Był producentem, reżyserem, scenarzystą i animatorem i oczywiście źródłem historii dziecięcego kina animowanego. Walt Disney stał się uniwersalna ikona przemysłu rozrywkowego za jego wielki wkład dla ludzkości w sztuce i komunikacji. Z pewnością wielu z was jest wiernymi miłośnikami jego pracy, więc postanowiłem podzielić się z wami małą analizą i recenzją wiecznego Boga animacji.
Chociaż zmarł w bardzo młodym wieku (65 lat) na raka płuc, w ciągu swojego życia udało mu się wnieść wkład, który zmienił sposób rozumienia rozrywki, magii i opowiadania historii. Od najmłodszych lat sprzymierzył się ze swoim bratem Royem, aby wspólnie stworzyć małe studio, które później stało się najważniejsza i najbogatsza firma na świecie dziś z miliardami dolarów rocznego obrotu.
Skromny rysownik, który poświęcił się tworzeniu baśni, miał ambicje zostać reżyserem filmowym i mimo odwrócenia się od niego Hollywood zbudował imperium filmowe. Jest niekwestionowanym przedstawicielem uniwersalizacji kina animowanego. Walt Disney urodził się w Chicago w 1901 roku. Od dzieciństwa inspirował się opowieściami matki, a mając szesnaście lat chciał wyemigrować do zdewastowanej wówczas przez wojnę Europy. Fascynacja kontynentem europejskim zmusiła go do pozostania w ciągłym ruchu i powrotu do Ameryki postanowił stworzyć swoją pierwszą firmę ze swoim bratem Royem. Zrobili reklamy w postaci małych filmów animowanych i wkrótce pojawiły się pierwsze hity. Tworzył nowe techniki, łączył trendy graficzne, literackie i kinematograficzne, pokazał swój niewątpliwy talent. Wszystko zaczęło się od myszki.
Mickey odniósł międzynarodowy sukces, chociaż Disney był przekonany, że animowany sen nie powinien zniknąć po kilku minutach. Wiele jego filmów fabularnych ma swoje źródła w bibliotekach europejskich. Bambi jest oparty na opowiadaniu Feliza Saltena, którego książki zostały zakazane przez nazizm, Królewna Śnieżka autorstwa braci Grimm, Pinokio Włocha Collodiego, Alicja w Krainie Czarów Anglika Lewisa Carrolla.
Jednym z sekretów Walta Disneya było otaczanie się artystami o świetnym zapleczu kulturalnym, osobistym i akademickim. Walt Disney nie miał okazji się uczyć, nie urodził się w zamożnej rodzinie, ale w rodzinie, która musiała bardzo ciężko pracować. Sam musiał pracować od najmłodszych lat i dlatego jakimś cudem nie ufał w ogóle kulturze, bał się, że zostanie wzięty za intelektualistę, bo chciał dotrzeć do jak największej liczby osób, ale jednocześnie czuł fascynację kultura podniesiona. Świadomy ograniczeń swojej wiedzy, zatrudniał, przynajmniej na początku, głównie europejskich artystów jako rysowników, którzy współpracowali z nim przy jego pierwszych filmach. Byli to artyści, którzy wyemigrowali z Europy do Stanów Zjednoczonych. Disney dał im pracę i prawdopodobnie widział w każdym z tych rysowników kulturowe tło, którym się żywili i zrozumiał, że mógłby wykorzystać w swoich filmach ikonografię, którą dominowali i której nie znał tak dobrze.
Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków to nie tylko pierwszy animowany film fabularny w historii kina, to arcydzieło z zapierającymi dech w piersiach scenami inspirowanymi wielkimi horrorami i dreszczowcami.
Disney pomyślał, że kiedy film odniósł duży sukces, trzeba mu poświęcić krótkometrażowy film animowany. Kiedy King Kong został zwolniony, automatycznie pomyślał o narysowaniu go. Prawdziwy King Kong był niczym innym jak osiemdziesięciocentymetrową lalką i Walt Disney pomyślał o włączeniu go do swojej pracy «Sklep zoologiczny«. Zawsze był o krok do przodu, chociaż inspirowany był odniesieniami do czasów współczesnych, jego ilustratorzy, reżyserzy i technicy wyszli na ulice i chodzili do teatru, na wystawy, do kina, a nawet miał salę projekcyjną, w której niektóre filmy, takie jak jako Frankenstein, który później zainspirował Szalonego Doktora. Każdy animator wniósł swoje ziarno piasku do budowy budynku, do konstrukcji estetyki Disneya.
Do lat dwudziestych XX wieku filmy takie jak Gabinet dr Caligari w których gra się przestrzeniami, by stworzyć opresyjną i jednocześnie bardzo reprezentatywną atmosferę niemieckiego ekspresjonizmu. Wyraźne wpływy tego kinematograficznego trendu odnajdujemy w dziełach Disneya, takich jak Pinokio czy Fantazja.
Disney przesiąknięta była Europą baśni i legend, ale także prawdziwą Europą który wielokrotnie podróżował pociągiem. Jego nienasycona ciekawość nie znała granic. W jego wizjach mieszają się królewskie pomniki, krajobrazy, wiejskie sceny, romantyczna architektura, olśniewające katedry i skromne chaty.