Bir resim, eminim ki bin kelimeden daha değerli (çok daha fazla). Ve bu, dünyayı yöneten kuraldır grafoloji. Görsel unsurlar bize bilinçsiz seviyede, bize bilinçli seviyede anlatabileceklerinden çok daha fazlasını anlatır. Görünüşe göre diğer işlere benziyorlar, ancak resepsiyonu olmayan bazı işler neden başarılı oluyor? Muhtemelen bizim için alakalı olan bilgileri çok güçlü bir şekilde ilettikleri içindir. Bizi bağlayan ve bizi istediği yere götüren bir hikaye ile bizden bahsediyor. Grafolojik analiz.
Gerçekten, bir kompozisyonda ortaya çıkan görsel unsurların her birini dikkatli ve titizlikle analiz etmeye ve onlara karşılık gelen yükü ve güvenilirliği vermeye başlarsak, çok ilginç, ayrıntılı ve gerçek mesajlar bulacağız. Burada korku filmleri tarihindeki iki efsanevi filmin afişlerinden bir örnek var. Görünüşe göre sade, sade, "normal" posterler, ama sadece görünüşte. Bu besteler bize nasıl bir mesaj veriyor? Hemen film izlemek istememize neden olan nedir? Bana kesinlikle reklam kampanyasının önemli bir rol oynadığını söyleyeceksiniz (ve bu doğru), ancak yine de gerçek bir felakete dönüşen acımasız reklam kampanyalarının olduğu da doğru. Önemli olan bu reklam kampanyasını nasıl ele aldığımız ve özellikle iletişimciler ve grafik sanatçılar olarak becerilerimizi nasıl kullandığımızdır:
Diğerleri Grafolojik analiz
Sahne boşlukta çözülür ve ondan sıcak ve buzlu tonlardan oluşan bir kutupluluk ortaya çıkar. Onlar aslında hiçliğin ortasında yüzen ışıklardır. Ölümü ve yaşamı sembolize edebilecek soğukluk ve sıcaklık. İki ışık kaynağından biri de sıcak bir renk veren ve ev, canlılık, insanlık gibi kavramları hızlıca çağrıştıran ampuldür. Öte yandan, her zaman evrensel bir akıl ve bilgelik sembolü olan bir ampulün (tabii ki hikayenin geçtiği zamandan bir ampul) kullanılması şüphelidir.
Kompozisyonumuzdaki bir başka ışık kaynağı da bir başlıktır ve herhangi bir başlık değil, dikkatimizi çekecek kadar güçlü iki kelimeden oluşur: Diğerleri. Diğerleri kim? Bu yapı görsel olarak neden ampulün kendisi kadar önemlidir? Bu posterin tasarımcıları açısından çok başarılı bir seçenek: Harflere ışık ve atmosfer yayma gücü verin. Paranormal, ne hakkında konuştuğunu belirtmek için fazla çaba sarf etmeyen soyut bir başlıkta tanımlanır ve tezahür eder. Görsel yapıda gerçekten başlığın kendisinden çok daha fazla bilgi var.
Basit bir görüntüde bir kavram mücadelesi buluyoruz. Bir yandan sebebi, diğer yandan diğerlerini buluyoruz. Bu kompozisyon bize aklın ötesinde olanı anlatıyor. Nedeni olmayan diğer şeyden. Bir reklam teklifi olarak çok etkilidir. Mesaj burada bitmiyor, çünkü o ışık oyunuyla gözlerimiz kamaştığında, baş karakterimizin bakışlarına gideriz. Mavi bir bakış, Diğeri kadar nüfuz eden bir mavi. Karakterimizin diğerini görebildiği konusunda bizi uyarır ve bu kaçınılmaz olarak biz de görmek istiyoruz.
Şeytan grafolojik analiz
Bize kentsel bir ortamı gösteren basit bir öneri. Biraz çelişkili bir uçak bizi açık bir pencereye yönlendirir. Şimdiye kadar görebildiğimiz en güçlü ışık, siste örtülmüş şehrin soğuğunu sel basarken. Hızlıca kompozisyonumuz iki şeride bölünmüştür çok iyi belirlenmiş ve sınırlandırılmıştır. Bir yandan, karakterimizin başından itibaren uzanan üst alan. İşte o ışık kaynağı, sokak ışığını da yayan ışık. Alt alanda sadece gölgeler. Elektrik direğinin ayağı, bitkiler ve yerdeki karakterimiz. Pencereyi açan bir istifa ile gözlemlemek.
Bu adam orada ne varsa onu almaya hazır. Bir çanta aletle dolu, o ışığı neredeyse meydan okurcasına gözlemliyor. Öte yandan şapka takıyor ve bu kadar önemsiz bir ayrıntı gibi görünen şeyin aslında önemli bir anlam yükü var. Şapka, gerçekten de o ışığa gireceğini doğrular. Şapkayı kendimizi güneş ışığından korumak için kullanıyoruz, ancak merakla bu gece sahnesinde çok az faydası var. Onu arayan ve karşılayan aç ışık olmasaydı, pek işe yaramazdı.
Adamımız o üst seviyeye yükselmeye hazır ve o da kararlı. Her nasılsa görüntü bize bu adamın aşılacağını, bir şehir sokağının bize sunabileceği her günün sınırlarını aşacağını söylüyor. Bu adamın nereye gittiğini bilmek istiyoruz, rasyonel ve rutin dünyanın ötesinde ne olduğunu bilmek istiyoruz, bu yolculukta size eşlik etmek istiyoruz. Biz kesinlikle bu adamız, alet yüklü ve televizyon ekranımız tarafından her türlü tehlikeden korunuyoruz. Seyirci, sınırı geçmeye karar veren adamdır.
Kompozisyonun bize sunduğu bilgiler çok kesin. Hatta bize o ışığın arkasında gerçekte ne olduğunu, diğer düzlemde ne olduğunu bile söyler. Gerçekte olan şey, bizim kontrolümüz dışında olan eterik, mistik enerjidir. Bunu bize kim söyledi? Yukarıdaki ortağımız, başlık. Ve "şeytan kovucu" kelimelerinin sahip olabileceği sözcüksel yük nedeniyle değil (bunun bile ikincil olduğunu söylemeye cesaret edebilirim), daha ziyade içinde göründüğü renk yüzünden. Mor ve menekşe tonları her zaman mistik, doğal olmayan, doğaüstü olanı çağrıştırmıştır. Bundan önceki yazılarda bahsetmiştik, bu renk geleneksel olarak (ve tüm anlamı vardır) bu kavramsal aralıkla ilişkilendirilmiştir. Gizem, anlaşılmaz, maneviyat. Doğada çok az mevcut olduğu için. Doğal olarak menekşe veya mor bir renk bulamazsınız. Var olan bir renktir ama doğada yaygın değildir, diğer seviyeye ait olan tek renktir.