Mayroong ilang mga konsepto na dapat nating maunawaan at makabisado kung nais nating maging bahagi ng mundo ng potograpiya sa isang seryoso at propesyonal na pamamaraan. Kung ipinakilala mo ang iyong sarili sa mundong ito, dapat mong malaman kung anong mga bahagi nito himala aparato na gagamitin mo upang maisakatuparan ang iyong aktibidad.
Upang magsimula pag-uusapan natin ang tungkol sa dalawang mahahalaga at matukoy na mga elemento: Ang shutter at ang diaphragm.
Pagkamit:
Ito ay madalas na ipinahayag sa isang hindi masyadong wastong paraan bilang "shutter speed" sa mga camera. Ang shutter ay ang aparato na kumokontrol sa dami ng oras kung saan tatama ang ilaw sa sensor ng aming camera. Ang oras ng pagkakalantad na ito ay maaaring itakda sa mga halaga, at ang bawat pagtalon sa pagitan ng bawat isa sa mga halagang ito ay tinatawag na hakbang. Ang mga halagang ito ay karaniwang nasa pagitan 30 segundo at 1/8000 ng isang segundo sa pinakamakapangyarihang camera. Maaari nating makilala ang dalawang uri ng mga panahon ng pag-shutter:
- Maikling panahon ng shutter: Karaniwan silang mas mababa sa 1/60 segundo at sa mga ito ang shutter ay mananatiling bukas para sa isang napakaikling panahon kaya't hahayaan nito ang mas kaunting ilaw na dumaan patungo sa aming sensor. Ang resulta ay palaging isang epekto sa pagyeyelo, iyon ay, isang kapansin-pansin na pagbawas sa paggalaw.
- Mahabang panahon ng pag-shutter: Karaniwan silang mas mahaba sa 1/60 segundo. Sa kasong ito, ang shutter ay mananatiling bukas na mas mahaba kaya ang isang mas malaking halaga ng ilaw ay mahuhulog. Kapag ginamit ang mahabang oras ng pagkakalantad, ang hinahangad ay isang multo na epekto, o ng isang pang-amoy ng paggalaw. Tuwing gumagamit kami ng mahabang panahon ng pag-shutter, ipinapayong gumamit ng isang tripod, dahil ang bawat paggalaw, gaano man kaliit, ay maaaring magkaroon ng mahusay na mga kahihinatnan sa aming mga imahe.
Diaphragm at f-number:
Ang dayapragm ay isang aparato na nagbibigay ng lens ng kakayahang masukat ang dami ng ilaw pagpasok sa silid. Nakasalalay sa antas ng pagbubukas o pagsasara nito, isang mas malaki o mas kaunting dami ng ilaw ang tumagos. Ang bawat isa sa mga posisyon ng aparatong ito ay ipinapakita sa pamamagitan ng bilang f, na kung saan ay ang ratio sa pagitan ng haba ng pokus at ang lapad ng aperture ng diaphragm. Tulad ng makikita mo, ang isang dayapragm ay sumusunod sa parehong system tulad ng iris ng iyong mata na kumokontrol sa dami ng ilaw na pumapasok at umalis.
Ang mga numero ng f ay ang mga sumusunod at matatagpuan sa pamamagitan ng isang serye ng matematika na nakuha sa pamamagitan ng pagpaparami ng 1 at 1,4 ng 2., kahit na maaari rin silang lumitaw bilang isang maliit na bahagi: 1, 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8, 11, 16, 22 ...
1 X 2 = 2, 2 x 2 = 4, 4 X 2 = 8, 8 X 2 = 16, 16 X 2 = 32 o 2, 4, 8, 16, 32 upang makuha ang natitirang dapat mong gawin ang parehong sa 1,4 , 1.4 at makakakuha ka ng 2.8, 5.6, 11, 22, XNUMX ...
Bagaman ang konsepto na ito ay may higit na lalim na lalim, lalo na mula sa isang pang-agham at matematika na pananaw sa kasalukuyan at kung papasok ka dito, ang pag-alam sa kahulugan at epekto nito sa mga praktikal na termino sa aming trabaho bilang mga litratista ay magiging higit sa sapat.
