We gaan onszelf niet voor de gek houden, we leven in een systeem dat we zijn de brandstof waaruit het wordt gevoed om te blijven bestendigen. Alsof we in de Matrix waren, zijn er geïllustreerde werken die ons dit met een beetje begrip kunnen laten zien en proberen het verzamelpunt te veranderen waarmee we het leven om ons heen begrijpen.
Een systeem dat in dat mechanisme wordt getrokken dat geactiveerd en gedeactiveerd kan worden in het hoofdpersonage van dit werk, dient als die batterij, als die energie. In een technologische wereld waarvan ik de naam niet weet, leidt ons naar een verbinding met die kabels en technologische apparaten die ons steeds meer omringen in onze dagelijkse routines.
een illustratie in zwart-wit om de enige kleur die opvalt, rood, in de schijnwerpers te zetten. Dat van het bloed dat het leven is dat door de aderen van ons lichaam stroomt en dat ervoor zorgt dat we ons bewust kunnen worden, geliefd kunnen worden of elk van die seconden kunnen inademen die verdampen wanneer iemand deze wereld verlaat.
Waar we heen gaan weten we niet, maar dat we onderdeel zijn van een systeem aangesloten op het netwerk en waarin men verder kan met die blauwe pil, waarin de zalige onwetendheid van illusie regeer onze stappen, of neem de rode, degene die Neo naar zijn mond brengt om een andere wereld voor zijn ogen open te laten gaan, en de inherente gevolgen ervan.
Human Resources is een werk dat je laat zien, is rebels en het bloedt tegelijkertijd. Het is gemaakt van digitaal met een koud gebruik van grijs, een beetje zwart en veel wit, om de bloeddruppels te laten zien hoe het systeem ons grijpt totdat het erin slaagt ons los te maken van onze vitaliteit, zodat de muffe dagen, gedachten, overstromen en emoties.