Een van de basisconcepten waarmee we altijd rekening moeten houden bij typografisch ontwerp is dat van familie. Zoals de naam doet vermoeden, is een lettertypefamilie een groep van elementen die met elkaar verband houden en dat ze deel uitmaken van dezelfde set. Onder typografische familie verstaan we een groep tekens die kenmerken vertonen van gemeenschappelijke structurele en esthetische aard, op deze manier kunnen we ze lokaliseren en binnen hetzelfde systeem plaatsen.
Dit systeem bestaat uit een reeks elementen, met name de volgende:
- Alfabetische tekens: Hoofdletters, hoofdletters met accenten, hoofdletters, kleine letters, kleine letters met accenten en ligaturen in kleine letters.
- Niet-alfabetische tekens: Cijfers, leestekens en andere tekens.
In elk van deze families zijn alle elementen of componenten die nodig zijn om een tekst van welke soort dan ook in verschillende talen en formaten te schrijven, gegroepeerd. Kent u de basislettertypefamilies? Hier stel ik een samenvatting voor:
VERKORT
Dit is een versmalde versie van een lettertypefamilie. In een beknopt alternatief wijzigt de typograaf de verhoudingen van de elementen van elk type op een totaal gewilde manier en met een zekere harmonie. We moeten in gedachten houden dat de verkorte versie niet het resultaat is van de simpele versmalling van de letters, door ze om hun horizontale as te vervormen. Condensatie is een proces dat een bepaalde techniek en visuele smaak vereist. Vervorming wordt een grove zonde in typografie die we altijd moeten vermijden.
De verkorte lettertypen zijn meestal onderverdeeld in drie typen. Enerzijds gecondenseerd, anderzijds extra gecondenseerd en uiteindelijk ultragecondenseerd, hoewel de waarheid is dat er maar weinig gezinnen zijn die al deze varianten ondersteunen. Helvetica is er bijvoorbeeld een van.
UITGEBREID
Het lijkt erg op de gewone, maar in dit geval iets meer uitgerekt aan de uiteinden en met enkele optische correcties. Hoewel de afmetingen op de horizontale as worden gewijzigd, gebeurt dit altijd op een proportionele manier en met behoud van dezelfde dikte op de lijn. Deze familie wordt meestal vooral gebruikt in koppen en structuren die een zekere relevantie hebben binnen een compositie.
KLEINE CAPS
Dit is de variant die wordt gekenmerkt door het gebruik van kleine hoofdletters die iets groter zijn dan de letter m van dat lettertype. Hoewel het gewoonlijk small caps (meervoud) wordt genoemd, is er een enkelvoud voor elk van deze karakters. Deze modaliteit heeft geen subvarianten zoals vet, cursief of andere, is op hetzelfde niveau als deze en kan niet worden gemengd. Maar je moet voorzichtig zijn bij het gebruik van dit alternatief, omdat veel computerprogramma's pseudo-transversalieten gebruiken en het verschil tussen de twee behoorlijk merkbaar is (in de valse small caps is de slag van de typen totaal onevenwichtig met die van de oorspronkelijke bron). Het gebruik van pseudo-transversalieten in plaats van originele kleine letters kan ons lettertype uit balans brengen en ervoor zorgen dat het elegantie en aanwezigheid verliest. Deze variant wordt meestal gevonden in professioneel afgewerkte lettertypen en is speciaal ontworpen om te worden gebruikt in te dichte en grote teksten.
CURSIEF
In typografische taal is Cursief synoniem met cursief. Cursief is een complete variant van de set tekens waaruit een lettertype bestaat waarvan de verticale as naar rechts is gekanteld, normaal gesproken onder een hoek van twaalf graden, en bootst het resultaat van handschrift na. In feite is dit kenmerk wat ons in staat zal stellen om een originele cursieve variant te onderscheiden van een nepimitatie. Wat hen onderscheidt, is dat de originele cursieve letters altijd een kleine letter zullen hebben, vergelijkbaar met de letter die met de hand is geschreven, en nooit de haakvorm hebben die typerend is voor printers.
DIKGEDRUKT LETTERTYPE
Het is de variant in de karakters van een lettertype dat veel dikker is dan de Romeinse of "normale" vorm, het is belangrijk om te weten dat de toename van de dikte van de karakters alleen en uitsluitend op de horizontale as gebeurt, dat wil zeggen, de slagen van de typen die ze breed verspreiden, maar niet hoog. Het is gebruikelijk dat er meer dan één variant en dikte is in het ontwerp van een lettertype, waarbij deze worden gecategoriseerd in termen van semi-zwart, vet of extra vet.
FINA
Het is de tegenovergestelde versie van de vetgedrukte versie, dat wil zeggen dat de tekens op de horizontale as dunner of lichter lijken dan in de standaard- of Romeinse versie.
ROMAN
We noemen de set van fundamentele hofpersonages Romeinse familie en zonder onderworpen te zijn aan de variaties die tot de vorige families behoren. De term vindt zijn oorsprong in de inscripties op Romeinse monumenten.
