Pag-iisip sa pag-ilid o lateral na pag-iisip ay isang pamamaraang pangkaisipan na binubuo ng paglutas ng mga problema o paghihirap sa malikhaing pamamaraan. Ito ay isang paraan ng pag-aayos ng iyong mga saloobin sumusunod na mga pattern na ayon sa kaugalian ay hindi pinansin ng lohikal na pag-iisip. Mayroong maraming pormal na mga pag-iisip na diskarte sa pag-ilid. Ang pagiging epektibo nito ay ipinakita sa pamamagitan ng iba`t ibang mga pangyayari at pagsubok sa iba't ibang tao na may iba't ibang mga katangian. Sa post ngayon makikita natin ang ilan sa mga pinaka ginagamit na mga diskarte na inspirasyon ng libro Pag-unlad ng malikhaing pag-iisip ng University of London.
- Pokus: Pangkalahatan, ang mga punto ng pansin at paglikha ay napakahusay na tinukoy sa aming sektor. Upang mailagay ito sa ilang paraan, mayroong isang mahusay na supply ng mga tagalikha sa halos magkatulad na mga ideya o konsepto. Gayunpaman, maaari itong maging kapaki-pakinabang kung naghahanap kami upang makabuo ng isang malikhaing ideya. Makakatulong ito sa amin habang nag-aalok ito sa amin ng posibilidad na ituon ang aming pansin sa isang bagay na hindi pa nag-isipang isipin ng iba dati. Nagbibigay ito sa amin ng isang mahusay na kalamangan, at iyon ay natatanggal natin ang pagiging mapagkumpitensya, kahit papaano ay nakaharap tayo sa teritoryo ng birhen. Naniniwala kami na nalalapat lamang ang pagkamalikhain sa mga seryosong problema at paghihirap na tila walang solusyon nang walang malikhaing outlet. Sa ganitong mga kaso ang isang mataas na antas ng galing sa malikhaing ay madalas na kinakailangan. May mga imbentor na nagtagumpay sa pamamagitan ng pagharap sa totoong mahirap na mga problema at paghahanap ng solusyon na hinahanap ng lahat. Ngunit ang iba ay pumili ng mga patlang na walang napansin at, na may kaunting pagpapabuti, gumawa ng isang pangunahing imbensyon. Ang paghahanap ng mga hindi pangkaraniwang at hindi pinapansin na puntong ito ng pansin ay isang malikhaing pamamaraan. At karaniwang, ito ang pokus ng diskarte sa pagpili ng isang bagong pokus ng pansin.
- Malikhaing talatanungan: Ito ay naiiba mula sa pang-agham na palatanungan na ang huli ay nagsasangkot ng paghuhukom. Ang malikhaing pagtatanong, sa kabilang banda, ay hindi pinupuna o hinuhusgahan o hinahanap ang mga kapintasan. Tumatakbo ang malikhaing pagtatanong nang walang balak na humusga. Ito ay isang insentibo upang makamit ang "pagiging natatangi." Ang karaniwang pagkakasunud-sunod ng pag-iisip ng Kanluranin ay: pag-atake at pagpuna, at pagkatapos ay maghanap para sa isang kahalili. Ang hindi pagkakasunud-sunod na pagkakasunud-sunod ay: pagkilala sa kung ano ang mayroon, maghanap para sa mga posibleng kahalili at pagkatapos ihambing sa kasalukuyang pamamaraan. Ang sumusunod na ehersisyo ay maaaring maging napaka kapaki-pakinabang sa aming malikhaing proseso. Upang magawa ito nang epektibo, babalik tayo, naitataguyod ang mga tagubilin na dapat nating gawin upang maabot ang layuning iyon, na tinutukoy ang mga direksyong iyon sa mga konsepto at sa wakas ay nalulutas ang isang hanay ng mga malikhaing ideya mula sa mga ito.
- Pang-aagaw: Ginawa ni Einstein ang tinawag niyang "mga eksperimento sa pag-iisip." Ang pangunahing ideya ng pagpukaw ay maaari tayong pansamantalang "mabaliw," kahit na tatlumpung segundo. Ito ay isang katulad na pamamaraan sa ginagamit ng mga bata kapag naglalaro sila. Isang paraan upang kumonekta at magdiskonekta mula sa kabaliwan sa ganap na kalayaan. Makakamit natin ito sa pamamagitan ng paglabas sa ating gawain, paggawa o pag-iisip tungkol sa mga bagay na walang katuturan, na lampas sa mga batas ng pangangatuwiran. Ang paglabag sa aming gawain sa maliit na "mga nakatutuwang bagay" na nais naming gawin ay lilikha ng mga bagong pananaw at masisira ang mga mahigpit na hulma na pumipigil sa aming malikhaing kaluluwa. Ang pamimilit ay isang pangunahing aspeto ng pagkamalikhain.
- Ang kilusan: Ito ay isang pangunahing bagay. Kung walang paggalaw ay walang pagkamalikhain. Ito ay isang napakahalagang hakbang at dapat sundin ang hakbang ng pagpukaw. Ito ay binubuo ng kilos ng paglipat-lipat sa isang nagtatanong na paraan, sa halip na hatulan kung tama o mali ang isang bagay. Hindi kami interesado na makakuha ng praktikal at kapaki-pakinabang na mga ideya. Ang nakakatawang bagay ay tumatanggap ang pagkamalikhain ng maraming mga paraan upang makamit ang layuning iyon.