In dit artikel vertel ik je iets over kleurentheorie toegepast op schermen. Op deze manier u zult iets beter kunnen weten hoe de kleurkeuze werkt in programma's zoals Photoshop.
We hebben een grote verscheidenheid aan kleuren beschikbaar, en voor het grootste deel we beschrijven kleur op een manier die het moeilijk maakt om de relaties tussen verschillende kleuren te zien Namen als rood, groen, blauw, geel, paars en bruin zijn algemene namen voor gesprekken over kleuren, maar geven weinig inzicht in de structuur van die kleur. Vanaf het moment dat we kunnen spreken, wordt kleur verwerkt door het taalkundige deel van onze hersenen en is de betekenis ervan verbonden met de namen die we aan kleuren geven.
Dimensie daarentegen wordt door onze hersenen anders verwerkt. We meten de afmeting van een vorm die evenredig is met een constante toename en ook wel bekend staat als inches of centimeters. Deze meetideeën komen van nature voor ons en, terwijl kleur kan op dezelfde manier worden gemeten en beschreven, het is vaak erg moeilijk voor ons om kleur te begrijpen en te manipuleren als een maat voor zijn onderdelen.
Pas toen Isaac Newton in 1600 een reeks experimenten met prisma's deed, begonnen we echt te begrijpen dat licht bestaat uit verschillende kleuren die onafhankelijk van elkaar kunnen worden gemeten. Vanaf dat moment, kleurenwielen werden door kunstenaars overgenomen om kleuren beter te begrijpen en te mengen.
Hoewel de meeste kunstenaars rood, geel en blauw als primaire kleuren gebruiken, en de meeste klassen in kleurentheorie dit de primaire kleuren noemen, is de wetenschap geëvolueerd sinds de dagen van Isaac Newton. De ogen bevatten verschillende lichtreceptoren. De ontvangers genaamd «wandelstokken»Detecteer schaduwen en lichten, en de«kegels»Detecteer drie primaire kleuren: rood, groen en blauw.
Deze drie primaire kleuren zullen degenen onder ons die met programma's als Photoshop werken zeker bekend voorkomen, omdat dit de manier is waarop we de kleurmodus (RGB) bepalen. Monitoren hebben rode, groene en blauwe delen in elke pixel. Elke kleur heeft 256 variaties in helderheid die aanleiding geven tot in totaal 16.777.216 verschillende kleurmogelijkheden We kunnen de kleur op het web of in Photoshop beschrijven met de RGB-kleurfunctie rgb (255,115,0) of hexadecimale waarden # FF7300, die beide dezelfde kleur op een iets andere manier beschrijven.
Relatieve kleur
Om na te denken over kleur en zijn relaties, kunnen we beginnen met de kleurfunctie CSS hsl (). Deze functie breekt de kleur in tint, verzadiging en helderheid. Tint wordt uitgedrukt als een graad zonder het graden-symbool (van 360), terwijl verzadiging en helderheid worden uitgedrukt als percentages zonder het percentagesymbool (van de 100).
Daarom wordt "tint" uitgedrukt als een waarde van 360. Deze waarde wordt toegewezen aan een kleurenwiel. Stel je voor, denk of visualiseer een kleurenwiel. Als je rood (0) hebt en je wilt geel maken, dan verplaats je de tint gewoon naar 60. In de kleurentheorie is er het concept van complementaire kleuren, twee kleuren aan weerszijden van het kleurenwiel. Om een complement van rood te vinden, hoeft u alleen de waarde te vinden die 180 ° rond het wiel van rood is. In dit geval 0 voor rood plus 180 en de resulterende kleur is groen.
Verzadiging en helderheid zijn iets gemakkelijker te begrijpen. Volledig verzadigde kleur (100) heeft helemaal geen grijsTerwijl een verzadiging van 0 waar we het al over hadden, bijvoorbeeld een afbeelding in grijstinten. Met glans is 0 zwart en 100 is wit. Door deze waarden omhoog en omlaag aan te passen, wordt de gekozen kleur lichter of donkerder. Omdat onze opvatting van kleur vaak gebonden is aan de tint van een kleur, is het veel gemakkelijker om verzadiging en helderheid in termen van schaal te zien.