Açıkçası, derinleştirilebilir bu kavramların her birinde epeyce var ve aslında bunu sonraki makalelerde yapacağız:
- Ritim: Terim orijinal olarak müzik evreninde yuvalanır. Sahip olduğu anlam, imgeler dünyasında kesinlikle aynıdır. Müziğin temposu, bestelerimizdeki figür olacak ve sessizlik bu figürün etrafındaki boşluk olacaktı. Ritim, bir yapıyı takip eden öğelerin gerekli tekrarı ile hareketi ifade eder. Sanatçılar, kompozisyonu fiziksel olarak hareket ettirmek yerine izleyicinin bakışını hareket ettirerek bir sanat eserinin etrafındaki bu hareketi kontrol eder. Desen görsel bir tekrar. Tüm ritimlerin kalıpları vardır, ancak tüm kalıpların ritimleri yoktur. Tasarımda iki tür ritim bulabiliriz. Bir yandan, bir kalıbın tekrarından elde edilen düzenli ritmi buluyoruz. Öte yandan, görsel hareket yaratmak için kullanılan organik veya doğal bir hareketi temsil eden aşamalı ritim var.
- Modülasyon veya çerçeve: Modül, bir kompozisyonun farklı kısımları arasındaki oranları belirlemek için ölçü birimi olarak benimsenen ve uzayda sistematik olarak tekrarlanan unsurdur. Bunlar, bir tasarımda birden çok kez görünen aynı veya benzer şekillerdir. Bu unsurların varlığı, kompozisyonu birleştirmeye yardımcı olur.
- Denge veya denge: Bileşimin bir kısmına hiçbir şey hakim olmayacak şekilde unsurların örgütlenmesiyle ilgilidir, yani daha yoğun, ağır görünür ya da bir şekilde o kısma daha fazla dayatmaz. Üç tür denge buluyoruz: Simetrik (ikiye bölünmüştür ve her iki kısım da eşittir, örneğin yin ve yan), asimetrik (her iki tarafta aynı ağırlıkta değildir) ve radyal ( merkezden eşit uzunlukta, örneğin güneş).
- Yönlülük: Kompozisyonun şeklini belirleyen hareket çizgileri açıkça tanımlanmalıdır. Bunlara kılavuz denir ve bunları satır olarak anlayabiliriz. Evreni veya eylem alanını tanımlayan ilişkilerden doğarlar ve stratejik bir şekilde baskın bir vizyonu belirlerler. İyi kullanımı, mekansal yapıya yansıyan kompozisyonumuza uyum enjekte etmemize yardımcı olacaktır.
- Hiyerarşi: Açıktır ki, kompozisyonun birliği, kuvvetler ve gerçekleştirilen uyaranlar arasındaki gerilimin baskın bir unsurla bütünleştirilmesini gerektirir. Baskın öğe, ikincil bir durumda diğer öğeler tarafından desteklenir ve tamamlanır. Öğelerin okuma sırası, boyutu, rengi, düzeni, konumu veya düzenlemesinden kaynaklanan bir hiyerarşimiz olacaktır.