İlkeler, her türden profesyonele yardımcı olur. Avukat hukuk sistemiyle uyumsuzluklarını çözer, matematikçi teoremleri ile matematiksel çatışmalarını çözer ve sanatçı görsel sorunlarını tasarım ilkeleri üzerinden çözer. Yine de sanatçı bunları yasa olarak değil, ilke olarak kullanıyor. İki kavram arasındaki fark, bu ilkelerin sanat eserini ve resmi düzenlemeyi düzenlemeye yardımcı olması, ancak yaratıcılığı duyguları ve fikirleri ifade etmeye yönlendirmemesidir. Demek ki, yaratıcılık, duygular ve sanatçının yüce vizyonu her türlü yasanın üstündedirDolayısıyla bu ilkeler yalnızca referans olarak hizmet edebilir, bize tavsiye olarak yardımcı olabilir, ancak bizi işimizi belirli bir şekilde yapmaya zorlamaz.
Daha sonra, herhangi bir tasarımcı için temel olan bu kompozisyon ilkelerini gözden geçireceğiz:
- Birim: Birbiriyle ilişkili bir dizi organize organ yalnızca birini temsil ettiğinde ortaya çıkar. Düzlemdeki her bir eleman kuvvet ve gerilim uygular, bu elemanların kümesi ve bunlarla ilgili kuvvetler bir birim olarak oluşturulur. Birimlerin değeri, elemanların basit toplamından daha yüksektir. Bu prensibi çalışmalarımızda nasıl bulabiliriz? İyi süreklilik, tekrarlama veya öğeler arasındaki yakınlık yoluyla.
- Çeşitlilik: Set içindeki öğelerin organizasyonu ile ilgilidir. Çeşitliliğin amacı ilgi uyandırmaktır. Sembolik ve biçimsel evrenimizde farklı formlara veya türlere sahip olmanın sonucudur. Görsel ve kavramsal tasarıma değer katan bu farklılıkları tanıtmakla ilgilidir. Özellikle kontrast kullanımında, vurgu, boyut farklılığı, renk ... Çeşitlilik, çeşitli şekil, şekil veya unsurların farklı şekillerde ve farklı renk ve dokularla ilişkisine izin veren, ancak onu kullanmasını sağlayan kontrast kalitesidir rasyonel olmalı. Karşılıklılık ve denge bulmak için mantığı, görsel duyumuzu kullanmalıyız, çünkü düzensizliğe düşebiliriz (ki bu kasıtlı olmadığı sürece bir hata olacaktır) ve bizi birimden yapacaktır.
- Kontrast: Öğeler arasında var olan kontrast, karşılaştırma veya dikkate değer farklılığa atıfta bulunur. Doğru kullanımı ve suistimallere düşmeden, bu ikiliyi oluşturan tüm bileşenler arasındaki bağı güçlendirebilecektir. Bu unsur olmadan derin bir estetik boşluğa, monotonluğa ve hatta basitliğe düşmemiz şarttır. Kompozisyonumuzun kapılarını bir şekilde kapatır, sınırlar ve kapasite unsurlarını çalarız. Bu, renk, ton, şekil, doku, boyut, kontur, tipografi gibi birden fazla artikülasyonun manipüle edilmesiyle sağlanabilir ...
- İlgi merkezi: Buna vurgu da diyeceğiz ve her şeyin bir anlam ifade ettiği kompozisyonun omurgası veya eksenidir. Tespiti çok kolaydır ve işi görür görmez bakışımızın yönlendirildiği alandır. Bakmaya direnemeyeceğimiz ve hemen dikkatimizi çeken nokta budur. Önce bu vurguya bakarız ve ardından kompozisyonun geri kalanına bakarız. Bu ilgi merkezleri çok önemlidir çünkü insan algılama sistemine uygundurBeynimiz bu şekilde çalışır. Derhal içinizde bir anlam, bir yorum aramanız gerekir. Ve bu unsur, onu gördüğümüzde, aldığımızda tüm zihinsel hipotezimizi oluşturmamıza destek olacak. (Özellikle figüratif kompozisyonlardan bahsederken soyutlamada da var ama kavramsal alandan çok daha fazla dağılmış bir şey).
- Tekrarlama: Öğelerin tam olarak yeniden üretilmesinden, aralarındaki yakınlık ve paylaştıkları görsel özelliklerin hesaba katılarak gruplandırılmasından oluşur. En yaygın biçim doğrusal olandır, bu durumda öğelerin gruplandırılmaları için tamamen eşit olmaları gerekmez, basitçe ortak bir ayırt edici olmaları gerekir, ancak aynı aile içinde bireysellik verirler. Boyut, dış hat veya karakteristik detaylardan kaynaklanabilir.