Dat we dichter bij de tekeningen kunnen komen van een persoon die het wordt anoniem gepresenteerd vanuit het netwerk van netwerken om te ontdekken dat zijn kunst de donkere kanten van de mens vormgeeft of die emotionele toestanden die we in bepaalde delen van het leven er doorheen moeten, het is op zichzelf al raadselachtig en zeer aantrekkelijk, althans volgens mijn manier van begrijpen de dingen.
Daarom breng ik deze artiest met een onbekende naam mee die ons laat zien zijn duistere werken dat achter die glimlach een grote duisternis kan worden gevonden of dat men in die sublieme blik van zelfacceptatie door een dreigende depressie kan duiken. Een kunstenaar uit de anonimiteit die die donkere passages van de ziel, het menselijk denken en het emotionele doorzoekt.
We zijn gewend schoonheid te associëren met geweldige kunst, maar we kijken terug op grote genieën, we hebben een Francisco Goya dat hij zijn grote zwarte leeftijd had waarin hij alleen symbolisch uitbeeldde wat hem in het leven omringde.
Munch's schreeuw, zoals een opluchting en een emotionele pauze, wat ons tot waanzin of onbegrip leidt. We kunnen deze kunstenaar benaderen waar zijn inspiratiebron werd gediend door video's van Geiger en Tool en hoe hij zich gevangen voelde door de duisternis en door die koude manier om het publiek bang te maken en aan te trekken, iets dat gebeurt met die serie donkere tekeningen die we delen van deze lijnen.
Omdat ik een link naar je werk wil aanbieden, Imgur van deze linkEn hier nog een Een stap door de menselijke geest en door zijn donkerste uitsparingen die meestal niet gemakkelijk uit te drukken zijn zonder te worden gevraagd naar de mentale toestand van de persoon die ze afbeeldt. Alsof het schilderen van het schone niet iets achter zich verbergt, misschien Een gelukkige wereld.