Lateraal denken of lateraal denken is een mentale procedure die bestaat uit het op een creatieve manier oplossen van problemen of moeilijkheden. Het is een manier om gedachten te ordenen door patronen te volgen die traditioneel door logisch denken werden genegeerd. Er zijn tal van formele technieken voor lateraal denken. De doeltreffendheid ervan is aangetoond door verschillende omstandigheden en tests met verschillende mensen met verschillende kenmerken. In de post van vandaag zullen we enkele van de meest gebruikte technieken zien die door het boek zijn geïnspireerd Ontwikkeling van creatief denken van Universiteit van Londen.
- Focus: Over het algemeen zijn de aandachtspunten en creatie in onze sector zeer goed gedefinieerd. Om het op de een of andere manier te zeggen: er is een groot aanbod aan makers met zeer vergelijkbare ideeën of concepten. Dit kan echter handig zijn als we een creatief idee willen ontwikkelen. Dit zal ons helpen omdat het ons de mogelijkheid biedt om onze aandacht te richten op iets waar anderen nog niet eerder aan hebben gedacht. Dit geeft ons een groot voordeel, en dat is dat we ons concurrentievermogen kwijtraken, op de een of andere manier worden we geconfronteerd met onontgonnen terrein. Wij geloven dat creativiteit alleen van toepassing is op ernstige problemen en moeilijkheden die zonder creatieve uitlaatklep geen oplossing lijken te hebben. In dergelijke gevallen is vaak een hoge mate van creatief vermogen vereist. Er zijn uitvinders die slagen door echt moeilijke problemen onder ogen te zien en de oplossing te vinden waarnaar iedereen op zoek was. Maar anderen kiezen velden die niemand had opgemerkt en produceren, met een kleine verbetering, een belangrijke uitvinding. Het vinden van deze ongebruikelijke en genegeerde aandachtspunten is een creatieve techniek. En in feite is dit de focustechniek bij het kiezen van een nieuw aandachtsfocus.
- Creatieve vragenlijst: Het verschilt van de wetenschappelijke vragenlijst doordat het laatste een oordeel betreft. Aan de andere kant geeft creatieve vragen geen kritiek, oordeelt of zoekt niet naar gebreken. Creatief vragen stellen werkt zonder de bedoeling te oordelen. Het is een stimulans om "uniekheid" te bereiken. De gebruikelijke volgorde van het westerse denken is: aanval en kritiek, en dan zoeken naar een alternatief. De niet-westerse volgorde is: herkennen wat er is, zoeken naar mogelijke alternatieven en dan vergelijken met de huidige methode. De volgende oefening kan erg handig zijn in ons creatieve proces. Om dit effectief te doen, zullen we achteruit gaan en de richtingen bepalen die we moeten volgen om dat doel te bereiken, die richtingen specificeren in concepten en uiteindelijk een reeks creatieve ideeën hieruit ontrafelen.
- Provocatie: Einstein voerde vroeger wat hij 'gedachte-experimenten' noemde uit. Het basisidee van provocatie is dat we tijdelijk 'gek' kunnen zijn, zelfs voor dertig seconden. Dit is een procedure die sterk lijkt op die van kinderen tijdens het spelen. Een manier om verbinding te maken en los te koppelen van waanzin met totale vrijheid. We zullen dit bereiken door uit onze routine te stappen, dingen te doen of na te denken die niet logisch zijn, die de wetten van de rede te boven gaan. Door onze routine te doorbreken met kleine "gekke dingen" die we willen doen, ontstaan nieuwe perspectieven en doorbreken de starre vormen die onze creatieve ziel beklemmen. Provocatie is een fundamenteel aspect van creativiteit.
- De beweging: Het is iets basaals. Zonder beweging zou er geen creativiteit zijn. Dit is een zeer belangrijke stap en een die moet volgen op de stap van provocatie. Het bestaat uit het op een onderzoekende manier rondlopen, in plaats van te beoordelen of iets goed of fout is. We zijn niet geïnteresseerd in het opdoen van praktische en bruikbare ideeën. Het grappige is dat creativiteit vele manieren accepteert om dat doel te bereiken.