Isa sa mga pangunahing konsepto na dapat nating laging isaalang-alang sa disenyo ng typographic ay ang pamilya. Tulad ng iminumungkahi ng pangalan nito, ang isang pamilya ng font ay isang pangkat ng mga elemento na may kaugnayan sa bawat isa at na ang mga ito ay bahagi ng parehong hanay. Sa pamamagitan ng pamilyang typographic naiintindihan namin ang isang pagpapangkat ng mga palatanda na nagpapakita ng mga katangian ng isang karaniwang likas na istruktura at Aesthetic, sa ganitong paraan mahahanap natin sila at mailalagay ang mga ito sa iisang system.
Ang sistemang ito ay binubuo ng isang serye ng mga elemento, partikular ang sumusunod:
- Mga palatandaan sa alpabeto: Mga maliliit na titik, naka-accent na malalaki, maliliit na maliit, maliit na maliit, na may maliit na litaw na maliit, at maliliit na maliit na ligatur.
- Mga palatandaan na hindi ayon sa alpabeto: Mga numero, mga bantas, at iba pang mga palatandaan.
Sa bawat isa sa mga pamilyang ito ang lahat ng mga elemento o sangkap na kinakailangan upang magsulat ng isang teksto ng anumang uri sa iba't ibang mga wika at format ay pinagsama-sama. Alam mo ba ang pangunahing mga pamilya ng font? Ipinapanukala ko ang isang buod:
KONENSENSYA
Ito ay isang makitid na bersyon ng isang pamilya ng typeface. Sa isang kondensibong alternatibo, binago ng typographer ang mga sukat ng mga elemento ng bawat uri sa isang ganap na hinahangad na paraan at may isang tiyak na pagkakaisa. Dapat nating tandaan na ang condensadong bersyon ay hindi resulta ng simpleng pagpapaliit ng mga titik, na pinapangit ang mga ito sa kanilang pahalang na axis. Ang kondensasyon ay isang proseso na nangangailangan ng isang tiyak na pamamaraan at panlasa sa paningin. Ang warping ay naging isang matinding kasalanan sa typography na dapat nating palaging iwasan.
Ang mga naka-condo na font ay karaniwang nahahati sa tatlong uri. Sa isang banda ay nakakubli, sa kabilang banda ay labis na condensado at sa huli ay sobrang kondensibo, kahit na ang totoo ay may ilang mga pamilya na sumusuporta sa lahat ng mga pagkakaiba-iba na ito. Halimbawa, si Helvetica, ay isa sa mga ito.
NAPALAKI
Ito ay halos kapareho sa regular na isa ngunit sa kasong ito ay bahagyang nakaunat sa mga dulo nito at may ilang mga pagwawasto ng salamin sa mata. Bagaman binago ang mga sukat sa pahalang na axis, palagi itong ginagawa sa proporsyonal na paraan at pinapanatili ang parehong kapal sa linya. Ang pamilyang ito ay karaniwang ginagamit lalo na sa mga headline at istraktura na may isang tiyak na kaugnayan sa loob ng isang komposisyon.
MALIIT NA CAPS
Ito ang pagkakaiba-iba na nailalarawan sa pamamagitan ng paggamit ng maliliit na malalaking titik na bahagyang mas malaki kaysa sa titik m ng font na iyon. Bagaman karaniwang tinatawag itong maliliit na takip (sa maramihan) mayroong isang isahan para sa bawat isa sa mga character na ito. Ang modality na ito ay walang mga subvariant tulad ng naka-bold, italics o iba pa, ito ay nasa parehong antas ng mga ito at hindi maaaring ihalo. Ngunit kailangan mong mag-ingat kapag ginagamit ang kahalili na ito, dahil maraming mga programa sa computer ang gumagamit ng pseudo-transversalites at ang pagkakaiba sa pagitan ng dalawa ay kapansin-pansin (sa mga maling maliliit na takip, ang stroke ng mga uri ay ganap na hindi balanse sa orihinal na mapagkukunan) . Ang paggamit ng pseudo-transversalites kapalit ng orihinal na maliliit na takip ay maaaring makapagbalansehin sa aming font at mawala sa gilas at presensya. Ang variant na ito ay karaniwang matatagpuan sa mga font na natapos sa propesyonal at lalo na idinisenyo upang magamit sa labis na siksik at malalaking teksto.
ITALIC
Sa wikang typographic ang Italic ay magkasingkahulugan sa mga italic. Ang Italic ay isang kumpletong variant ng hanay ng mga character na bumubuo sa isang font at ang patayong axis ay nakakiling sa kanan nang normal sa isang anggulo ng labindalawang degree at ginagaya ang resulta ng pagsulat ng kamay. Sa katunayan, ang tampok na ito ay kung ano ang magpapahintulot sa amin na makilala ang isang orihinal na variant ng italic mula sa isang pekeng imitasyon. Ang nagkakaiba sa kanila ay ang mga orihinal na italics ay laging may isang maliit na titik na katulad ng isinulat ng kamay at hindi magkakaroon ng hugis ng hook na karaniwang ng mga printer.
BOLD FONT
Ito ang pagkakaiba-iba sa mga character ng isang font na mas makapal kaysa sa Roman o "normal" na form, mahalagang malaman na ang pagtaas ng kapal ng mga character ay tapos na lamang at eksklusibo sa pahalang na axis, iyon ay, ang mga stroke ng mga uri na ikinalat nila ng malawak ngunit hindi mataas. Karaniwan para sa mayroong higit sa isang pagkakaiba-iba ng kapal ng disenyo ng isang font, na ikinategorya sa mga term ng semi-itim, naka-bold o sobrang-naka-bold.
Pino
Ito ang kabaligtaran na bersyon sa naka-bold na bersyon, iyon ay, ang mga character ay lilitaw na mas payat o mas magaan sa pahalang na axis kaysa sa pamantayan o Roman na bersyon.
ROMAN
Tinatawag namin ang hanay ng mga pangunahing tauhan ng korte na Roman na pamilya at hindi napapailalim sa mga pagkakaiba-iba na kabilang sa mga nakaraang pamilya. Ang termino ay nagmula sa mga inskripsiyon sa Roman monuments.
