Sa kanyang libro «Ang Bagong Tipograpiya», Sinasabi ni Jan Tschichold na dumating sa hindi nagkakamali na pamamaraan upang lumikha ng isang perpektong disenyo ng layout ng pahina. Sa katunayan, umiiral na ang naturang pamamaraan bago pa dumating ang mga computer, pindutin, at mga yunit ng pagsukat.
Ang lihim na canon at ang pagkakasundo ng pahina
Bumalik sa Middle Ages, ang mga libro ay isang marangyang bagay na nakalaan para sa maharlika at klero mula nang tumagal ng ilang taon ang kanilang produksyon.
Ang mga bagay na ito ay isinulat ng mga monghe -write-, na lumikha ng isang sistema upang idisenyo ang perpektong libro. Ito ay kung paano, batay sa isang lihim na canon, gumawa sila ng kanilang naiilawan na mga manuskrito na isinasaalang-alang ang pagkakasundo at pagkakaisa sa mga bloke ng teksto at sa pahina kung saan nakalagay ang mga elemento.
Ang canon na ginamit ng mga manunulat ng medieval ay napaka sopistikado taon na ang lumipas mga modernong taga-disenyo malayang natuklasan muli ito at nakita na ibinahagi nila ang parehong prinsipyo kaysa sa mga unang graphic na piraso.
Ipapakita namin sa iyo sa maikli at simpleng mga hakbang ang lihim ng mahusay na mga tagadisenyo ng editoryal.
Tungkol saan ang perpektong pahina?
Magsimula tayo sa pamamagitan ng pag-aaral ng isang simpleng pahina nang walang mga gabay ... Nakita namin na mayroon itong isang bloke na lumulutang patungo sa tuktok na gitna ng pahina. Sa ganitong paraan pinapayagan nito ang sapat na puwang para sa pagmamanipula. Nakakakita rin kami ng puwang para sa mga bloke ng teksto na nagbibigay-daan sa amin upang mapanatili ang isang likidong ritmo sa pagbabasa.
Ngayon nakikita namin ang mga gabay na nabuo kasama ang diagram ng Villard de Honnecourt na inilapat sa nakaraang pangunahing pahina. Ito ang diagram ng 2: 3 na inirekomenda ni Tschichold na gamitin sa kanyang libro.
Ang kagandahan ng bloke ng teksto ay nasa posisyon, laki at ugnayan na mayroon ito sa pahina kung saan ito nilalaman.
Ang canon na ipinakita hindi lamang iposisyon ang bloke ng teksto sa perpektong puwang sa pahina. Nagbibigay din ito upang magkaroon ng perpektong buong mga yunit. Papayagan kaming magtrabaho ng mga yunit na ito sa isang modular grid, na pinapabilis ang layout.
Hindi mahalaga kung gaano kalaki ang pahina, palagi kang mapupunta sa isang 9 × 9 grid. Binubuo ng isang bloke ng teksto 1/9 mula sa itaas at panloob na margin at 2/9 patungo sa mas mababa at panlabas na margin
Ngunit paano ka makakarating sa komposisyon na ito?
Ipaliwanag natin kung paano ito nangyayari ... Ang isang module ay isang grid kung ano ang isang cell sa isang mesa. Una, mayroon kaming proporsyon ng 2: 3. Ang margin loob ay may proporsyon ng 2 bahagi ng 3 kumpara sa tuktok na margin. Sa kabilang banda, ang ilalim na margin at ang labas ay doble iyon. Kaya ang margin sa labas ay 4/9 at ilalim 6/9.
Ngunit hindi lamang iyon, sa sheet, ang Ang mga bloke ng teksto sa parehong mga pahina ay magkakaroon ng parehong distansya sa pagitan nila. At kung ito ay mas kaunti, magkakaroon kami ng taas ng bloke ng teksto na katumbas ng lapad ng pahina
Sundin ang mga hakbang sa imahe upang makabuo ng bloke ng teksto ng iyong layout ng pahina:
Hindi ko alam ang teoryang ito o pamamaraan na ito, at ang katotohanan ay walang katuturan dito. Ang parehong bagay na nangyayari sa akin tulad ng kapag nagpapakita ng isang logo sa isang grid ... hindi dahil ang logo o disenyo ng pahina ay tumutugon sa isang grid o napakahusay na ipinaliwanag na panukat na lohika ay magiging mabuti. Mayroong mga kakila-kilabot na mga logo, masamang nalutas na inilagay ang mga ito sa isang grid at sa kanila "binibigyang katwiran" na ito ay isang mahusay na disenyo dahil mayroon itong "lohika". Ang parehong bagay ay nangyayari sa halimbawang pahina na ito. Sa palagay ko ang panukalang pahina na ito ay isang pag-aaksayahan ng papel, hindi nito sinasamantala ang pahina at mas masahol pa, iniiwan nito ang mga bloke na napakalapit sa gitna ng libro, kung sa totoong buhay, ang pagpuno o pagtahi ng libro laging nag-aalis ng puwang para sa pagbabasa ng lugar na iyon (kung nasa gitna ito kailangan mong buksan ang libro hanggang sa maximum upang mabasa ang mga salitang matatagpuan malapit sa gitna) ... Sa kabilang banda, hindi ito pinag-uusapan ang laki ng font o spacing ng linya, dahil kung mag-iisip kami ng isang laki ng block kailangan naming malutas ang mga aspetong ito upang malaman kung gaano karaming mga salita bawat linya ang mayroon ang iyong block at kung ilang linya ang magkakaroon ng iyong pahina, upang makumpleto ang karanasan at magagawang suriin ito bilang mabuti o masama ... Gayunpaman. Sa palagay ko ito ay isang napaka-lohikal na diskarte ngunit nakakalimutan nila na ang pagbabasa ng isang libro ay isang karanasan na mayroon ang isang bagay sa isang bagay. Ito ay hindi lamang "nakakakita ng isang bagay", nakikipag-ugnay ito. Pagbati po
Kasama ko si Bruno. Tulad ng sa anumang teorya, oras na para sa pagsubok at kasanayan.
Sa katotohanan, ang estilo at kakayahang magamit ay nagmamarka din ng mga limitasyon at katotohanan.