Mga Logo: Pag-uuri at mga typology

Ang Disenyo ng Grapiko bilang isang disiplina ay naging materyalize sa buong oras bilang isang propesyonal na aktibidad na may isang malawak na hanay ng kaalaman at mga term na tumutukoy sa mga konsepto na umayos sa mundo nito. Kung susuriin natin ang terminolohiya hindi natin maaaring balewalain na ang isa sa mga pinaka ginagamit na salita sa graphic world ng ordinaryong mamamayan ay ang logo. Ngunit, Hanggang saan ang pagsasalita natin sa tama at maigsi na mabisang paraan kapag ginamit namin ang katagang ito?

Minamahal na graphic designer, na ang isang tao na hindi nasa loob ng aming propesyonal na balangkas ay gumagawa ng mga error sa terminolohikal na maaaring mangyari. Ngunit ikaw bilang isang propesyonal ay dapat magsalita ng maayos at may kaalam-alam. Sa ibaba ay pinapaalala ko sa iyo ang pangunahing pag-uuri na mayroon sa pagsasaalang-alang na ito at iyon ay magiging lubhang kapaki-pakinabang upang maalala ang marahil natutulog na mga konsepto.

Logo

Etymologically ito ay binubuo ng pagsasama ng dalawang mga ugat ng leksikal. Sa isang kamay Logo na maaaring isalin bilang salita at sa kabilang banda typo na tumutukoy sa isang tanda o pagsulat sa anyo ng isang imprint. Alam ito madali nating mababawas ang mga implikasyon ng konsepto. Ang isang logo ay magiging ang konstruksyon na binubuo lamang ng isang pagpapangkat ng mga titik o mga uri na bumubuo ng mga salita.

Imagotype

Ang mga bahaging pangwika na nagpapanatili sa aming salita ay tumutukoy sa isang representasyon ng tatak na umaasa sa parehong mga iconic at verbal na bahagi. Etymologically ito ay binubuo ng dalawang mga piraso ng semantiko. Sa isang banda Imago na tumutukoy sa imahe, isang visual na representasyon kasunod ng isang pattern ng pagkakahawig sa isang tukoy na bagay, pinag-uusapan natin dito ang tungkol sa iconic na elemento. Sa kabilang banda, ang pangalawang sangkap (uri) ay nagmula sa mga typo na hindi hihigit sa mas mababa sa isang uri o titik. Ang palatandaan, ang pagsulat, ang nakasulat na salita.

Samakatuwid, ang modality na ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng pagiging isang konstruksyon na binubuo ng isang elemento ng tekstuwal na sinamahan ng isang simbolikong imahe. Mahalagang tandaan na upang mahigpit nating isaalang-alang ang isang pagbuo ng visual na tatak bilang isang imagotype, ang parehong mga elemento ay lilitaw nang magkahiwalay. Nangangahulugan ito na ang istraktura ay bubuuin ng dalawang malayang yunit na bumubuo sa isang yunit. Sa isang banda ang imahe o ang simbolo at sa kabilang banda ang sangkap ng tekstuwal, na karaniwang matatagpuan sa mas mababang lugar sa ilalim ng imahe kahit na hindi ito dapat ganoon.

isologist

Sa kabilang banda, sa ilalim ng konsepto ng Isologo nakakita kami ng pagkakaiba-iba ng Imagotype mode, sa kasong ito lamang na may isang maliit na kakaibang katangian. Kailangan lang nating balikan ang etymological analysis upang hulaan kung ano ito. Ang Iso ay isang ugat ng pinagmulang Greek na tumutukoy sa konsepto ng pagkakapantay-pantay at balanse. Tandaan natin na ang isang Imagotype sa mahigpit na kahulugan ay ang komposisyon ng isang tatak sa pamamagitan ng isang tekstuwal at isang visual na elemento, ngunit palaging lumilitaw na spatially hiwalay. Sa kasong ito, upang makapagsalita tayo nang maayos tungkol sa isang Isologo, dapat na totoo ang kabaligtaran. Ang parehong mga sangkap ay dapat na bumuo ng isang yunit, iyon ay, hindi sila mahihiwalay sa spatially at ang parehong imahe at teksto ay magiging bahagi ng parehong masa.

Isotype

Batay sa nabanggit, malalaman natin na ang isang Isotype ay isang konstruksyon batay sa mga uri at tumutukoy ito sa parehong tatak (o magkatulad na logo) bagaman hindi ito ipinahayag sa kabuuan nito. Maaari nating makilala ang anim na uri ng mga isotypes:

• Monogram: Sa modality na ito pinag-uusapan natin ang isang konstruksyon na nabuo mula sa unyon at interlacing ng maraming mga inisyal na lumilikha ng pagkakaisa. Nasa sinaunang panahon na ang pamamaraan na ito ay ginamit at ngayon ginagawa pa rin ito sa sapatos na baka at markahan ang pagkakakilanlan ng may-ari.

• Anagram: Gumagamit ito ng mga titik o pantig ng pangalan ng entity na kinakatawan sa ligotyped form, sa pangkalahatan gumagamit ito ng mga contraction upang maiwasan ang pagkalito. Higit sa lahat, may posibilidad silang maging napaka kapaki-pakinabang para sa mga tatak na may napakahabang mga pangalan at naghahangad na magbigay ng isang epekto sa customer sa isang mas mabilis at mahusay na paraan.

• Inisyal: Ito ay nagmula sa Latin at nangangahulugang pagpapaikli. Maaari nating sabihin na lumalakad ito sa isang hakbang na lampas sa anagram at na ito ay napapanatili sa isang proseso ng mas marahas na pag-ikli kung saan walang pagbigkas ng ponograpiko at samakatuwid kailangan itong basahin ng liham sa pamamagitan ng liham. Ang mga inisyal ng tatak ay karaniwang ginagamit sa isang ganap na nababasa na paraan upang mapadali ang kanilang pagbabasa at paglagom.

• Pauna: Galing ito sa Latin nagsisimula kaya tumutukoy ito sa pinagmulan o simula ng ating konstruksyon. Ito ay tumutukoy sa unang titik ng salita na bumubuo sa pagkakakilanlan sa negosyo at ginagamit bilang isang mapagkukunan ng pagbubuo.

• Firma: Ito ay praktikal na hindi ginagamit sa graphic na disenyo upang tukuyin ang pormal na elemento ng isang tatak ng negosyo. Ang nagpapakilala na elemento ng modality na ito ay ang kakayahang ibigay ang konstruksiyon ng pagiging tunay. Ang likas na sulat-kamay (Script) na ito ang humantong sa amin sa isang mas malapit na pakikipagtagpo sa stamp na pinag-uusapan at samakatuwid ay karaniwang napapunta sa mga personal na tatak.

• Pictogram: Ito ay nagmula sa Latin at tumutukoy sa pagpipinta at, sa kabilang banda, gramma, mula sa Greek. Ang mga ito ay mga konstruksyon na bumubuo ng isang konsepto na gumagana bilang isang imahe ng tatak. Maaari silang idisenyo sa isang ganap na matalinhagang paraan, iyon ay, eskematiko na kumakatawan sa isang bagay na totoo o direktang abstrak na tumutukoy sa mas maraming natutunaw na halaga o sensasyon.