De Engelse fotograaf James Mollison Ik reis de hele wereld rond het fotograferen van kinderen en hun slaapkamers De opvallende afbeeldingen werden gepubliceerd in zijn boek met de titel 'Waar kinderen slapen', 'Waar kinderen slapen', waar hij de schokkende verschillen in alle landen onthult, van meisjes in jurken ter waarde van duizenden dollars in hun herenhuis tot jongens die met geiten slapen. KENNISGEVING: Sommige afbeeldingen kunnen behoorlijk hard zijn.
Ik hoop dat het boek in één oogopslag voor lezers, uit de levens van sommige kinderen leven in zeer verschillende situaties over de hele wereld; een kans om na te denken over de ongelijkheid die er is, en om te beseffen hoe het lot van de meesten van ons in de ontwikkelde wereld is, zegt James.
Biografie:
James Mollison werd in 1973 in Kenia geboren y groeide op in engeland Na een studie kunst en design aan de universiteit van Oxford, bioscoop en fotografie later in Newport aan de School of Art and Design, later verhuisde hij naar Italië om te werken in het creatieve laboratorium van Benetton Sinds augustus 2011 werkt Mollison als creatief redacteur van het tijdschrift. 'Kleuren' met Patrick Waterhouse.
In 2009 won hij de 'Odden Vic'-prijs van de Royal Photographic Societyis de prestatie opmerkelijk in de fotografiekunst door een Britse fotograaf van 35 jaar of jonger te zijn. Zijn werk is over de hele wereld op grote schaal gepubliceerd, ook door de 'The New York Times Magazine', het tijdschrift 'The Guardian', 'The Paris Review', 'GQ', 'New York Magazine' y 'De wereld' In april 2015 verscheen zijn nieuwste kinderboek, een serie materiaal dat is samengesteld uit momenten die plaatsvonden tijdens een rusttijd, een soort foto's van intervallen.
Zijn kamer 'Waar kinderen slapen' verscheen in november 2010, vertelt de verhalen van verschillende kinderen van over de hele wereld, verteld door portretten en foto's van hun slaapkamers Zijn derde boek, The Disciples, werd in 2008 gepubliceerd.
In 2007 publiceerde hij 'De herinnering aan Pablo Escobar', het buitengewone verhaal van de rijkste en meest gewelddadige narco in de geschiedenis "Geteld door honderden foto's verzameld door Mollison" Het was het vervolg op zijn werk over de mensapen, dat algemeen werd beschouwd als een tentoonstelling in de 'Natural History Museum of London' Hier laten we je er een stukje van zien interview wat hebben ze gedaan met het boek dat we hierboven hebben aangehaald.
Hoe heb je de kinderen voor de foto's gevonden? Hoe ben je met hen in contact gekomen?
Hij had verschillende manieren van werken. In plaatsen als Nepal, China en de Westelijke Jordaanoever werkte ik samen met 'Save the Children' die me hielpen toegang te krijgen, maar ik vond het ook belangrijk om kinderen buiten de wereld te fotograferen, en ik werkte samen met een lokale producent. Ik heb ook gewerkt in landen als Brazilië, Japan en Amerika.
Lijkt dit een rode draad door je werk als fotograaf?
Ja, wat het doet. Mijn projecten gaan meestal uit van een observatie waarop ik later in de foto's probeer te zinspelen. Bijna altijd rond een reeks afbeeldingen; Individuele foto's, hoewel belangrijk, doen er niet zoveel toe.
Kun je ons een verhaal vertellen over de bijzonder opvallende kinderen die je tijdens je reis bent tegengekomen?
In termen van uitersten tussen twee kinderen, die zou zijn tussen Jaime, die ik fotografeerde in zijn appartement op de bovenste verdieping aan Fifth Avenue in New York, en Lehlohonolo die in Lesotho, in Zuid-Afrika, woonde. Jamie had het super druk met school en had een druk schema met naschoolse activiteiten zoals judo, zwemlessen, voetbal, etc. Hij hield er ook van om zijn financiën te bestuderen op de Citibank-website.
Lehlohonolo woonde bij zijn drie broers en zussen, die wees waren met aids. De kinderen woonden in een lemen hut waar ze samen op de grond sliepen en elkaar omhelsden om warm te blijven tijdens koude winternachten. Twee van de broers van Lehlohonolo lopen naar een school acht kilometer verderop, waar ook maandelijks voedsel zoals granen, peulvruchten en olie wordt gegeven. Ze konden zich de laatste keer dat ze vlees aten niet herinneren. Helaas zullen ze waarschijnlijk de rest van hun leven in armoede leven, omdat het moeilijk is om gewassen te verbouwen op het onvruchtbare land en er geen kansen op werk zijn.
Hoe beïnvloedt fotografische documentatie de garantie en bescherming van mensenrechten?
Ik denk dat wat er op dit moment in Syrië gebeurt, een interessant voorbeeld is. Mensen gebruiken mobiele telefoons om gruweldaden te documenteren, en dit helpt de geest van mensen te focussen en hen op de media te houden. Toen Assads vader twintig jaar geleden een opstand onderdrukte waarbij duizenden mensen omkwamen, was er niet veel documentatie en dit was toegestaan.
website: jamesmollison | Boek: 'Waar kinderen slapen'