng ang pahinang ito. Nakita mo ito nang higit sa isang beses sa telebisyon kung ang isang nagtatanghal ay nakasuot ng isang houndstooth o tweed suit. Nangyayari rin ito kapag nag-reproduce o nagkopya kami ng nakalimbag na litrato.
Ang pangalan ng epektong ito ay nagmula sa pangalan ng litratista na natuklasan ito, Ernst Moire, na nagmula sa Switzerland. Ito ay hindi isang hindi pangkaraniwang bagay na independiyente sa laki ng bagay na naghihirap dito. Sa kabaligtaran, ito ay nasa ganap na direktang ugnayan. Nangangahulugan ito na ang isang litrato na nagpapakita ng moirè na kopyahin sa isang monitor na may resolusyon na 1024 × 768 na mga pixel ay maaaring hindi ito ipakita kung binawasan natin ito ng kaunti at maaari itong ipakita muli kung patuloy nating bawasan ito. Ano ang malinaw ay ang screen ng aming computer o ang aming camera hindi sapat na maaasahan kung ang aming proyekto ay nakalaan sa format ng papel. Hindi namin eksaktong susuriin ang error na ito hangga't hindi namin nai-print ito.
Tulad ng moirè ay ang salungatan na mayroon sa pagitan ng dalawang paulit-ulit na mga motif, kung ang laki ng ugnayan sa pagitan ng mga motif na ito ay magkakaiba, ang moirè ay lilitaw o mawala sa isang hindi mahuhulaan na paraan. Nangangahulugan ito na bago ang isang imahe na maaaring ipakita ito kapag naka-print, ang tanging paraan upang malaman kung magdusa ito o hindi ay i-print ito sa parehong laki at lineatura kung saan nais itong muling gawin. Walang silbi ang nakikita natin sa monitor. Ang nakalimbag sa amin sa ibang linya at laki, alinman. Ang totoo ay isinasama ng mga camera el mababang pass filter na responsable para sa pagpapakinis ng imahe, kahit na sa pangkalahatan ito ay kadalasang masyadong mapanghimasok sa karamihan.
Ang moiré sa pagkuha ng litrato ay bihirang mapansin, marahil sa TV ay kapansin-pansin ito nang kaunti ngunit ang epekto na lasaw ng bilis ng eksena o hindi napansin ng manonood na hinihigop ito ng balangkas.
Sa kabilang banda, sa mga graphic, kapansin-pansin ito sapagkat ang imaheng may moiré ay static at ito ay ginawa ng maling anggulo ng ilan sa tinaguriang "malalakas" (o marumi) na mga kulay tulad ng magenta, cyan at itim, dilaw ay Mahusay para sa pagiging isang kulay «malinis at may maliit na puwersa. Ang tinutukoy ko ay ang sumusunod, sa naka-print na graphics, (ang lagay ng lupa), dilaw ay may anggulo na 90º, magenta 45º, cyan 75º at itim na 15º, ang huling tatlong ito ay maaaring palitan ang pagkahilig ng mga anggulo nang hindi gumagawa ng moiré, sa sa kabilang banda, ang dilaw ay maaaring mabago sa anumang anggulo nang hindi gumagawa ng nabanggit na epekto, maliban kung ang printer tower ay ginamit para sa isa pang kulay at hindi nalinis nang tama, iyon ay, ang mga labi ng nakaraang kulay ay nanatili at ang dilaw na tinta ay «nadumihan »At kumuha ng lakas.
Komento mula kay Ernesto Ranieri, associate professor ng graphics sa OPEN DC at hinaharap na propesor ng 2D at 3D analog at digital photography. .
Regards