Een foto zegt meer (veel meer) dan duizend woorden, daar ben ik zeker van. En dit is de regel die de wereld regeert grafologie. De visuele elementen vertellen ons veel meer op het onbewuste niveau dan ze ons op het bewuste niveau konden vertellen. Waarom slagen bepaalde werken ook al lijken ze op andere werken die echter niet worden ontvangen? Het is waarschijnlijk omdat ze informatie op een zeer krachtige manier doorgeven die voor ons meer dan relevant is. Ze vertelt ons over ons met een verhaal dat ons bindt en ons brengt waar ze wil. Grafologische analyse.
Echt als we beginnen met het zorgvuldig en nauwgezet analyseren van elk van de visuele elementen die in een compositie voorkomen en we ze de lading en geloofwaardigheid geven die daarmee overeenkomt, zullen we zeer interessante, uitgebreide en echte berichten vinden. Hier heb je een voorbeeld van de posters van twee mythische films uit de geschiedenis van horrorfilms. Blijkbaar eenvoudige, gewone, "normale" posters, maar alleen schijnbaar. Welke boodschap geven deze composities ons? Waarom willen we meteen films zien? Je zult me vast en zeker vertellen dat de reclamecampagne een belangrijke rol speelt (en dat is waar), maar het is ook waar dat er brute reclamecampagnes zijn geweest die toch een echte ramp zijn geworden. Het belangrijkste is hoe we omgaan met deze reclamecampagne en vooral hoe we gebruik maken van onze vaardigheden als communicatoren en grafici:
De anderen Grafologische analyse
De scène lost op in de leegte en daaruit komt een polariteit van warme en ijzige tonen tevoorschijn. Het zijn eigenlijk lichten die in de middle of nowhere zweven. De kilte en warmte die dood en leven zouden kunnen symboliseren. Een van de twee lichtbronnen is de lamp die een warme kleur afgeeft en snel concepten oproept als thuis, vitaliteit, menselijkheid. Aan de andere kant is het verdacht dat er een gloeilamp wordt gebruikt (een gloeilamp uit de tijd waarin het verhaal zich afspeelt natuurlijk) die altijd een universeel symbool is geweest van intellect en wijsheid.
Een andere bron van licht in onze compositie is een titel en niet zomaar een titel, deze bestaat uit twee woorden die krachtig genoeg zijn om onze aandacht te trekken: de anderen Wie zijn de anderen? Waarom is deze structuur visueel net zo belangrijk als de gloeilamp zelf? Dit is een zeer geslaagde optie van de kant van de ontwerpers van deze poster: geef de kracht om licht en sfeer uit te stralen aan de letters. Het paranormale wordt gedefinieerd en gemanifesteerd in een abstracte titel, die niet veel moeite kost om te specificeren waar het over gaat. Er zit echt veel meer informatie in de visuele structuur dan in de titel zelf.
In een eenvoudig beeld vinden we een worsteling van concepten. Enerzijds vinden we de reden en anderzijds vinden we de anderen. Deze compositie vertelt ons wat aan de rede ontsnapt. Van het andere is dat niet de reden. Het is zeer effectief als reclamevoorstel. Daar stopt de boodschap niet, want als we eenmaal verblind zijn door dat spel van licht, gaan we naar de blik van onze hoofdrolspeler. Een blauwe blik, een blauw zo doordringend als The Other. Het waarschuwt ons dat ons karakter in staat is om De Ander te zien, en dat is wanneer we onvermijdelijk zijn we willen het ook zien.
De exorcist grafologische analyse
Een eenvoudig voorstel dat ons een stedelijke omgeving laat zien. Een ietwat contrapisch vlak leidt ons naar een open raam. Het krachtigste licht dat we ooit hebben kunnen opvangen, overspoelt de kou van de in mist gehulde stad. Snel onze compositie het is verdeeld in twee strepen zeer goed ingeburgerd en afgebakend. Enerzijds het bovenste gebied, dat zich uitstrekt vanaf het hoofd van ons karakter. Hier is die lichtbron, het licht dat ook de straatlantaarn uitstraalt. In het onderste gedeelte alleen schaduwen. De voet van de lantaarnpaal, de planten en ons karakter op de grond. Met enige berusting dat open raam observeren.
Deze man is klaar om alles aan te pakken wat daarboven is. Geladen met een tas met gereedschap, observeert hij dat licht bijna uitdagend. Aan de andere kant draagt hij een hoed en wat op zo'n triviaal detail lijkt, heeft eigenlijk een belangrijke lading betekenis. De hoed bevestigt dat hij inderdaad dat licht zal binnengaan. We gebruiken de hoed om ons tegen zonlicht te beschermen, maar merkwaardig genoeg heeft hij in dit nachtelijke tafereel weinig nut. Het zou van weinig nut zijn als het hongerige licht er niet naar schijnt te zoeken en het te verwelkomen.
Onze man is klaar om naar dat hogere niveau te stijgen en hij is ook vastbesloten. Op de een of andere manier vertelt het beeld ons dat deze man gaat transcenderen, hij gaat de grenzen overschrijden van het alledaagse dat een stadsstraat ons te bieden heeft. We willen weten waar deze man heen gaat, we willen weten wat er buiten de rationele en routinematige wereld ligt, we willen je op die reis begeleiden. Wij zijn beslist deze man, beladen met gereedschap en beschermd tegen alle gevaren door ons televisiescherm. De toeschouwer is de man die heeft besloten de grens over te steken.
De informatie die de compositie ons biedt, is zeer sluitend. Het vertelt ons zelfs wat er werkelijk achter dat licht schuilgaat, wat zich op dat andere vlak bevindt. Wat er werkelijk is, is etherische, mystieke energie, waar wij geen controle over hebben. Wie vertelt ons dit? Nou, onze partner hierboven, de titel. En niet vanwege de lexicale lading die de woorden "de exorcist" kunnen hebben (ik zou durven zeggen dat zelfs dit secundair is), maar eerder vanwege de kleur waarin het voorkomt. De paarse en violette tinten hebben altijd het mystieke, het onnatuurlijke, het paranormale opgeroepen. We hebben er in eerdere berichten over gesproken, deze kleur is traditioneel (en het heeft al zijn betekenis) gerelateerd aan dit conceptuele bereik. Het mysterie, het ondoorgrondelijke, de spiritualiteit. Juist omdat ze heel weinig aanwezig zijn in de natuur. Een violette of paarse kleur zul je van nature niet vinden. Het is een kleur die bestaat, maar in de natuur komt hij niet veel voor, het is de enige kleur die tot dat andere niveau behoort.