Bij grafisch ontwerp staat de kracht en het belang van de conceptuele basis buiten kijf. Daarom is het belangrijk dat we goede inspiratiebronnen hebben en proberen op de hoogte te blijven. Nederigheid in deze zin kan erg bemoedigend zijn, we kunnen altijd leren van andere kunstenaars en geïnspireerd worden door geweldige werken. Vaak wordt dit echter verward met plagiaat en overschrijden we die dunne grens waar het geen oefening is in het opnieuw uitvinden of hermodelleren, maar eerder herhaling.
Wanneer we iets herhalen dat al automatisch is gemaakt, verliest ons werk alle waarde als voorstel, omdat we het gewicht van creativiteit hebben weggenomen en we ons werk uitsluitend en uitsluitend door middel van techniek hebben gedaan. Dit is niet echt design. Wat er gebeurt, is dat het in veel gevallen vrij moeilijk te onderscheiden is wanneer we spreken van plagiaat en wanneer we spreken over toeval. Het klinkt vreemd, maar de waarheid is dat we op een punt staan waarop de mogelijkheden binnen elke sector vermenigvuldigen. De behoeften die veel bedrijven verwerven, lijken erg op elkaar, dus het kan gemakkelijk leiden tot een zeer vergelijkbaar logo-ontwerp. Toch is de waarheid dat er momenten zijn dat de mate van samenvallende factoren of elementen erg hoog is: vormen, structuren of zelfs kleuren (en de volgorde waarin ze verschijnen) zijn identiek. Is dit toeval? Misschien wel, of misschien niet. Het valt niet te ontkennen dat ze een breed debat oproepen. Wat vind je van deze logo's? Denk je dat het plagiaat is?
IK HOU VAN HET ARTIKEL
Velen zijn duidelijk plagiaat ... maar ik weet het niet met iedereen zeker.
Als ik iets moet ontwerpen en omdat ik niet erg creatief ben, neem ik altijd ideeën over andere ontwerpen om een soort hersenschim te creëren, maar niet in die mate dat ik dezelfde technieken, kleuren en formaten gebruik, alleen de hoofdideeën.