Ang isa sa mga pinaka problemadong debate sa mundo ng paglikha ay ang paglikha at pagsasaayos ng isang totoo at orihinal na selyo na pinagkakaiba sa amin mula sa iba pang mga tagalikha. Pero ang pagkakakilanlan ng bawat may-akda ay na-configure sa paglipas ng panahon, ang istilo na aming pinagtibay ay may isang makabuluhang timbang at sa katunayan ang pagkakaroon ng isang natatangi at pagkakaiba-iba ng selyo ay isa sa mga layunin na mayroon sa ating lahat na nakatuon sa mundo ng imahe sapagkat sa ilang paraan ay nangangahulugan din na natagpuan namin ang aming site, na kami ay nakatayo at mayroon kaming isang tinukoy na linya ng trabaho at isang bagay na higit sa lahat, nakakita kami ng isang mabisang channel upang maipahayag ang aming sarili.
Kaugnay nito, nais kong pag-usapan ngayon ang tungkol sa mga isotopy, na alin ang mga personal na marka na kinikilala ang tagalikha ng isang tiyak na gawain. Ang pag-andar na mayroon ang mga markang ito sa isang diskurso ay upang maisaayos ang aming visual na teksto at sa gayon ay lumikha ng isang uri ng pagkakasundo, isang daloy na nagbibigay ng ilang kahulugan sa mga teksto na binuo ng bawat may-akda at nagbibigay ng isang kahaliling antas ng kahulugan. Sa ganitong paraan nakakuha ang may-akda ng malaking kalayaan, kalayaan at pag-aari. Kung ano ang maaaring sabihin ng mga sunflower bilang isang simbolo sa loob ng gawain ni Van Gogh, halimbawa, ay hindi nangangahulugang parehong bagay tulad ng mga sunflower na lilitaw sa loob ng gawain ng isa pang pintor o artist, at ito ay dahil sa pagbuo ng malaya at kumpletong mga imahe o uniberso. .
Ang elementong ito ay ganap na konektado sa oras ng postmodernism na nauugnay din sa konsepto ng akda. Ang selyo ng isang independiyenteng may-akda at kulto na nilikha sa paligid ng pigura ng may-akda sa mga nakaraang taon ay maraming kinalaman sa paglitaw ng mga artistikong paaralan at ng avant-garde. Simula noon, ang mga talaan, ang mga paraan ng paglikha at ang mga katangian ay lumitaw bilang instrumento kung saan maaaring maging materyal ang pagkakakilanlan ng tagalikha at kasama nito ang halaga ng kanyang ganap na mapanghimagsik na paningin at ang mikrobyo ng kanyang sariling pagkalagot sa maraming mga likhang sining. .
Upang malaman ang higit pa tungkol sa isang may-akda, kinakailangang kinakailangan ang isang paghahambing sa kanyang mga gawa sa buong kanyang karera. Sa ganitong paraan makakakuha tayo ng isang tapat na pagsasalamin sa ebolusyon ng artist at ng kanyang gawa, at sa parehong paraan ay magagawa natin ito sa ating sariling gawa. Para sa amin, ang mga makabuluhan at pagkilala ng mga simbolo (sa Van Gogh isa sa mga ito ay ang mirasol, ngunit sa iyong kaso ito ay marahil isa pa) na pinakamahusay na kumakatawan sa aming paningin ay maaaring baguhin ang kanilang kahulugan at makakuha ng mga bagong nuances sa paglipas ng panahon. Ito ay isang bagay na napakahalaga at talagang kawili-wili. Ang wika ng isang artista ay dapat maging pabago-bago at magbago sa paglipas ng panahon sapagkat iyon ay isang tagapagpahiwatig ng ebolusyon at kayamanan.
Maraming mga may-akda ang tumutukoy sa mga isotopy o marka ng copyright mula sa isang serye ng mga katangian:
- Nakabatay ang mga ito sa panukala ng mga kahalili na magkakaiba o tutol sa karaniwang mga sa mga mode ng pagtanggap.
- Ito ay inilaan upang mag-alok, sa karamihan ng mga kaso, isang personal at kilalang-kilala na pananaw sa pamamagitan ng mga diskarte sa mga mode ng personal na representasyon, at malaking kahalagahan ay ibinibigay sa mga pang-eksperimentong pamamaraan ng pagkamalikhain.
- Upang ipahiwatig ang personal na pag-uugali ng isang tiyak na may-akda, karaniwan sila nag-aalok ng mga paglabag sa mga canon na itinatag sa loob ng pag-configure ng aesthetic ng isang tiyak na panahon.
Ito ay isang isyu na nagsasangkot ng kontrobersyal na nukleyar sa mundo ng paglikha. Paano mahahanap ng isang artista ang kanyang pagkakakilanlan at kanyang sariling selyo? Paano binuo ang proseso ng paglikha upang ang bawat isa sa mga gawaing binuo ay nauugnay sa bawat isa at hindi maikakaila na mga anak ng may-akda mismo? Ang pagkalagot ay halos kinakailangan sapagkat ito ay isang sintomas na ang tagalikha ay pinamamahalaang tumingin sa loob ng kanyang sarili hanggang sa punto na lampas sa mga canon na sistematikong naitatag sa ating lipunan. Sa ganitong paraan ay nagawa niyang masira ang panlabas na pagpapataw sa isang proseso ng rebolusyonaryong muling pagdiskubre at pagpapahayag sa isang personal at artistikong antas.
Walang pormula upang makahanap ng sagot, o mayroong isang resipe ng mahika na magpapaliko sa amin sa mga solid at autonomous na artistikong personalidad, ngunit sa bahaging mayroong mahika ng buong proseso ng paglikha: Nahahanap ng bawat isa ang kanilang pormula, kanilang proseso at kanilang pamamaraan upang makamit nang mabisa ang panloob na mundo sa isang bagay na panlabas na naglalaman ng isang unibersal at makikilalang singil sa mga mata ng anumang tagakita. Pagkatapos ng lahat, kung ano ang ginagawa ng artista sa isang paraan ay reDiscovery sa loob upang mag-alok ng mundo ng magnetiko at higit sa lahat ang orihinal na nilalaman, na maaari lamang mabuo, likhain at maipakita ng artist na iyon.