Edward Hopper is de verhalende personagekunstenaar dat, als het al een inspiratiebron was voor filmmakers en een van de grootste vertegenwoordigers van de twintigste eeuw, het nu een andere betekenis krijgt van groter belang en gerelateerd is aan de dagen dat we moeten leven in het tijdperk van het coronavirus.
Hun verlaten stadsgezichten en hun eenzame figuren Ze vertegenwoordigen als geen ander die beelden van het zien van veel mensen applaudisseren vanuit hun raam, maar met het verdriet om ver van elkaar verwijderd te zijn.
Zoals sommigen al hebben gezegd, nu allemaal we zijn vertegenwoordigd in het schilderij van Hopper Op afstand van elkaar zoals de vrouw in "Morning Sun" die op haar bed zit en uit het raam kijkt, of een andere vrouw uit het raam kijkt met dezelfde uitdrukking.
We kunnen veel van zijn schilderijen blijven omschrijven als de eenzame winkelmedewerker, een vrouw alleen in een bioscoop of mensen ver uit elkaar aan de tafels in een restaurant. Scènes die een van de ergste effecten vertegenwoordigen van deze pandemie die het directe contact tussen mensen uitroeit.
Het is precies wat Hopper ons leert in zijn picturale werken. Een schilder die in 1882 in New York werd geboren en wie maakte eenzaamheid tot zijn levenswerk Hopper laat ons ook achter met het antwoord dat als onze vrijheden in de moderne tijd worden weggenomen, alleen eenzaamheid ons verlaat.
Een eenzaamheid die we moeten leren waarderen in verhouding tot het gezelschap van iemand die we niet kennen, die blik met vreemde ogen of die plotselinge omhelzing van iemand die zich bij ons voegt zonder naar iets anders te zoeken dan het meest menselijke. Hopper kijkt nog eens naar zijn werk in deze tijden van coronavirus en een pandemie die ons heeft gedwongen om als het fort in ons huis te zijn. Mis dit niet gratis cursus over Hopper van het Thyssen Museum.