Görsel bir kompozisyondaki temel unsurlardan biri bakışın işlenmesidir. Gerçekte önemsiz görünen şey, temel bir şeydir ve fotoğraflarımızı ve dolayısıyla tüm yorumlama alıştırmasını şekillendirecek. Yazar Jacques Lacan, psikiyatri ve psikanaliz boyutundan bu unsur üzerinde (Sigmund Freud'un çalışmalarına dayanarak) özel bir etkiye sahipti. Bizimle konuştu skopik sürücüyani bakmak, gözlemlemek ve gözlemlenmek arasında bir tür gerilim hali. Skopik dürtü, her insanın gözlemlemesi, bakması ve görsel olarak incelemesi gerektiği ve ayrıca gözlemlenmesi gerektiğidir. Sonunda bir arzu oyununa dönüşürbakışımızın odak noktasının inşa ettiğimiz tüm dünyayı değiştirdiği, ancak sadece perspektif ve fotoğrafçının veya kameramızın görüntüleri doğrudan alma veya gözlemleme şekli değil, aynı zamanda karakterlerin ve nesnelerin görselimiz içinde nasıl buldukları ile ilgili. evren, kendi bakışlarını kullanır ve kullanırlar. Bakış aracılığıyla tüm unsurların birbiriyle nasıl bağlantılı olduğu ve bunun ne tür imalar ve önemli yükler taşıdığı.
Tüm bunları daha derinlemesine ve daha pratik terimlerle açıklamak için, görüntü dünyasındaki en önemli kurallardan birini ele alacağız. Bakış kuralı. Görüntülerimize uyum ve uyum sağlamamıza yardımcı olacak ve yaratıcılar olarak araçlarımız hakkında daha fazla farkındalığa ve kontrol sahibi olmamıza yardımcı olacak bir dizi genel gösterge. Kariyeriniz boyunca, gözden kaçmış olabilecek tüm bu unsurların, hatta harcanabilir veya önemsiz olduğunu düşündüğünüz unsurların, sanatsal ve profesyonel çalışmaların gelişiminde çok büyük bir önemi olduğunu keşfedeceksiniz.
Başlamadan önce bir şeyler eklemek ve açıklığa kavuşturmak istiyorum. Bir normdan bahsediyor olsak ve bu içeriğe bir kural olarak atıfta bulunsak da, bazı istisnalar olabileceğini ve elbette bir kuralın veya teorik bir postülatın bizi sınırlamasına asla izin vermemeliyiz, çünkü gerçekte bazı durumlarda akademikizmden uzaklaşabiliriz (ve diğer pek çoğunda da gerekir). İdeal olarak, farklı zenginlik kaynakları bulmaya çalışmalı ve sonra bunları tarzımıza ve ihtiyaçlarımıza göre kullanmalıyız. Bu tür bir kaynak, en saf teoriden veya kendi pratiğimizden gelebilir.
Bakış kuralı: Fotoğrafik dilde ücretlerin ve anlamların aktarımı
Bu kural tam olarak nelerden oluşur? Karakterimizin gözlem eylemine önem ve önem vermekle ilgilidir. Örneğin, profilden genç bir adamı fotoğraflayacak olursak, çerçevemizde konunun önüne arka tarafa göre daha fazla alan bırakmalıyız, yani bakış yönüne daha fazla önem ve alan vermeliyiz. Bu şekilde, yapacağımız şey, kahramanımızın gözlem eylemine daha fazla önem vermek ve daha büyük bir ifade yükü vermek olacaktır.
Ancak bu, fiziksel bakma eyleminin çok ötesine geçer ve her şeyin gerçekten ilginç olduğu yer burasıdır. Yapımımızda fiziksel tutarsızlıklar yaratarak belirli şeyler önerebiliriz ve bu şekilde izleyicilerimizi daha yüksek ve belki de daha rafine bir düzeyde kandırabilir ve dahil edebiliriz.
Bekle bir dakika ... Bakmakla ne demek istiyoruz?
Bilişim fakültesinde öğrenme fırsatı bulduğum en etkileyici ve devrim niteliğindeki konulardan birinin Görüntü Analizi olduğunu hatırlıyorum. Görsel bir öneriyi, ticari bir posteri, bir tabloyu, bir filmin otuz saniyeden uzun olmayan bir parçasını analiz etmek için haftalarca ve haftalarca harcadık ve belki de bu tür zorluklarla karşılaştığınızda, görsel dilin büyüklüğünü ve gücünü keşfettiğiniz zamandır. . Neredeyse bir ayı bir fotoğrafı analiz etmek için harcamak biraz şaşırtıcı olabilir. Grafik yapının ne kadar karmaşık olduğunun farkındasınız. Hafızamda kalan posterlerden biri, Dolce & Gabbana tarafından en tartışmalı olanlardan biriydi. Bir kadının etrafında bir grup erkek vardı. İçlerinden biri genç kadını tutuyordu ve onu şiddetle kontrol ediyor gibiydi. İlk bakışta, hepimiz bu kadının maruz kaldığını, istismara uğradığını ve bu erkeklerin kesinlikle onu ve durumu kontrol ettiğini biliyorduk veya bildiğimizi düşünüyorduk.
Bununla birlikte, kinetikleri, proksemikleri ve özellikle bu karakterlerin bakışlarını dikkate alan resmi bir analiz yaptıktan sonra, kadının gerçekten bu durumun kontrolünde olduğunu keşfetmek etkileyiciydi. Kendisini bize sunan ilk görünüşe tabi olması ve o grubun kontrolü altında olması olmasına rağmen, gerçek şu ki, bakış oyununa odaklanıp tüm karakterler arasındaki ilişkiyi analiz edersek, şu sonuca varırız: kontrolün kesinlikle kendisi olduğunu ve bir bakıma oldukça itaatkâr karakterler olduklarını.
Bununla, bakma eyleminin her zaman resmi, görsel, açık ve açık konularla desteklenmek zorunda olmadığını kastediyorum. Bakma eylemi tamamen psikolojik olabilir. Karakterimiz bir yere bakıyor olabilir ama gerçekten duygusal olarak başka bir yere bakıyor. Belki karakterimiz, fotoğrafçımızın bize gösterdiği bir şeyi bizden saklıyor. Neden olmasın? Daha grafiksel bir örnek öneriyorum ve bununla onu daha iyi anlayacağınızdan eminim. Burada çok benzer iki görselimiz var. İlkinde, kahraman ileriye bakar. Fotoğrafçı, grafik konstrüksiyona uyan, bakış normuna saygı duyan bir bağlantı oluşturur. Bunu biliyoruz çünkü konunun önünde arkaya göre daha fazla boşluk bırakıyor, bakışa önem ve önem veriyor. Karakterimiz açık, samimi ve gözlem davranışına dikkat ediyoruz. Ancak ikinci seferde koşan iki çocuk buluyoruz, ancak bu durumda arkalarındaki boşluk, bakışlarının yönlendirildiği alandan daha fazla öne çıkıyor. Bu yapı sayesinde bu karakterlerin gerçekten de ileriye bakmadığını biliyoruz. Geride bıraktıkları boşluğa bir şekilde dönüp bakıyorlar. Sonra melankoli tonları buluyoruz. Bu gençler bir şeyleri terk ediyorlar ve biz seyirciler olarak belli bir boşluk hissediyoruz.
