Twee jaar geleden hadden we het over gebruik van lege ruimtes in tegenstelling tot "horror vacui." Deze Latijnse uitdrukking betekent letterlijk angst voor leegte en het wordt gebruikt in de kunstgeschiedenis, vooral in de kritiek op schilderijen, om het vullen van alle lege ruimte in een kunstwerk te beschrijven met een soort ontwerp of afbeelding.
In Keltische in elkaar grijpende ontwerpen die we kunnen vinden een van de voorbeelden van Horror vacui of in het werk Uomo Nero van Fulvio Di Piazza. Een schilder die olie gebruikt om deze terminologie maximaal tot uitdrukking te brengen om alle ruimtes met veel detail in te vullen, zoals in dit aangehaalde werk of vele anderen ervan.
Deze term kan worden gerelateerd aan een meningsanalyse genaamd "De natuur verafschuwt een vacuüm" en dat suggereert op zichzelf hoe de natuurkrachten de neiging hebben om uit te breiden en elke ruimte of gat te vullen.
Di Piazza onderscheidt zich ook door het creëren olieverfschilderijen van enorme afmetingen waar fantastische scènes met allerlei omgevingen, zoals bossen of eilanden in de lucht, worden gekenmerkt door donkere kleuren die het geheel doordringen met iets donkers.
Uomo Nero lijkt meer dan is gemaakt met een digitale tool hoe kan het dan Photoshop zijn dan met het penseel en een grote hoeveelheid olie, vooral voor die details om een ietwat speciaal stuk te componeren, waaruit het moeilijk is om enkele conclusies te trekken als we het uit fantasie en terreur halen.
Het gebruik daarvan donker kleurenpalet in zijn schilderijen plus de overvloed aan wervelende wolken heeft veel mensen ertoe gebracht te neigen dat zijn werk nogal pessimistisch is. Di Piazza zegt zelfs dat zijn surrealistische werk werd geïnspireerd door de politieke en economische theorie van Jeremy Rifkin, met name uit zijn boek Entropy.
Ik laat je achter uw website.