Ang kabaliwan ay malapit na nauugnay sa sining at ang pagpapakita ng umaapaw at labis na damdamin. Marami sa mga magagaling na artista sa mundo ng imahe ang nagdusa ng mga problema ng iba't ibang uri at ito ay mahusay na nasasalamin sa kanilang trabaho.
Sa ibaba ay maaalala natin ang limang tunay na artist mula sa mundo ng pagpipinta na sa ilang mga punto sa kanilang buhay ay na-diagnose na may mga problemang pangkaisipan. Ang ilan ay mayroong pagsasanay sa akademiko at ang iba ay kapwa kabilang sa sining brut o marginal, nagsisimula upang mabuo ang kanilang trabaho bilang mga pintor mula sa mga klinikal na sentro.
Vincent Van Gogh
Sa kabila ng katotohanang ngayon ay isa siya sa pinakahinahabol na artista sa buong mundo, sa buhay ay hindi siya kumita ng isang sentimo sa kanyang mga gawa at siya rin ay na-stigma ng ilang paraan ng lipunan ng kanyang panahon. Ang aming may-akda ay naapektuhan ng isa sa mga pinaka kumplikadong sakit sa antas ng psychiatric, schizophrenia. Ang karamdaman na ito ay nakaranas ng mga guni-guni sa lahat ng mga uri at humantong sa kanya sa matinding estado ng pagkalito at maging ng amnesia. Gayunpaman, ang pangyayaring ito ang humantong sa kanya upang paunlarin ang kanyang mga katangiang pansining sa isang exponential level. Marami sa kanyang pinaka tinanggap at pinupuri na mga gawa ay binuo sa pinaka matinding panahon ng psychosis kahit na siya ay isang recluse sa Saint-Rémy asylum.
Seraphine louis
Sa kabila ng katotohanang ang kanyang trabaho ay inihambing sa kay Van Gogh, nananatili itong hindi alam ng marami. Isang ulila mula noong siya ay 7 taong gulang, palagi siyang nahihiya, binabawi. Hindi siya nagsalita sa sinuman at ipinakilala sa mundo ng pagpipinta sa edad na 42. Itinuro ng mga mananaliksik na kahit na gumawa siya ng mga gawa ng may pinakamataas na kalidad, tila hindi siya naiimpluwensyahan ng anumang iba pang pintor, na ginagawang natatangi siya sa istilo na binuo niya. Bagaman natagpuan ito noong 1912 ng parehong kolektor na natuklasan ang Picasso o Braque at naging walang muwang na artista ng kanyang panahon, hindi nagtagal ay nalimutan ito, nang tumigil si Uhde sa pagbili ng kanyang mga obra matapos na hanapin ng Gestapo. Balot sa kahirapan at nakalimutan ng lahat, siya ay naging biktima ng kabaliwan hanggang sa puntong nagtapos sa isang psychiatric hospital sa France para sa psychosis. Ang kanyang trabaho ay nababalot ng dilim at napakita ng mabuti sa kanyang mga gawa, ngunit hindi nagtagal ay tumigil siya sa pagpipinta. Noong 1942 siya namatay sa gutom sa ospital na iyon at inilibing sa isang libingan sa libu-libong mga hindi nagpapakilalang mga tao.
Edvard ngatain
Tinukoy ng artist ang kabaliwan, sakit at kamatayan bilang mga itim na anghel na pinagmumultuhan siya sa buong buhay niya. Bagaman sinasabing nagdusa siya sa schizophrenia, hindi siya kailanman na-diagnose, bagaman alam na nagdusa siya mula sa depression. Siya ay isang introverted na tao, naibigay sa alak marahil dahil sa pagkamatay ng kanyang mga kapatid na babae at kanyang ina. Ang pinakatanyag na akda ng aming may-akda sa buong mundo ay si El grito. Tungkol sa kanya, inilarawan niya ang sumusunod: Naglalakad ako sa isang kalsada kasama ang parehong mga kaibigan. Ang araw ay lumubog. Nakaramdam ako ng isang malungkot. Biglang naging pula ang dugo sa langit. Huminto ako at sumandal sa isang rehas na patay na pagod at tiningnan ang nagniningas na ulap na nakabitin na parang dugo, tulad ng isang tabak sa ibabaw ng asul-itim na fjord at lungsod. Nagpatuloy ang paglalakad ng mga kaibigan ko. Nakatayo ako doon na nanginginig sa takot at naramdaman ang isang walang katapusang mataas na sigaw na tumagos sa kalikasan.
Adolf wölfli
Ito ang pinakadakilang tagapagtaguyod ng art brut o marginal art, isang kalakaran kung saan ang mga gawa ay binuo ng mga pasyenteng may sakit sa pag-iisip na walang kaalaman sa pagpipinta na pinapasok sa mga psychiatric hospital. Nagkaroon siya ng isang mahirap na pagkabata at kailangang mabuhay sa pang-aabusong sekswal mula sa murang edad upang maulila sa edad na sampu. Kasabay nito, pinasok siya sa bilangguan dahil sa pang-aabuso sa bata at nang mabawi niya ang kanyang kalayaan, pumasok siya sa isang pagpapakupkop kung saan siya mamamatay. Sa puntong ito ng kanyang buhay na nagsimula siyang magpinta. Ang Geometry ay ipinataw at kung minsan ay tila nagsasalita sa bibig ng sining ng tribo. Ang nakakatakot na bakasyon, o takot sa kawalan, ay isang panatilihin sa kanyang mga komposisyon. Sa wakas, ang mananalaysay ng sining na si Hans Prinzhorn ay naging interesado sa sining na binuo ng mga isip na may mga karamdaman, gumawa pa siya ng isang Museyo ng Patolohiko na Sining at inialay ang kanyang buhay sa pag-aaral ng mga nilikha ng mga preso mula sa sikolohikal at masining na pananaw.
Louis wagas
Ito ay isang halimbawa ng mga may sakit sa pag-iisip na mayroong pagsasanay sa akademiko at pansining. Kilala siya bilang pintor ng mga psychedelic na pusa. Sa panahon ng kanyang karera, ginawa niya ang hayop na sentro ng kanyang trabaho at ang kanyang partikular na uniberso, kahit na pinapersonipikado sila at pinagkalooban sila ng pag-uugali ng tao. Sa kanyang kapanahunan siya ay na-diagnose na may schizophrenia at autism. Ang huling dekada ng kanyang buhay ay napasok siya sa isang psychiatric hospital bagaman hindi iyon nangangahulugan ng pagtatapos ng kanyang buhay bilang isang artista. Ang isang napaka-kagiliw-giliw na ebolusyon ay sinusunod sa kanyang trabaho kung saan ang mga hayop ay nakakakuha ng isang expression ng alarma at deforming ng paunti-unti na may maliwanag at kahanga-hangang mga kulay.