Logo's: classificatie en typologieën

Grafisch ontwerpen als discipline is door de tijd heen gestalte gegeven als een professionele activiteit met een breed scala aan kennis en termen die verwijzen naar de concepten die de wereld ordenen. Als we ons verdiepen in terminologie, kunnen we niet negeren dat een van de meest gebruikte woorden in de grafische wereld door de gewone burger het logo is. Maar, In hoeverre spreken we op een correcte en beknopte effectieve manier wanneer we deze term gebruiken?

Beste grafisch ontwerper, dat een persoon die niet binnen ons professionele kader valt, terminologische fouten kan maken. Maar u als professional moet correct en wetend spreken. Hieronder herinner ik u aan de basisclassificatie die in dit verband bestaat en die zeer nuttig zal zijn om misschien slapende concepten te herinneren.

logo

Etymologisch bestaat het uit de vereniging van twee lexicale wortels. Aan de ene kant logos die kan worden vertaald als woord en aan de andere kant typefouten dat verwijst naar een teken of schrijven in de vorm van een afdruk. Als we dit weten, kunnen we gemakkelijk de implicaties van het concept afleiden. Een logo is dan die constructie die uitsluitend is samengesteld uit een groep letters of typen die woorden vormen.

Imagotype

De taalcomponenten die ons woord ondersteunen, verwijzen naar een representatie van het merk dat vertrouwt op zowel iconische als verbale componenten. Etymologisch is het samengesteld uit twee semantische stukken. Enerzijds Imago dat verwijst naar het beeld, een visuele representatie volgens een patroon van gelijkenis met een specifiek ding, we hebben het hier over het iconische element. Aan de andere kant is de tweede component (type) afkomstig van typefouten die niet meer of minder zijn dan een type of letter. Het teken, het schrijven, het geschreven woord.

Daarom wordt deze modaliteit gekenmerkt door een constructie die is samengesteld uit een tekstueel element vergezeld van een symbolisch beeld. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat om een ​​visuele merkconstructie strikt als een imagotype te beschouwen, beide elementen afzonderlijk zullen verschijnen. Dit betekent dat de structuur zal bestaan ​​uit twee onafhankelijke eenheden die samen één eenheid vormen. Enerzijds de afbeelding of het symbool en anderzijds de tekstuele component, die zich meestal in het onderste gedeelte onder de afbeelding bevindt, al hoeft dat niet zo te zijn.

isologo

Aan de andere kant vinden we onder het Isologo-concept een variatie op de Imagotype-modus, alleen in dit geval met een kleine eigenaardigheid. We hoeven alleen maar terug te gaan naar de etymologische analyse om te raden wat het is. Iso is een wortel van Griekse oorsprong die verwijst naar het concept van gelijkheid en evenwicht. Laten we niet vergeten dat een Imagotype in strikte zin de samenstelling van een merk is door een tekstueel en een visueel element, maar altijd ruimtelijk gescheiden lijkt. In dit geval moet het tegenovergestelde waar zijn om correct over een isologo te kunnen spreken. Beide componenten moeten een eenheid vormen, dat wil zeggen dat ze niet ruimtelijk van elkaar gescheiden zijn en dat zowel beeld als tekst deel zullen uitmaken van dezelfde massa.

Isotype

Op basis van het bovenstaande zullen we weten dat een isotype een constructie is op basis van typen en dat het verwijst naar hetzelfde merk (of hetzelfde logo) hoewel het het niet in zijn geheel uitdrukt. We kunnen zes soorten isotypes onderscheiden:

• Monogram: In deze modaliteit spreken we van een constructie gevormd uit de vereniging en vervlechting van verschillende initialen die eenheid creëren. Al in de oudheid werd deze techniek gebruikt en nu wordt het nog steeds gedaan om vee te beslaan en de identiteit van de eigenaar.

• Anagram: Het gebruikt letters of lettergrepen van de naam van de entiteit weergegeven in geligotypeerde vorm, meestal gebruikt het samentrekkingen om verwarring te voorkomen. Bovenal zijn ze meestal erg handig voor merken met zeer lange namen die op een meer flexibele en efficiënte manier een impact op de klant willen hebben.

• Initialen: Het komt uit het Latijn en betekent afkorting. We zouden kunnen zeggen dat het een stap verder gaat dan het anagram en dat het wordt volgehouden in een proces van meer gewelddadige samentrekking zonder fonetische articulatie en daarom moet het letter voor letter worden gelezen. De initialen van het merk worden meestal op een volledig leesbare manier gebruikt om het lezen en assimilatie te vergemakkelijken.

• Eerste: Het komt uit het Latijn initieert dus het verwijst naar de oorsprong of het begin van onze constructie. Het verwijst naar de eerste letter van het woord dat de bedrijfsidentiteit vormt en wordt gebruikt als een syntheseresultaat.

• bedrijf: Het wordt praktisch niet gebruikt in grafisch ontwerp om het formele element van een zakelijk merk te definiëren. Kenmerkend voor deze modaliteit is het vermogen om de constructie authenticiteit te geven. Zijn handgeschreven karakter (Script) leidt ons tot een meer intieme ontmoeting met de betreffende postzegel en wordt daarom meestal gedegradeerd tot persoonlijke merken.

• Pictogram: Het komt uit het Latijn en verwijst naar de schilderkunst en anderzijds naar gramma, naar het Grieks. Het zijn constructies die een concept synthetiseren dat werkt als een merkimago. Ze kunnen op een volledig figuurlijke manier worden ontworpen, dat wil zeggen, schematisch iets echts of direct abstracts voorstellen dat verwijst naar meer verwaterde waarden of sensaties.