Ang mga prinsipyo ay tumutulong sa propesyonal ng anumang uri. Nalulutas ng abugado ang kanyang mga kakulangan sa ligal na sistema, ang dalubbilang kasama ang kanyang mga teorya ay nalulutas ang kanyang mga salungatan sa matematika at nalulutas ng artist ang kanyang mga problemang nakikita sa pamamagitan ng mga prinsipyo ng disenyo. Gayunpaman ginagamit ng artist ang mga ito bilang mga prinsipyo, hindi bilang mga batas. Ang pagkakaiba sa pagitan ng dalawang konsepto ay makakatulong ang mga prinsipyong ito upang maisaayos ang likhang sining at pormal na pag-aayos, ngunit hindi nila ididirekta ang pagkamalikhain upang ipahayag ang mga damdamin at ideya. Na ibig sabihin, ang pagkamalikhain, damdamin at ang kataas-taasang paningin ng artist ay nasa itaas ng anumang batas, kaya ang mga prinsipyong ito ay maaari lamang magsilbing isang sanggunian, makakatulong sila sa amin bilang payo, ngunit hindi pinipilit kaming gawin ang aming gawain sa isang tiyak na paraan.
Susunod susuriin namin ang mga prinsipyong ito ng pagsasama na pangunahing para sa anumang taga-disenyo:
- Yunit: Ito ay nangyayari kapag ang isang hanay ng mga organisadong katawan, na may kaugnayan sa bawat isa, ay kumakatawan sa isa lamang. Ang bawat elemento sa eroplano ay nagbibigay lakas at pag-igting, ang hanay ng mga elementong ito at ang kanilang mga kaugnay na puwersa ay binubuo bilang isang yunit. Ang halaga ng mga yunit ay mas mataas kaysa sa simpleng kabuuan ng mga elemento. Paano natin mahahanap ang alituntuning ito sa ating mga gawa? Well sa pamamagitan ng pagpapatuloy, pag-uulit o kalapitan sa pagitan ng mga elemento.
- Pagkakaiba-iba: Ito ay tungkol sa pagsasaayos ng mga elemento sa loob ng hanay. Ang layunin ng pagkakaiba-iba ay upang pukawin ang interes. Ito ay ang resulta ng pagkakaroon ng iba't ibang mga anyo o uri sa loob ng ating makasagisag at pormal na uniberso. Ito ay tungkol sa pagpapakilala sa mga pagkakaiba na nagdaragdag ng halaga sa visual at haka-haka na disenyo. Lalo na sa paggamit ng kaibahan, diin, pagkakaiba sa laki, kulay ... Ang pagkakaiba-iba ay isang kalidad ng kaibahan, na nagbibigay-daan sa ugnayan ng iba't ibang mga hugis, numero o elemento, sa iba't ibang paraan at may iba't ibang kulay at pagkakayari, ngunit ginagamit ito dapat maging makatuwiran. Dapat nating gamitin ang lohika, ang ating paningin sa paningin upang makahanap ng pagsusulatan at balanse, sapagkat maaari tayong mahulog sa karamdaman (na hangga't hindi ito sinasadya, ito ay magiging isang pagkakamali) at gawin kaming unit.
- Paghahambing: Ito ay tumutukoy sa kaibahan, paghahambing o kapansin-pansin na pagkakaiba na mayroon sa pagitan ng mga elemento. Ang tamang paggamit nito at nang hindi nahuhulog sa mga pang-aabuso, magagawang palakasin ang link sa pagitan ng lahat ng mga bahagi na bumubuo sa tandem na ito. Mahalaga ito nang wala ang sangkap na ito ay mahuhulog tayo sa isang malalim na walang bisa na aesthetic, monotony o kahit simple. Isasara namin kahit papaano ang mga pintuan ng aming komposisyon, nililimitahan ito at ninanakawan ang mga elemento ng kakayahan nito. Maaari itong makamit sa pamamagitan ng pagmamanipula ng maraming mga pagbigkas tulad ng kulay, tono, hugis, pagkakayari, sukat, tabas, palalimbagan ...
- Sentro ng interes: Tatawagan din namin ito ng diin at ito ang gulugod o axis ng komposisyon batay sa kung saan ang lahat ay may katuturan. Napakadaling makilala at ito ang lugar kung saan nakadirekta ang aming tingin sa sandaling nakikita natin ang trabaho. Ito ang puntong iyon na hindi natin mapigilan ang pagtingin, na agad na nakakuha ng ating pansin. Tinitingnan muna namin ang diin na iyon at pagkatapos ay dumaan kami sa natitirang bahagi ng komposisyon. Ang mga sentro ng interes na ito ay napakahalaga sapagkat naaayon sa sistema ng pang-unawa ng taoGanito gumagana ang utak natin. Kailangan mong agad na maghanap sa loob ng iyong sarili para sa isang kahulugan, isang interpretasyon. At ang elementong ito ay magsisilbing suporta upang maitaguyod ang aming buong teorya sa pag-iisip kapag nakita namin ito, kapag natanggap namin ito. (Lalo na kapag pinag-uusapan natin ang tungkol sa matalinhagang mga komposisyon, sa abstraction naroroon din ito ngunit ito ay isang bagay na higit na nagkakalat mula sa konsepto na larangan).
- Pag-uulit: Binubuo ito ng eksaktong pagpaparami ng mga elemento, pinangkat ang mga ito na isinasaalang-alang ang kalapitan sa pagitan nila, at ang mga visual na katangian na ibinabahagi nila. Ang pinaka-karaniwang form ay ang linear na isa, sa mga ito ang mga elemento ay hindi kailangang ganap na pantay upang mai-grupo, kailangan lang magkaroon sila ng isang karaniwang natatanging ngunit nagbibigay ng sariling katangian sa loob ng parehong pamilya. Maaari itong sanhi ng mga detalye ng laki, tabas o katangian.