De artiest Faiza Magni geboren in Oran, Algerije, is een autodidact schilder gefascineerd door tribale kunst, Perzische miniaturen en hedendaagse schilderkunst, haalt ze er inspiratie uit om haar werken te creëren. Zegt proberen "Om de schoonheid en complexiteit van vrouwen te vertalen via hun portretten", die in zijn schilderijen de rijkdom van zijn kleding en accessoires symboliseert, allemaal begiftigd met een raadselachtige blik, niet vrijgesteld van melancholie, en allemaal gericht op een abstracte uitdrukking. Faiza Maghni woont en werkt in Parijs voor meer dan tien jaar.
Ik ben geboren in Oran, Algerije, en nu woon ik in Parijs. Dit eclecticisme beïnvloedt mijn esthetiek, vooral de cultuur en tradities van mijn volk, een rijke mediterrane stad die de invloeden weerspiegelt van de vele beschavingen die ze hebben bewoond: Spaans, Joods, Arabisch, Andalusisch, Ottomaans en Frans. Dit alles heeft zijn sporen nagelaten, of het nu gaat om architectuur, muziek of lifestyle in het algemeen. In mijn werk probeer ik een bepaald soort romantiek over te brengen, geïnspireerd door Arabische en Perzische poëzie, waarbij ik mijn inspiratie haal uit de kostuums en kapsels van de miniaturen uit het verleden die ik vol subtiliteit en gematigdheid vind. Ik voel me ook aangetrokken tot de symbolische betekenissen die in tribale sieraden worden gevonden en heb deze stijl opnieuw uitgevonden in mijn schilderijen, zoals de hooggesloten giraffenvrouwen van Birma, die zowel een symbool zijn van schoonheid als van gedwongen wreedheid.
Schilderen is lange tijd een min of meer onbewust en totaal verduisterd verlangen geweest dat in de toekomst vanzelfsprekend is geworden. Gefascineerd door Perzische miniaturen, Arabische kalligrafie, ook door de tribale kunst en hedendaagse schilderkunst, dat is geïnspireerd door zijn werk en zijn eigen universum creëert. Faiza probeert door haar portretten de schoonheid en complexiteit van vrouwen in haar schilderijen te vertalen, waar ze symbool staan voor de kledingkast rijkdom en raadselachtige uitdrukking van hun kijk Zijn focus op abstracte expressie verenigt de wereld van zijn portretten.
Ik teken al van kinds af aan. Van mijn vader, een amateurschilder, kreeg ik een voorliefde voor schilderen en tekenen. Ik zag hem werken, ik hield van de geur van inkt en papier, hij dronk zijn kalme en geconcentreerde houding in. Ondertussen leerde mijn moeder me liefde voor lezen. Ze was lerares Frans en had een grote persoonlijke bibliotheek, vooral met Franse literatuur. Omdat ik zelf heel contemplatief van aard was, hielp dit me mijn smaak voor de kunsten verder te ontwikkelen. Als tiener raakte ik ook geïnteresseerd in mode. Ik tekende vrouwen in pakken zoals ik droomde, zoals ik ervan droomde om een Parijse modeontwerper te worden zoals Yves Saint Laurent, aangezien hij zelf uit Oran komt.
In mijn schilderijen drukt het ornament houdingen uit die soms ernstig, soms streng, soms zorgeloos zijn, en bij andere is er een zekere majesteit. Er wordt vaak een overdrijving gecreëerd om mijn eigen intensiteit uit te drukken. Soms kan het pak een indrukwekkend pantser zijn en soms een soort verborgen licht en scherm dat het onthult.
In mijn naaste omgeving werd schilderen meer als een hobby dan als een beroep gezien. Ze begonnen me veel later serieus te nemen, toen ik begon met het exposeren van mijn werk. Als ik niet had besloten om met mijn man en dochters in Parijs te gaan wonen, denk ik niet dat ik schilder zou zijn geworden. Te veel familieconflicten en sociale druk in een land waar ik van hou, maar dat steeds conservatiever wordt, maakt het onmogelijk om artistiek te cultiveren binnen de grenzen van het absurde, waar vrouwen een verplichting worden opgelegd.
Toen ik de eerste schilderijen zag van de jonge Baya (Mahieddine), de tijdgenoot van Picasso, die vrouwen zo naïef, wild en vrij schilderde. Ik voelde me meteen verbonden met de unieke kracht en vrijheid van zijn werk. Nu realiseer ik me dat dit me op het laatste moment inspireerde om te schilderen. Hier is een galerij met ongelooflijke afbeeldingen.
