Napakadali upang mahawakan ang anumang typeface (hindi alintana ang mga detalye na lampas sa halaga ng aesthetic nito) at bumuo ng isang teksto, isang pagsasalita o isang ideya upang ipakita sa aming madla. Ito ang ginagawa ng karamihan sa mga tao pagdating sa pagpapahayag ng kanilang sarili sa nakasulat na form. Gayunpaman, pareho ang hindi nangyayari kapag nagsasalita, sa oral expression. Kapag ipinahayag namin ang aming sarili gamit ang aming boses binabago namin, binibigkas at lumikha ng mga puntos ng pagpapalabas upang bigyan diin ang aming mga pagsasalita. Ang aming wika sa bibig ay nagiging isang mapagkukunan halos hindi maubos ng nagpapahiwatig na impormasyon, ang mga nuances na maaari naming ibigay sa aming mga mensahe ay walang katapusan at sa gayon ang aming sistema ng komunikasyon ay nagiging isang mabisang tool. Ano ang mangyayari kung ang aming thread ng boses ay naging pare-pareho, paulit-ulit at patag? Mawawala sa amin ang isang mahusay na bahagi ng impormasyon na nais naming ipadala, hindi kami makakagawa ng mga bakal (halimbawa) o magtatag ng isang hierarchy ng kaugnayan sa pagitan ng aming mga konsepto. Kaya, ang parehong bagay ang nangyayari sa mundo ng palalimbagan. pagiging sensitibo ng typographic
Sa katunayan, ito ang malaking problema na karaniwang hinaharap natin kapag maraming mga disenyo ang nahanap namin. Ang maliit na pansin ay karaniwang binabayaran sa palalimbagan at malinaw na may mga kahihinatnan nito: Ang mensahe ay nawalan ng lakas, nagpapahayag ng kayamanan at medyo nakawiwiling mga nuances. Ito ang nakakaiba ng isang mahusay na disenyo (na dapat maging sariwa, orihinal at gumagana nang sabay) mula sa isang katamtamang disenyo. Ang nangyayari ay iyon, tulad ng lohikal sa typographic world, hindi natin maaaring ipakilala ang mga inflection sa boses o maaari nating bigyang diin sa pamamagitan ng modulate ng tindi ng sinasabi natin. At, nakapagtataka, ito ang gumagawa ng mundo ng palalimbagan na napakaganda at nababaluktot, kapag nagtatayo kami ng mga mensahe sa antas na ito kung ano ang ginagawa namin laruin ang hugis pagpunta sa mas malalim sa diskarteng, kung ano talaga ang ibig sabihin nito upang magdisenyo ng mga titik.
Nagsimula kaming maglaro ng pagdidisenyo, upang maghanap ng mga tinig sa likod ng mga titik, upang magdisenyo ng isang nabubuhay na sasabihin sa amin ang mensahe at ipakilala sa amin sa mundong binuo namin. May boses ang lyrics at iyon ang dahilan kung bakit ang ilan ay naging angkop upang isalaysay ang ilang mga kwento, teksto, mensahe. Kapag nagising kami at tingnan ang pahayagan upang basahin ang pinakabagong balita na naligo ang ating bansa, inaasahan naming makita sa mga liham na iyon ang sinumang seryoso, maaasahan, may kultura at propesyonal. Kailangan namin ng tagapagsalaysay upang matulungan kaming isawsaw ang aming mga sarili sa mga mensahe na natanggap at hindi ko pinag-uusapan ang retorika ng editor (na malinaw na marami ring nakakaimpluwensya), pinag-uusapan ko ang buhay ng mga liham. Ang form ay ipinakita sa aming pahayagan sa pinaka siyentipiko, malinis at maikli na bersyon nito.
Ito ang kaso sa anumang uri ng dokumento at syempre sa mga graphic na komposisyon. Ang mga pamagat at lyrics ay hindi dapat maliitin, sila ang magiging boses na gumagabay sa atin. Ang tagapagsalaysay na nagsasabi sa amin, naglalarawan at nagpapadala ng mahika ng mensahe at ng komposisyon. Personal na naniniwala ako na walang nagsasalaysay na hindi nagkakahalaga, o hindi wasto, hindi ako naniniwala na dapat nating patayin ang ating minamahal na tagapagsalaysay na si G. Comic Sans. May mga nagkukuwento na ipinanganak upang magkwento ng mga komiks, ang iba ay ipinanganak upang makipag-usap sa pinakaseryoso at mental na mambabasa, pinanganak din ang iba upang sabihin ang lahat ng uri ng mga mensahe, ngunit hindi sila ang karamihan, kung huminto ka upang makinig bawat isa sa kanila ay may buhay. Ang bawat isa sa kanila ay may pagkatao at panloob na lohika. Tingnan ang halimbawang ito, anong tinig ang kailangan ng nilalamang ito? Isang seryoso, maikli, basahin at matanda na tao (ang aming kaibigan na Times New Roman) o isang kwentista sa labas lamang ng sirko, hindi man lang nabasa at parang bata (G. Comic Sans)?
Upang mapili ang pinakaangkop na boses at tagapagsalaysay, dapat nating bigyang pansin ang mga pangangailangan ng aming proyekto. Ang mensahe at ang driver ng mensahe ay dapat na makipagkamay at magsimulang maglakad sa aming madla. Ang pinakadakilang hamon na maaari nating harapin bilang mga tagalikha ay upang pagsabayin ang bawat isa sa mga elemento at pag-isahin ang mga ito sa parehong direksyon. Para sa kadahilanang ito, napakahalagang kinakailangan na mahawakan mo ang isang katalogo ng mga font at disenyo sa lalong madaling panahon at magsimulang pamilyar ka sa kanila. Makinig sa kanila at makilala ang mga ito, ang bawat isa sa kanila ay nangangailangan ng isang iba't ibang mga senaryo, lahat sila ay maaaring tumagal ng kanilang lugar sa kabuuang pagkakasundo, ngunit kailangan mong malaman kung paano mo ito iposisyon nang maayos.
Magbasa nang marami, tingnan ang maraming mga disenyo at higit sa lahat ang eksperimento, subukan ang iba't ibang mga disenyo at tuklasin ang mga kalakasan ng bawat isa sa kanila. Magulat ka kung gaano ka-epektibo ang isang typeface Mga Comic Sans, ngunit syempre upang matuklasan ang tamang lugar nito kailangan mo munang magsikap upang malaman at pakinggan ito na para bang isang tao. Sa nakaraang halimbawa maliwanag na hindi ito gumagana at hindi iyon ang lugar. Ngunit ano ang tungkol sa senaryong ito para sa aming palalimbagan? pagiging sensitibo ng typographic
