Sa artikulong ito sasabihin ko sa iyo ng kaunti tungkol sa teorya ng kulay na inilapat sa mga screen. Sa ganitong paraan malalaman mo nang kaunti pa kung paano gumagana ang pagpili ng kulay sa mga programa tulad ng Photoshop.
Mayroon kaming iba't ibang mga kulay na magagamit, at sa karamihan ng bahagi, inilalarawan namin ang kulay sa isang paraan na ginagawang mahirap makita ang mga ugnayan sa pagitan ng iba't ibang mga kulay. Ang mga pangalan tulad ng pula, berde, asul, dilaw, lila, at kayumanggi ay malawak na mga pangalan para sa mga pag-uusap sa kulay ngunit nagbibigay ng kaunting pananaw sa istraktura ng kulay na iyon. Mula sa sandaling makapagsalita tayo, ang kulay ay naproseso ng pangwika na bahagi ng ating utak at ang kahulugan nito ay nakatali sa mga pangalang binibigay natin sa mga kulay.
Ang sukat, sa kabilang banda, ay naiiba ang pagpoproseso ng aming mga utak. Sinusukat namin ang sukat ng isang hugis na proporsyonal sa isang pare-pareho na pagtaas at kilalang mga pulgada o sentimetro. Ang mga ideya sa pagsukat na ito ay natural na dumarating sa atin at, habang ang sukat ay maaaring masukat at inilarawan nang katulad, madalas na napakahirap para sa atin na maunawaan at mamanipula ang kulay bilang isang sukat ng mga bahagi nito.
Hanggang sa gumawa si Isaac Newton ng isang serye ng mga eksperimento sa mga prisma noong 1600 na sinimulan talaga naming maunawaan na ang ilaw ay binubuo ng iba't ibang mga kulay na maaaring masukat nang nakapag-iisa sa bawat isa. Mula sa sandaling iyon, ang mga gulong kulay ay pinagtibay ng mga artista upang higit na maunawaan at maihalo ang mga kulay.
Habang ang karamihan sa mga artista ay gumagamit ng pula, dilaw, at asul bilang pangunahing mga kulay, at ang karamihan sa mga klase sa teorya ng kulay ay tumutukoy sa mga ito bilang pangunahing mga kulay, ang agham ay umunlad mula pa noong mga araw ni Isaac Newton. Naglalaman ang mga mata ng maraming mga light receptor. Ang mga tatanggap ay tinawag na «lata»Makita ang mga anino at ilaw, at ang«mga cone»Tuklasin ang tatlong pangunahing mga kulay: pula, berde at asul.
Ang tatlong pangunahing mga kulay na ito ay tiyak na magiging pamilyar sa atin na nagtatrabaho sa mga programa tulad ng Photoshop, sapagkat ito ang paraan upang matukoy namin ang color mode (RGB). Ang mga monitor ay may pula, berde at asul na mga bahagi sa bawat pixel. Ang bawat kulay ay may 256 na pagkakaiba-iba sa ningning na nagbibigay ng pagtaas sa isang kabuuang 16.777.216 magkakaibang mga posibilidad ng kulay. Maaari naming ilarawan ang kulay sa web o sa Photoshop na may RGB color function rgb (255,115,0) o mga hexadecimal na halagang # FF7300, na kapwa naglalarawan ng parehong kulay sa isang bahagyang magkaibang paraan.
Kamag-anak na kulay
Upang simulang mag-isip tungkol sa kulay at mga ugnayan nito maaari kaming magsimula sa pagpapaandar ng kulay CSS hsl (). Ang pagpapaandar na ito ay sumisira ng kulay sa kulay, saturation at ningning. Ang Hue ay ipinahayag bilang isang degree na walang simbolo ng degree (out of 360) habang ang saturation at brightness ay ipinahayag bilang mga porsyento nang walang porsyento na simbolo (out of 100).
Samakatuwid, ang "hue" ay ipinahayag bilang isang halagang 360. Ang halagang ito ay itinalaga sa isang kulay ng gulong. Isipin, isipin o isalarawan ang isang kulay ng gulong. Kung mayroon kang pula (0) at nais mong gawing dilaw, ililipat mo lamang ang kulay sa 60. Sa teorya ng kulay mayroong konsepto ng mga pantulong na kulay, na kung saan ay dalawang kulay sa kabaligtaran ng mga gulong kulay. Upang makahanap ng isang pandagdag na pula ay makikita mo lamang ang halaga na 180 ° sa paligid ng gulong mula sa pula. Sa kasong ito 0 para sa pula plus 180 at ang nagresultang kulay ay berde.
Ang saturation at brightness ay medyo mas madaling maunawaan. Ganap na puspos na kulay (100) ay walang kulay-abo na kulayHabang isang saturation ng 0 napag-usapan na natin, halimbawa, isang imahe na grayscale. Sa gloss, 0 ay itim at 100 ang puti. Ang pag-aayos ng mga halagang ito pataas at pababa ay gagawing mas magaan o mas madidilim ang napiling kulay. Dahil ang aming paglilihi ng kulay ay madalas na nakatali sa kulay ng isang kulay, mas madaling mag-isip ng saturation at ningning sa mga tuntunin ng sukat.