Hindi pa namin nakitungo ang teoretikal na globo ng aming propesyon sa mahabang panahon at ngayon nais kong samantalahin ang pagkakataong gunitain ang ilang mga lubhang kapaki-pakinabang na konsepto, sinasamantala ang mga panuntunang iminungkahi ng Timothy samara. Sa unang artikulong ito ay ikukuwento ko ang sampu sa kanila at kalaunan ang natitirang sampu dahil tulad ng nakikita mong natutuwa ako nang kaunti sa kanila dahil ang totoo ay parang nakakainteres sila sa akin.
Nalalapat mo ba ang mga tip na ito sa iyong trabaho? sang-ayon ka ba sa kanila? Kung nais mong sabihin sa akin ang tungkol sa isang diskarteng madalas mong ginagamit o nais mong ibahagi ang ilang payo sa aming komunidad, alam mo, Mag-iwan sa akin ng isang puna!
Maging malinaw tungkol sa konsepto, ang mensahe
Sa parehong paraan na gumagana ang arkitektura, ang functional at konteksto na pundasyon ay may mahalagang kahalagahan. Ang isang Simbahan ay walang parehong istraktura tulad ng isang hotel o isang golf park. Ang mga pagpapaandar na bubuo sa loob ng konstruksyon ay magiging napakahalaga upang tukuyin ang istraktura nito, mga channel ng nilalaman at kakayahang mai-access ng gumagamit. Gumagawa ang isang graphic na diskurso sa parehong paraan, dapat itong ibigay ng sapat na mga tool upang ang publiko ay makapaglakad sa kanila na may ganap na ginhawa at hanapin ang nilalamang hinahanap nila. Sa kadahilanang ito hindi kami magsasawa na maimpluwensyahan ito: Huwag pansinin ang yugto ng paunang paggawa. Idokumento ang iyong sarili, maghanap ng impormasyon at buuin nang malinaw ang konsepto bago ito gawin.
Kailangan mong makipag-usap, hindi palamutihan
Ang tunay na mga aesthetics ay nakakakuha ng kahulugan kapag ito ay timbangin sa ating isipan, kapag dumating ang isang punto kung saan nagmumungkahi ito ng ilang konsepto, ilang ideya. Ang totoong misteryo ng komunikasyon (tekstuwal, grapiko, audiovisual ...) ay upang gisingin at magmungkahi ng mga konsepto sa publiko. Ang pagsasama ng mga konsepto ay maaari lamang maganap sa pamamagitan ng mga talagang nagpapahiwatig na elemento na may isang makabuluhan at semantiko na pagkarga. Samakatuwid subukang pigilin ang paggamit ng labis na mga elemento na hindi sinasabi kahit ano.
Makipag-usap sa isang solong visual na wika
Pinag-uusapan natin ang tungkol sa istilo, ng isang pangwika at pang-sining na code na mahigpit na binuo ng may-akda ng komposisyon. Ito ay isang proseso na nangangailangan ng oras, dahil sa huli kung ano ang tungkol dito ay upang hanapin ang ating sarili bilang mga tagalikha. Ang aming wika ay makakakuha ng karanasan ng isang katangian na gamot na pampalakas, isang dosis ng aming pagkatao na walang alinlangan na magkakaiba at mai-configure kami bilang mga artista. Ang iyong graphic na wika ay ikaw. Kalimutan ang tungkol sa paghahalo ng mga diskarte at boses ng iba pang mga tagalikha o artista, sa halip subukang makuha ang inspirasyong iyon na ginising ng ilang mga gawa at gawin itong iyo, isalin ito sa iyong wika at sa ilalim ng iyong sariling label.
Gumamit ng maximum na dalawa o tatlong mga pamilya ng font
Ito ay isang katanungan ng pagkakasundo at kaayusan. Ang paggamit ng higit sa tatlong pamilya ay hahantong sa ilang mga pagkagambala sa komunikasyon na magbabawas sa likido ng proseso ng komunikasyon. Ang bawat isa sa mga pamilyang nagtatrabaho ay dapat magkaroon ng isang lugar, isang setting, isang mensahe at isang pagpapaandar. Kung aabuso natin ang dami ay papangitin natin ang balangkas at sa huli ay maililigaw natin ang mambabasa.
Pindutin ang Dalawang Beats: Mag-akit at Panatilihin
Ang mga mapang-akit na diskarte ay maaaring maging simple o kumplikado sa aming pagpapasya, ngunit anuman ang aming diskarte ay magkakaroon ng dalawang pangunahing mga hakbang o haligi na matukoy ang pagiging epektibo nito: Kailangan nating akitin, sorpresahin, kailangan natin sa unang pagkakataon ang isang solong pagtingin sa aming trabaho at simula Mula doon ay ipinasok natin ang susunod na yugto: Ngayon kailangan nating maglaman ng yugto ng pagmumuni-muni na iyon. Ang pagpapanatili ng pansin na iyon ay nakasalalay nang direkta sa ang kalidad ng nilalaman na aming iminumungkahi at ang pagiging epektibo ng aming sariling wika.
Pumili ng mga kulay na may isang layunin
Malalaman mo rin tulad ng ginagawa ko na ang mga kulay ay nagsasalita para sa kanilang sarili. Ang bawat isa sa kanila ay may tiyak na tukoy na mga panginginig at implikasyon. Sa madaling salita, ang mga ito ay pantulong na mensahe at sumunod sa grapikong konstruksyon. Malalaman mo ang paleta, suriin kung alin sa mga mensahe na iminumungkahi sa amin na naaayon sa pangkalahatang mensahe ng iyong komposisyon. Ano ang mga nuances na sumusuporta sa konsepto na hinahabol namin at kung anong kulay ng mga nuances ang lumabo o patahimikin ito.
Mas kaunti pa
Marahil ito ay isa sa mga kontrobersya na bumubuo ng pinakamalaking pagkakaiba-iba ng mga opinyon sa aming larangan. Ang pagiging simple ba ang laging sagot? Personal kong hindi iniisip na ito ay isang away sa pagitan ng mga masining na alon. Hindi sa palagay ko ang talakayan ay kung minimalism ang solusyon o hindi, at kung ito ay, tutol akong tutol sa pahayag na ito. Ang bawat trabaho at bawat mensahe ay may ilang mga implicit na pangangailangan na dapat malaman ng graphic na wika ng may-akda kung paano lutasin. Sa palagay ko ang pinag-uusapan natin ay ang pagbuo ng aming synthetic na kakayahan, pag-aaral na makilala kung ano ang talagang mahalaga sa aming komposisyon. Tukuyin kung aling mga elemento ang talagang may sasabihin at alin sa mga ito ang patag sa antas ng komunikasyon. Upang mapaunlad ang kakayahang ito, kumuha ng pagsubok: Tanggalin nang paisa-isa ang lahat ng mga elemento ng iyong disenyo. Sa lahat ng absences Alin sa mga nag-iiwan ng walang laman na nilalaman at alin sa hindi mo makaligtaan kapag tinanggal mo ang mga ito?
Mahalaga ang negatibong espasyo
Lalo na sa mga logo, ang negatibong espasyo ay karaniwang nagbibigay ng mga karagdagan na nagbabalangkas sa pagsasalita at nagtatapos sa pagbibigay nito ng lakas. Ito ay isang gawain sa dalawang antas at samakatuwid ay may higit na posibilidad. Huwag pansinin ang negatibong sukat na iyon sapagkat sa maraming pagkakataon maaaring magbigay ng spark na nawawala mula sa sketch na hindi nakakumbinsi.
Ang typography ay kasinghalaga ng imahe
Parehong ang typography at ang mismong potograpiya o kahit ang ilustrasyon ay may magkatulad na mga gawain at layunin: Upang maging sasakyan ng representasyon ng isang katotohanan na gumagamit ng iba't ibang mga code o panuntunan. Bumalik kami sa pagiging sensitibo bilang isang mahalagang punto. Dapat tayong matutong mag-intuit anong typeface ang naaayon sa aming spelling o kahit sa aming color palette.
Ang mga uri na hindi mabasa ay walang pagpapaandar
Minsan pipiliin namin ang mabilis na mga ruta upang makuha ang pagkakaiba ng isang tatak tulad ng paggamit ng kakaiba at imposibleng mag-decode ng mga simbolo na sa katunayan ay nagdudulot ng isang pasanin sa halip na isang pampalakas. Kailangan naming gumawa ng isang butas sa memorya ng aming madla, subalit kung gumagamit kami ng mga simbolo o hindi maipaliwanag na uri magpapadala kami ng isang imahe na kulang sa nilalaman. Ang hindi maunawaan ay hindi kabisado at hindi maalala. Subukang humingi ng pagkita ng pagkakaiba sa iba pa, mas detalyadong at kumpletong mga paraan, kung hindi man ay mahuhulog ka sa isang bitag.