Na een paar weken van grote schoonheid en ongelooflijke aanraking Bij het gebruik van verschillende materialen, zoals bij de Romero-cake, gaan we verder met de bizarre, rebelse en psychologische terreur van Korehiko Hino.
Schoonheid laat ons die zonnige kant zien die we kunnen vinden in een zonsopgang of in de eerste hitte die aankomt met de lente, maar in het donker en somber ontmoeten ze elkaar de schaduwen voor een zwart tijdperk door Goya of de ruige werken van Hino. Om die reden een oneerbiedig en opvallend werk waarin het geen enkel element verbergt dat gewetens en standpunten kan irriteren en verwijderen.
Korehijo Hino is een Japanse kunstenaar die in Tokio woont en wiens bizarre beelden trekken de kijker aan naar een duister werk, beladen met seksualiteit en primitief op zich.
Hun menselijke figuren alsof het poppen zijn ze slaan met hun uitdrukkingen en uiterlijk. Hun verhoudingen en hun lichamen behouden het geslacht, of ze nu vrouwelijk of mannelijk zijn. Hino creëert een gevoel van lichte sfeer, maar verbergt duistere gedachten en emoties. Net als in Huxley's Brave New World, kunnen we bepaalde nuances van die helderheid vinden die ons voor deze poppen plaatsen die ons in hun enorme ogen en hun gebaren even stil houden.
Ik kan me de kunst van herinneren Yannick de la Pêche met die opstand en zoeken naar non-vormen en dat neemt veel afstand van het mooie om door te geven naar het vuile met haar lelijke jongen.
Hino, met zijn schilderijen daarmee grote ogen die niet knipperen, neemt ons mee naar het drama en een surrealistisch tintje. Koudheid en zoeken naar andere sensaties, of misschien zonder hier doorheen te willen.
Je hebt uw eigen website om zijn werken en tentoonstellingen te volgen. Een schilder te volgen voor uw visie en door de vreemde manier om de kijker te beïnvloeden die voor zijn artistieke werk passeert.