De principes helpen elke professional. De advocaat lost zijn ongerijmdheden met het rechtssysteem op, de wiskundige lost zijn wiskundige conflicten op met zijn stellingen en de kunstenaar lost zijn visuele problemen op via de principes van ontwerp. Toch gebruikt de kunstenaar ze als principes, niet als wetten. Het verschil tussen de twee concepten is dat deze principes helpen bij het organiseren van het kunstwerk en de formele opstelling, maar ze sturen niet de creativiteit om gevoelens en ideeën uit te drukken. Het is te zeggen, creativiteit, gevoelens en de hoogste visie van de kunstenaar staan boven elke wet, dus deze principes kunnen alleen als referentie dienen, ze kunnen ons als advies helpen, maar niet dwingen ons om ons werk op een bepaalde manier te doen.
Vervolgens zullen we deze compositieprincipes bespreken die fundamenteel zijn voor elke ontwerper:
- Eenheid: Het treedt op wanneer een reeks georganiseerde lichamen, die aan elkaar verwant zijn, er slechts één vertegenwoordigen. Elk element op het vlak oefent krachten en spanningen uit, de verzameling van deze elementen en hun gerelateerde krachten vormen een eenheid. De waarde van de eenheden is hoger dan de simpele som van elementen. Hoe kunnen we dit principe in onze werken vinden? Goed door continuïteit, herhaling of nabijheid tussen elementen.
- variëteit: Het gaat om de organisatie van elementen binnen de set. Het doel van afwisseling is om interesse te wekken. Het is het resultaat van het hebben van verschillende vormen of typen binnen ons symbolische en formele universum. Het gaat om het introduceren van die verschillen die waarde toevoegen aan visueel en conceptueel ontwerp. Vooral in het gebruik van contrast, nadruk, verschil in grootte, kleur ... Variatie is een kwaliteit van contrast, die de relatie tussen verschillende vormen, figuren of elementen mogelijk maakt, op verschillende manieren en met verschillende kleuren en texturen, maar het gebruik ervan moet rationeel zijn. We moeten logica gebruiken, ons visuele zintuig, om overeenstemming en evenwicht te vinden, omdat we in wanorde kunnen raken (wat, zolang het niet opzettelijk is, het een vergissing zal zijn) en om ons van de eenheid te maken.
- contrast: Het verwijst naar het contrast, de vergelijking of het opmerkelijke verschil dat er tussen de elementen bestaat. Het juiste gebruik ervan en zonder in misbruik te raken, zal de link tussen alle componenten waaruit deze tandem bestaat, kunnen versterken. Het is essentieel zonder dit element zouden we in een diepe esthetische leegte, eentonigheid of zelfs eenvoud vallen. We zouden op de een of andere manier de deuren van onze compositie sluiten, het beperken en de elementen ervan beroven. Dit kan worden bereikt door de manipulatie van meerdere articulaties zoals kleur, toon, vorm, textuur, grootte, contour, typografie ...
- Centrum van belang: We zullen het ook nadruk noemen en het is de ruggengraat of as van de compositie op basis waarvan alles klopt. Het is heel gemakkelijk te identificeren en het is dat gebied waarop onze blik wordt gericht zodra we het werk zien. Het is dat punt dat we niet kunnen laten om naar te kijken, dat meteen onze aandacht trekt. We kijken eerst naar die nadruk en dan gaan we door met de rest van de compositie. Deze interessegebieden zijn erg belangrijk omdat zijn in overeenstemming met het menselijke waarnemingssysteemDit is hoe onze hersenen werken. Je moet onmiddellijk in jezelf zoeken naar een betekenis, een interpretatie. En dit element zal dienen als ondersteuning om onze hele mentale hypothese vast te stellen wanneer we het zien, wanneer we het ontvangen. (Vooral als we het hebben over figuratieve composities, in abstractie is het ook aanwezig, maar het is iets veel diffuser van het conceptuele veld).
- Herhaling: Het bestaat uit de exacte reproductie van de elementen, waarbij ze worden gegroepeerd rekening houdend met de nabijheid tussen hen en de visuele kenmerken die ze delen. De meest voorkomende vorm is de lineaire vorm, hierin hoeven de elementen niet volledig gelijk te zijn om gegroepeerd te worden, ze moeten gewoon een gemeenschappelijk onderscheidend vermogen hebben, maar individualiteit verlenen binnen dezelfde familie. Het kan worden uitgelokt door grootte, contouren of karakteristieke details.